خوشبختانه در شرایط کنونی و در جهان شاهد گسترش دین مبین اسلام هستیم. از آنجه که زجرکشیدگان عالم و آزاداندیشان عالم بر اساس مطالعات خودشان به دامن اسلام پناه آورده‌اند این مسأله برای قدرتهای جهانی و کسانی که با اسلام مسأله و مشکل دارند و افراد اسلام ستیز گران تمام شده است.
بر همین اساس اینها از هر اقدامی علیه مسلمانان و مقدسات آنها اعم از کشیدن کاریکاتورها، ساختن فیلم و نوشتن رمانها فروگذار نمی کنند.
البته این توهینها به ادیان الهی و مقدسات این ادیان صورت می گیرد ولی در مورد اسلام این توهینها از یک گستردگی بیشتری برخوردار است.
به نظر می رسد چند عامل می تواند منشأ این هجمه ها و توهینها به مقدسات اسلامی به ویژه به قرآن کریم و ساحت مقدس حضرت پیامبر(ص) باشد. یک دلیل این است که اسلام دین رحمت و رأفت است و این را قدرتهای جهانی به ویژه صهیونیستها بر نمی‌تابند. وقتی این فرهنگ در عالم گسترش پیدا می کند گرایش عالم را به اسلام می بینند.
دومین نکته این است که در افکار جامعه بشری معلوم شده که چه کسانی اوضاع دنیا را بر هم می ریزند. اینها به خاطر اینکه فرافکنی بکنند با این توهینها چهره اسلام را تخریب می کنند.
با توجه به بیداری که در منطقه اتفاق افتاد و انقلاب اسلامی ما به ثمر نشست به خاطر پیشگیری و جلوگیری از بیداری اسلامی راهی جز تخریب اسلام و مقدسات اسلام ندارند. خود آنها بر این باورند شاید از این طریق بتوانند بر افکار عمومی تأثیر بگذارند.
اما در کنوانسیونهای بین المللی و پروتکلهایی که برای رعایت حقوق همدیگر در دنیا نوشته شده و قوانینی که در مجامع بین المللی تصویب می شود حریم مقدسات و آیینها کاملا مشخص است و در آنها از توهین و اهانت منع شده است. پرسش این است که اینها چه انسانهایی هستند و آمریکا چگونه دموکراسی‌ای است که سردمداران آن و یا کسانی با پشتیبانی سردمداران آنها به این حریمها نزدیک می شوند و اهانت می کنند.
این نشان می دهد که اینها به آنچه در سازمانهای بین المللی تصویب می شود پایبند نیستند بلکه آنرا وسیله قرار می دهند تا به مطامع و اهداف خود برسند و هر قانونی با منافع آنها سازگار باشد برایشان قابل قبول و هر جا که با منافع آنها در تضاد باشد برایشان قابل قبول نیست.
اگر با عنوان آزادی بیان و آزادی قلم می آیند و به این حریمها نزدیک می شوند باید توجه داشت که انسان آزاد مطلق نیست. قوانین رایج در دنیا دارای مقرراتی است که به آن باید پایبند بود. آیینهای الهی هم دارای قوانین و مقرراتی هستند که با فطرت انسانها سازگار است.
لذا بر مبنای قوانین و احکام الهی و ادیان آسمانی مشخص شده که انسانها تا کجا آزادی عمل دارند و کجا باید خودشان را منع و کجا باید اقدام بکنند و چه چیزهایی حرام، چه چیزهایی حلال، چه چیزهایی مکروه و چه چیزهایی مباح و واجب است.
آزادی مطلق به معنای عنان گسیختگی در هیچ جامعه، دین و آیینی نیامده است. اگر توهینی به مقدسات دینی صورت گیرد بر اساس این آیینها مجازات مشخص است.
وظیفه علما، اندیشمندان، هنرمندان و شعرا و ادبا و کسانی که اهل قلم هستند این است که به تنویر افکار عمومی بپردازند و قوانین بشری را تبیین و روشن سازند تا چنین موهنانی را از اینگونه اقدامات بر حذر دارند.
آنها همچنین وظیفه دارند تا افکار عمومی را متوجه سازند که استکبار جهانی با این حربه به پیش آمده و وارد میدان شده است.
نکته دوم این است که عامه مردم نباید نسبت به این مسأله بی تفاوت باشند. آنها می توانند به مجامع بین المللی طومار نوشته و اعتراض کنند و تظاهرات و راهپیمایی کنند و دولتهای خود را وادار به عکس العمل در این خصوص کنند.
اما سازمانهایی که انتسابشان به اسلام است مثل سازمان کنفرانس اسلامی باید جلسات فوق العاده تشکیل دهند و بیانیه صادر کنند و این اقدامات را محکوم کنند و خواهان مجازات عاملین این اقدام شوند.
علاوه بر سازمان کنفرانس اسلامی نهادهایی چون جنبش عدم تعهد نیز در این زمینه باید اقدام کنند چرا که این چیزی نیست که فقط متوجه اسلام باشد و تسری این اقدامات می تواند متوجه آیینهای دیگر نیز باشد.
