واژهشناسی نماز
واژه «صلاة» در عربی، به معنی «درود و تحیت»، «دعا» و همچنین «انعطاف» است.[۴] با این حال واژهٔ «نماز» واژهای فارسی است که در ایران، افغانستان، بنگلادش، هند، پاکستان و ترکیه برای واژهٔ «صلاة» عربی بهکار برده میشود. این واژه همچنین در زبان بنگالی، آلبانیایی، بوسنیایی و مقدونیایی، برابر صلاة به کار میرود.
واژه نماز به معنای خمشدن و سرفرودآوری برای ستایش و احترام است[۵]. برخی منابع ریشهٔ این واژه را از واژه پارسی پهلوی «نماک» می دانند که آن هم از ریشه باستانی «نم» به معنای خم شدن و کرنش است.[۶][۷]. هرچند در برخی منابع ریشهٔ واژهٔ نماز از واژهٔ «ناماسته» در زبان سانسکریت آریاییان دانسته شدهاست
