دكترمهشيد چايچي
باورتان مي‌شود همه نوع ورزش براي بيماران پارکينسوني خوب باشد؟! اين را به تازگي محققان در مجله نورولوژي منتشر کرده‌اند. حتما مي‌دانيد که پارکينسون نوعي بيماري عصبي پيشرونده است که در آن لرزش دست و پا در حالت استراحت، کندي حرکات، سختي و خشک شدن دست و پا و نداشتن تعادل ديده مي‌شود. گاهي بيماران مبتلا به اين بيماري به مرحله‌اي در زندگي مي‌رسند که حتي نمي‌توانند راه بروند. در اين بيماران به تدريج موقع راه رفتن بيمار به جلو خم شده و بازوانش به سختي با گامهايش حرکت مي‌کند و قدمها به تدريج کوتاهتر مي‌شود. اين اختلال حرکتي نه تنها ناتوان کننده است بلکه براي فرد بسيار نا اميد کننده هم هست چون معمولا اولين نشانه‌ايست که بيماري را براي ديگران قابل رويت مي‌کند. دارو و جراحي ممکن است کمي کمک کنند اما نمي‌توانند توان حرکت طبيعي را به فرد باز گردانند. بنابر اين پزشکان تصميم گرفتند اثر ورزش را بر نحوه حرکت بيماران پارکينسوني بررسي کنند. آنها متوجه شدند گروهي از بيماران پارکينسوني که ورزش مي‌کنند بهتر از کساني که ورزش نمي‌کنند، راه مي‌روند و حرکت کساني که ورزش را قطع مي‌کنند بدتر از آنهايي است که ادامه مي‌دهند. آنها 3 نوع ورزش را بر روي بيماران بررسي کردند. يک گروه 30 دقيقه راه رفتن تند روي ترد ميل تا 70 -80 درصد ماکزيمم ضربان قلبي، گروه دوم 50 دقيقه راه رفتن بر ترد ميل تا 50 درصد از اوج ضربان قلب و گروه سوم ورزشهاي کششي و تمرينهاي تحمل وزن بر روي ساق پاهايشان را انجام دادند. همه گروه‌ها 3 بار در هفته تا 3 ماه اين ورزشها را ادامه دادند و جالب اين بود که هر 3 گروه پيشرفت حرکتي داشتند. گروه‌هايي که با ترد ميل تمرين کرده بودند از نظر تناسب قلب و عروقي پيشرفت داشتند و گروهي که تمرينهاي مقاومتي انجام داده بود توانست عضلاتش را تقويت کند. در نتيجه همه گروه‌ها توانستند پيشرفت خوبي در نحوه راه رفتن خود ايجاد کنند. اما گروهي که ورزش را با شدت کمتر و مدت بيشتر بر روي تردميل انجام داده بود، توانست بيشترين پيشرفت در نحوه راه رفتن به دست بياورد. به همين علت است که متخصصان معتقدند با ورزش مي‌توان بر اين بيماري کنترل بهتري داشت.
