افسردگي در واقع يك بيماري فراگير و لطمه زننده به روح و روان آدميست كه از مشخصات آشكار آن مي توان به احساس پوچ بودن و ناراحتي ، احساس نااميدي و يا بي ارزش بودن و حتي داشتن تفكرات منفي اشاره كرد .
اينگونه اختلالات رواني در مقياس هاي شديد و طول مدت ، نشانه هايشان با يكديگر متفاوت هستند . محققان علوم رفتاري ميگويند كه افسردگيهاي پيشرفته نشانه ها و علايمي هستند كه مي توانند فعاليتهاي روزمره ، مطالعات، خواب و خوردن و شركت در فعاليتهاي خوشايند و سرگرم كننده را تحت تاثير قرار دهد .
چنين حالتي ممكن است براي دفعات گوناگون در طول زندگي آدمي روي دهد. محققان معتقدند كه نوع ديگر از افسردگي با درجه شدت پايين تر ، اختلال رواني به صورت افسردگي است كه در واقع داراي نشانه هايي طولاني مدت است كه براساس آن شخص از انجام مناسب فعاليتهاي روزانه و يا برخورداري از احساساتي خوب و دلپذير محروم مي شود .
بسياري از مردم كه مبتلا به اين گونه از افسردگي هستند ، همواره دوره هاي پريشان خاطري قابل توجهي را در برخي از برهه هاي زندگي خود طي ميكنند. محققان همچنين با اشاره به نوع سوم افسردگي و پريشان خاطري مي گويند ، نوع سوم افسردگي كه در واقع يك اختلال روحي شيدا گونه است ، نام بيماري افسردگي دو قطبي را نيز به خود گرفته است.
اين نوع از افسردگي البته به به اندازه دو نوع قبلي ذكر شده ، موجب ايجاد تغييراتي در خلق و خوي آدمي مي شوند . در پاره اي از مواقع احساسات و خلق و خوي آدمي ، داراي جوش و خروشي هايي شده ، با اين حال در بيشتر مواقع اين احساسات رنگ رخوت و سستي به خود مي گيرند . هنگامي كه يك شخص مبتلا به اين نوع افسردگي دوران بيماري خود را طي كند .
مي توان گفت كه شخص تمامي نشانه هاي مربوط به اين بيماري را از خود بروز مي دهد . اين نوع از ابتلا به افسردگي و پريشان خاطري ، در بيشتر مواقع ، تفكر ، قوه متفاوت ، حتي رفتارهاي اجتماعي را تحت تاثير قرار مي دهد كه در نتيجه به بروز مشكلات جدي براي شخص و اطرافيان منجر مي شود. محققان مي گويند كه هنوز درمان دقيقي براي اينگونه از افسردگي دريافت نشده است .
با اين حال نشانه ها و علايم شناخته شده اين بيماري عبارتند از :
- ناراحتي هميشگي ، احساس پوچ بودن، پريشان خاطري ، احساس نااميدي و بدبيني و احساس گناهكار بودن ، بي ارزش بودن و ناكار آمد بودن
- از دست دادن علايق و تفكرات دلپذير در جريان تفريحات و سرگرمي ها
- كاهش قواي بدن و كرخت و سست شدن رفتار
- داشتن مشكلات در امر تمركز به خاطر آوردن امور و تصميم گيري
- پريدن از خواب و يا خواب زياد
- از دست دادن ميل به غذا خوردن و كاهش وزن و حتي بالعكس داشتن ميل شديد به خوردن غذا و خواب زياد
- به مرگ و خودكشي فكر كردن و تلاش جهت خودكشي
- احساس خشم و بي حوصلگي
- علايم فيزيكي طولاني مدت كه معالجات پزشكي پاسخگوي آنها نيستند از جمله سردرد و دردهاي مزمن
- عصبانيت غير معمول
- كاهش نياز براي خوابيدن
- صحبت كردن زياد
- كاهش قواي قضاوت و داوري
- رفتارهاي نادرست اجتماعي
