|
یکی از مسائلی که در روابط والدین با کودک اثر می گذارد ، بازیگوشی و شیطنت های کودکان است.
کودک بعد ا زآن که سال اول زندگی را پشت سر می گذارد ، به تدریج روش و رفتاری مستقل تر در پیش مي‌گیرد و به کنجاوی و بازیگوشی بیشتری می پردازد . گاهی این حرکات موجب ناراحتی والدین می شود و خشم آن ها را بر می انگیزد ، معمولا والدین کودکانی را می پسندند که ساکت و آرام و مطیع باشند و موجبات زحمت و ناراحتی آن ها را فراهم نیاورند ، این گونه والدین دوست دارند کودک خردسال آن ها بزرگسالی کوچک شده باشد ، غافل از این که کودک ، کودک است با تمام ویژگی های کودکی و هرگز بزرگسالی کوچک شده نیست .
کودک سالم که از سلامت جسمی و روانی کافی برخوردار است به طور طبیعی نیازهایی دارد که او را از بزرگسال متمایز می کند ، او به جست و خیز و بازی و ارتباط با همسالان میل و نیاز دارد و همه چیز را از دریچه ی بازی می بیند ، تا آن جا که چه بسا برای بازی کردن دروغ بگوید ، اما دروغ او واقعا دروغ نیست ، دروغ کاذب است ، یعنی دروغ گویی برای منفعت شخصی نیست بلکه برای بازی کردن و جلب تحسین دیگران و به تعجب واداشتن آن ها است .
او برای بازی کردن ، سربه سر دیگران می گذارد و برای جست و خیز به دنبال فرصت می گردد ، کودک به دنبال ارضاء تمایلات طبیعی خویش است و لذا نباید انتظار داشت که کودک رام و مطیع باشد و همواره آرام و ساکت در گوشه ای و در کنار بزرگتر ها بنشیند ، اگر کودک چنین باشد باید چاره جویی نموده زیرا این وضعیت او طبیعی نیست .
در روایتی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله آمده است که حرص شدید کودک به بازی و ستیزه جویی کودک در دوران خردسالی نشانه ی فزونی عقل و اندیشه ی او در بزرگسالی است (بحارالانوار ج14 ص 378)
همچنین فرموده اند: چه خوب است که فرزند انسان در خردسالی بازیگوش و پرتلاطم و سرکش باشد تا در بزرگسالی فردی حلیم و بردبار باشد و سپس فرمودند سزاوار نیست کودک جز این باشد (بحارالانوار ج14 ص 378)
پس فعال بودن کودک ناشی از سلامت جسمی ، روانی و ذهنی اوست و چنین کارهایی به ویژه برای پسران که از تحرک بیشتری برخوردار هستند ، امری طبیعی است و نباید موجب نگرانی والدین باشد ، بلکه باید با صبرو حوصله و تدبیر ، این گونه رفتارهای طبیعی آن ها به لاقیدی منتهی نشود .
به طور مثال کودک باید یاد بگیرد که بازی کند اما به دیگران صدمه نزد ، حیوانات را نیازارد ، برای همسایگان مزاحمت ایجاد نکند ، گلها را پرپر نکند و ....کودکان فعال و با نشاط و پر تحرک ، گرچه در دوران خردسالی برای والدین خود مشکلات و ناراحتی هایی ایجاد می کنند ، اما در بزرگسالی از هوش و استقامت بیشتری برخوردار هستند .
پس والدین باید در انتظارات خود از کودکان تجدید نظر کرده و به آنان به چشم بزرگسالان نگاه نکنند .
منابع:
1. رفتار والدین با فرزندان محمد علی سادات
|
