: علی اوسیوند با اشاره به حاکم بودن روابط مافیایی بر سینمای ایران گفت: آدمهای غیرمتخصصی به سینما میآیند و کستینگ میچینند و نظرات فیلسوفانه میدهند، من این سینمایی که بر اساس روابط مافیایی است را نمیپذیرم.
در این گفتوگو بخوانید:
* باید به کلاهقرمزی حسادت کنند
* روابط مافیایی در سینما را نمیپذیرم
* سینما نوه ناخلف تئاتر است
* برخی بازیگران هزینه ورودی سینما را میدهند و بازیگر میشوند
باید به کلاهقرمزی حسادت کنند
علی اوسیوند در گفتوگو با خبرنگار سینمایی فارس در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا برخی رتبه و شأن سینما را بالاتر از تلویزیون میدانند، گفت: به نظر من این ماجرا یک توهم است، چون همه بزرگان سینما در دنیا کارشان را از تلویزیون شروع کردند. به دلیل اینکه تلویزیون در قلب خانوادهها جا دارد، کاربرد بیشتری دارد.
وی در ادامه افزود: آنها میگویند سینما بالاتر است؟ کدام سینما؟ مگر سینما امروز فروش میکند؟! آنها باید به کلاه قرمزی حسادت کنند! یعنی ما این قدر در عرصه بازیگری حقیریم که که کلاه قرمزی از ما جلو میزند، آخر بر چه اساسی، بر چه مبنایی این حرف را میزنند؟ آموزش دیدهاند؟ یا چه؟
روابط مافیایی در سینما را نمیپذیرم
این بازیگر سینما در ادامه توضیحات خود تاکید کرد: همه این حرفها که در مورد تلویزیون میزنند، به نظرم توهم است، چون تلویزیون جایگاه بسیار خوبی دارد. من تلویزیون را بسیار دوست دارم و این سینمای لجام گسیخته و بر اساس روابط مافیایی را اصلا نمیپذیرم. در سینمای دنیا، این طوری نیست. هر کس بر اساس تواناییاش کار میکند و از او بازی میگیرند.
علی اوسیوند در تشریح مفهوم سینمای مافیایی بیان داشت: آدمهای غیر متخصص که میآیند کستینگ میچینند؛ آدمهایی غیر متخصص که میآیند نظرات خیلی فیلسوفانه در این زمینه میدهند، بدون اینکه یک بار به صحنه تئاتر رفته باشند یا از کنار تئاتر شهر رد شده باشند، در حالی که همه بزرگان هالیوود حداقل دو بار به صحنه تئاتر رفتهاند.
وی در ادامه گفت: اکثر آنهایی که زمینه تئاتری داشتند سینما را غنی کردند، یک سری هستند که در سیما آکتور هستند، اما در تئاتر نمیتوانند کار کنند، بنابراین من حرفهایی که در مورد برتری سینما بر تلویزیون گفته میشود را قبول ندارم.
سینما نوه ناخلف تئاتر است
بازیگر فیلم سینمایی «گلوگاه» در پاسخ به این سوال که وی تلویزیون را ترجیح میدهید یا سینما را، اظهار داشت: من تلویزیون را ترجیح میدهم، برای اینکه برد بیشتری دارد، برای اینکه در روستاهای دورافتاده که تنها برق دارند و یک تلویزیون، آنها هم از این موهبت برخوردارند.
وی ادامه داد: من از طریق تلویزیون به کشورهای دیگر هم رفتم، آنجا هم کارهایم را دیدند. میخواهم بگویم بردی که تلویزیون دارد، سینما ندارد؛ آن هم سینمای مفلوک ما، سینما نوه ناخلف تئاتر است. عمر سینما چقدر است؟ 100 سال، عمر تئاتر چقدر است؟ 2600 فقط سال در یونان باستان سابقه دارد. پس به نظرم این حرفها به نوعی جلب توجه کردن و شومنی است که بگویند من را ببینید، من یک بازیگر هستم.
برخی بازیگران هزینه ورودی سینما را میدهند و بازیگر میشوند
علی اوسیوند در ارزیابی خود نسبت به آمار بالای ورودی افراد غیرمتخصص به عرصه بازیگری در سینما، بیان داشت: درست است، ورودی دارند، چون قبلا هزینه بلیت این ورود را پرداخت میکنند، بعد وارد میشوند!
وی در ادامه افزود: بزرگترین بازیگران سینما در هر سنی ابتدا روی صحنه تئاتر میروند و آموزش میبینند. بازیگری عین رانندگی است. مگر شما ابتدا به ساکن میتوانید پشت فرمان بنشینید؟ اول باید قوانین و مبانی و پیچ خطرناک را بدانید، جاده مهآلود است را بدانید، تا نروید ته دره. آموزش، مبنای اصلی بازیگری است. بعد از آن هم تازه باید بروید و آموزش عملی ببینید.
بازیگر سریال «عملیات 125» ادامه داد: این افراد فکر کردند بازیگری الکی است که همینطوری بیایند، بنشینند پشت دوربین؟ این بیحرمتی است به این شغل. بازیگری ریشه در آئین دارد و بسیار مقدس است، پس باید برای آن حرمت قائل شد، نه اینکه هر کس هوس کرد، بازیگر و کارگردان و فیلمساز شود. چون بازیگری تعهد بسیار بالایی دارد، بازیگری به وسعت بشریت وسیع است.
وی در پاسخ به اینکه این مشکلات از کجا نشأت میگیرد، گفت: من نمیدانم. فقط مینشینم و روزنامه سینمایی میخوانم، بعد میگویم یعنی چه؟ این هم برای من یک سؤال بزرگی است. شاید سینمای ما ساختار درستی ندارد.
بازیگر فیلم سینمایی «صبح روز هفتم» درباره تاثیر تماشای فیلمهای با موضوعات ضد ارزشی مثل خیانت روی خانوادهها، توضیح داد: ببنید وقتی آدم بچه داشته باشد و در تربیت بچه به او دروغ بگوید، آن بچه با همان دروغ بزرگ خواهد شد و وقتی به آگاهی برسد، زجر خواهد کشید.
وی ادامه داد: من خودم دختر دارم، اگر من به او جواب درستی ندهم به او خیانت کردهام، اما مادرش خیلی علمی و در قالب سوژه سر پوشیده مسائل را برایش روشن میکند و او را آگاه میکند و وقتی این آگاهی را به او میدهیم میتواند از خودش دفاع کند و مصون باشد. مگر ما چقدر میتوانیم در مورد ملودرامهای عاشقانه حرف بزنیم؟ چند بار درباره طنزهای مزخرف و سطحی حرف بزنیم؟
نوع بیان موضوعات خاص در سینما، مهم است
اوسیوند در ادامه توضیحات خود گفت: باید موضوعات بشری و مسائل اخلاقی، اجتماعی و باورهای دینی و فرهنگی، اجتماعی - روانشناسی گفته شود. باید حرف زد، چه اشکالی دارد که راجعبه خیانت حرف بزنیم؟ مگر همه ما قدیس هستیم؟ اصلا این آگاهی میدهد، اما نکته مهم، چگونه بیان کردن این مسائل است.
وی افزود: نمیتوانیم بگویم همه چیز خوب و قشنگ است. این فریب دادن مخاطب است. گفتن دروغ و ساختن یک سراب برای مخاطب است. باید مسائل پیچده بشری مورد بحث قرار بگیرد، اما عدهای غیر کارشناسانه نظر میدهند، من نمیدانم باید چه کار کرد.
به گزارش فارس، «علی اوسیوند» بازیگری است که در فیلمهایی چون «دامنههای سفید»، «خرس»، «پایاننامه»، «پرندهباز»، «فیلادلفی»، «گلوگاه»، «گندم»، «افراطیها»، «زیگزاگ»، «غریبهای در شهر»، «صبح روز هفتم»، «نیما یوشیج»، «قاعده بازی» و «زیر پوست شهر»، «دیوانهای از قفس پرید»، «سهراب»، «پناهنده»، «اخراجیها» و ... نقشآفرینی کرده است.
-------------------------------------
گفتوگو: سمیه دهقانزاده
-------------------------------------
