با واقعيات چگونه برخورد كنيم ؟
يكى از نكات مهمى كه در عظمت انسان عنوان مى شود پذيرفتن واقعيات است اين جمله و يا كلام ، با اينكه در ظاهر سهل و آسان است و هركسى مى تواند آن را بر زبان جارى كند و يا در سر فصل مقاله اى قرار دهد و مطالب زيبائى را در مورد آن بنويسد ولى مهم اين است كه هركسى خودش را آزمايش كند كه آيا مى تواند با شهامت و جرئت واقعيات را بپذيرد؟ مبنى براينكه : كسى در مورد مسائل طبى ، فلسفى ، تاريخى و و ... بگويد كه من نمى توانم اظهار نظر نمايم چون در اين زمينه شناخت و آگاهى لازم را تحصيل نكرده ام .
يا اينكه اعتراف كند كه از معايب ونواقص زيادى برخوردارم چه اگر روزى يكفرد معمولى ، و يا يك نوجوان ، تخلف و اشتباهش را تذكر بدهند با عشق و علاقه آن را بپذيرد و از آنها قدردانى كند در هر صورت قبول واقعيات تحت هر شرائطى كه باشد تنها راه نجات انسان است چون اگر كسى از پذيرفتن آن امتناع ورزد و تلاش خود را بر مخفى ساختن معايب و نقايص خويش مبذول كند بطور يقين حوادث تلخى را براى خود، تدارك ديده است .
اگر بيمار در پيش پزشك واقعيت خود را مخفى كرده و بناراحتى هايش اعتراف نكند نمى تواند از شر بيمارى نجات حاصل كند.
وقتى كه در اسلام توصيه مى شود، در هر موردى از پذيرفتن واقعيات احساس سنگينى نكنيد بخاطر اينكه راه نجات منحصر به آن است در توصيه هاى حضرت على (عليه السلام ) آمده است كه از گفتن كلمه [نمى دانم ] وحشت نكند چون آبرو و ارزش انسان را از ذلت ها نجات مى دهد.
مثلاً اگر كسى چيزى از شما سؤ ال كند كه درباره آن هيچ آگاهى نداريد وظيفهشما پذيرفتن واقعيتى است كه با [نمى دانم ] تمام مى شود اما اگر ازقبول واقعيت امتناع كنيد و با سخنان نادرست و بى تناسب وارد صحنه شويد، بطور يقينآبرو و حيثيت خود را از بين برده و در پيشگاه الهى پرونده خطرناكى را بنام خود، بازنموديد.
بهر حال سنگين بودن قبول واقعيات براى اغلب انسانها، خود يك واقعيت مقبول است و همه به آن اعتراف دارند ليكن گروهى در اثر ايمان بخدا بدون احساس ناراحتى ، واقعيات را با جان و دل مى پذيرند تا از شر ناگوار، قبول نكردن واقعيات در دنيا و آخرت ، در امان باشند.
با جوانان در ساحل خوشبختى
سيد حميد فتاحى