یک فیلم کاملا ضدایرانی با مشارکت حاکمیت ساخته میشود، در جشنوارههای خارجی بعنوان نماینده ایران شرکت میکند و جالب اینکه در داخل هم هیچ کس آن را گردن نمیگیرد.
به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، فیلم «یک خانواده محترم» به شهادت قریب به اتفاق کسانی که آن را تماشا کرده اند بدترین فیلم ساخته شده علیه ایران است بطوریکه یکی از مسئولان سینمایی عنوان کرده که در تمام فیلم های ضد ایرانی جشنواره های خارجی، ساخته اخیر مسعود بخشی یک «پدیده» است. راست هم می گوید. تنوع و صراحت جسارتهای این فیلم بی سابقه است و مخاطب را حیرت زده می کند.
جالب اینکه محمد آفریده تهیه کننده ایرانی این فیلم که فرد ظاهرالصلاحی هم هست هر از چند گاهی با توصیه هایش درباره فیلم دینی و جشنواره های مذهبی خوانندگان را به فیض می رساند و از این طرف هم محکم پای فیلم جدیدش ایستاده است.
اگرچه «یک خانواده محترم» یک کار تمام و کمال برای تخریب همه چیز در ایران است اما این، همه ماجرا و البته قسمت دردناک آن نیست بلکه قسمت نگران کننده آن نحوه مدیریت فرهنگی و سینمایی در کشور است.
اگر داستان تولیدات سینمایی در ایران خصوصا برخی موارد خاص مثل فیلم «یک خانواده محترم» یا برخی فیلم های توقیف شده را برای مخاطبی که خیلی از این روال با خبر نیست تعریف کنید حتما گمان خواهد کرد که شما او را دست انداخته اید و قطعا از دست شما ناراحت خواهد شد.
به طور نمونه مرور این روال برای ساخت و نمایش «یک خانواده محترم» شاید جالب توجه باشد:
1- ارائه طرح فیلم با نام «خرمشهر» به گروه دفاع مقدس و انقلاب اسلامی مرکز سیما فیلم.
طرح اولیه فیلمنامه: خانوادهای که یکی از فرزندانشان در دفاع مقدس به شهادت میرسد و شرایطی که خانواده داشتند و تغییر و تحولاتی که در آن اتفاق میافتاد طرح اولیه فیلمنامه است.
2- تهیه کننده ایرانی که می داند اگر از سازمان صدا و سیما که سیما فیلم هم متعلق به آن است مجوز ساخت بگیرد دیگر نیازی به مجوز از ارشاد ندارد.
3- دریافت مجوز ساخت تله فیلم از سیما فیلم
4- سیما فیلم به فیلمنامه اشکال می گیرد و قرار بر این می شود که اشکالات برطرف شود.
5- سیما فیلم نمی داند فیلم چگونه ساخته می شود.
6- فیلم با یک تهیه کننده ایرانی و یک تهیه کننده فرانسوی و با مشارکت سیما فیلم ساخته می شود ولی اشکالات هم برطرف نمی شود.
7- این فیلم به شهدای جنگ تحمیلی تقدیم می شود.
8- سیما فیلم متوجه می شود که قرار است این فیلم در جشنواره کن نمایش داده شود و به همین خاطر مشارکت خود را لغو می کند.
9- تهیهکننده فیلم اعلام می کند که این فیلم روایتگر داستانی جذاب و درامی خانوادگی است که با نگاهی به داستان هابیل و قابیل، در بستر اتفاقات و حوادث بعد از انقلاب مخصوصاً آزادی خرمشهر، به تصویر شرایط و دیدگاههای شخصیتهای داستان، در حال حاضر میپردازد.
10- اخبار ضد و نقیض درباره پس دادن یا ندادن میزان مشارکت سیما فیلم. با این حال نکته مهم مجوزی است که برای ساخت فیلم از سوی سیما فیلم ارائه شده و تهیه کننده و کارگردان با خیال راحت آن را ساخته اند.
11- فیلم با سرمایهگذاری یک شرکت خارجی برای نمایش در جشنواره کن آماده و نمایش داده می شود.
12- تمام مدیران سینمایی حاضر در جشنواره کن فیلم را ضد ایرانی می دانند. مدیر موسسه رسانههای تصویری می گوید که سالها است در جشنوارههای بین المللی حاضر بودم و تمام فیلمهایی که در مورد ایران و علیه ایران ساخته شده رصد کردم اما فیلمی به بدی «یک خانواده محترم» ندیده بودم.
13- دفاع تمام و کمال محمد آفریده، تهیه کننده ایرانی از فیلم: «برای من جالب بود برخی از دوستان نسبت به برخی از موارد مطرح شده در فیلم حساسیت داشتند.»
14- با این حال فیلمی که تقریبا از هیچ کانالی عبور نکرده در یکی از مهمترین جشنواره های خارجی نمایش داده می شود.
15- وقتی صدای همه درمی آید که این فیلم ضد ایرانی و ضد دفاع مقدس است، عوامل آن 4 دقیقه از فیلم را کوتاه می کنند. سخنرانی امام خمینی که بصورت کاملا توهین آمیز در فیلم تدوین شده از حذفیات این فیلم است.
16- عنوان می شود که این فیلم برای اهالی رسانه در ایران نمایش داده می شود که این اتفاق رخ نمی دهد.
17- دوباره اعلام می شود که قرار است این فیلم در جشنواره ابوظبی شرکت کند.
18- کارگردان فیلم اعلام می کند که تهیه کننده فرانسوی، فیلم را به جشنواره ابوظبی برده و آنها در این جشنواره شرکت نمی کنند.
19- فیلم در جشنواره ابوظبی بدون اصلاح نمایش داده می شود.
20- وزارت ارشاد عنوان می کند که پروانه ساخت این فیلم طبق قانون نبوده است.
21- «مهدی عظیمیمیرآبادی» سرپرست اداره کل نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی می گوید به این فیلم پروانه نمایش نمی دهد.
22- هیچ کس در داخل «یک خانواده محترم» را گردن نمی گیرد. سیما فیلم هم سکوت کرده است.
23- و به این ترتیب یک فیلم کاملا ضد ایرانی با مشارکت حاکمیت ساخته می شود، در جشنواره های خارجی بعنوان نماینده ایران شرکت می کند و جالب اینکه هیچ کس هم در این مورد حاضر به پاسخگویی نیست.
با این روال پیشنهاد می شود به جای تخصیص بودجه برای جلوگیری از جنگ نرم، یک فکری درباره بودجه های اختصاص داده شده دستگاهها که برای جنگ نرم علیه خودمان استفاده می شود صورت گیرد که قطعا موثرتر واقع می شود.
