روزى شخص عرب بیابان نشینى به محضر مبارك امام محمّد باقر علیه السلام شرف حضور یافت و عرضه داشت : آیا شما خدائى را كه عبادت و ستایش مى نمائى ، تاكنون دیده اى ؟!
حضرت باقرالعلوم علیه السلام در پاسخ او اظهار داشت : من هرگز چیزى را كه نبینم ، اطاعت و عبادت نمى كنم .
عرب بیابان نشین گفت : چگونه او را دیده اى ؟!
حضرت فرمود: خدا را با چشم و دید ظاهرى نمى توان دید؛ ولیكن مى توان او را با چشم دل و نیروى درون مشاهده نمود، چون حقایق امور و اشیاء به وسیله فهم و شعور درونى درك و تحصیل مى گردند.
و سپس در ادامه فرمایشاتش افزود: خداوند سبحان با حواسّ ظاهرى قابل حسّ و لمس نیست ، او را نمى توان با مردم و دیگر موجودات مقایسه نمود، بلكه او به وسیله آیات و نشانه ها شناخته مى گردد، همچنین او به وسیله علامات و حركات جهان طبیعت ، قابل وصف و درك مى باشد.او خدائى است كه مانند و شریكى ندارد و قابل مقایسه با هیچ موجودى نیست .
