ضرورت شناخت شأن و مقام قرآن:
جهل به موقعيت قرآن موجب ميشود كه نتوانيم ارتباط صحيحي با قرآن برقرار سازيم و با آن مأنوس شويم از اين رو ادامة ارتباط غلط، زدِگي و تنفّر را در پي خواهد داشت.
رسيدن انسان به بن بست شناخت خود و مرتبة خود و مقصد و غايتِ خويش و درك عدم گره گشايي غريزه، عقل، قلب و تجربه و علوم بشري از معضلات اساسي انسان، آدمي را با تواضع و فروتني و دردمندي به سوي وحي الهي ميكشاند:
«وَ يَرَي الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَ يَهْدِي إِلي صِراطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ».[1]
(آنان كه علم و آگاهي به آنها داده شده است ميبينند كه حقيقتاً آنچه بسويت از جانب پروردگارت فرو فرستاده شده است، همان حق (مقصود) ميباشد و بسوي شاهراه پر جاذبة خداي شكست ناپذير بسيار ستوده رهنمايي ميكند).
تعبير «عزيز و حميد»اشاره به ذلت و پستياي دارد كه به سبب دور شدن از فرهنگِ وحي، بشريت را فراگرفته است.
ـ عواقب انكار شأن قرآن:
انكار شأن قرآن هلاكتي توأم با خفت و خواري و رسوايي را باعث ميشود:
«أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ؟!
فَما جَزاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذلِكَ مِنْكُمْ إِلاَّ خِزْيٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا؟ وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ يُرَدُّونَ إِلي أَشَدِّ الْعَذابِ...».[2]
(پس آيا به بعضي از كتاب خدا ايمان ميآوريد و به بعضي ديگر كفر ميورزيد؟ پس چيست مجازات كسي از شما كه چنين عمل ميكند جز رسوايي بزرگ در زندگي پَست دنيا در حالي كه در روز قيامت بسوي سختترين شكنجه بازگردانده خواهند شد).
اين شدت عمل و خشونت مجازات از آنجاست كه في الواقع، چنين افرادي دين را سپر بلا و پلي براي رسيدن به اميال پست حيوانيشان قرار داده و آيات خداوند را به بازي گرفتهاند كه هر چند وقت يكبار، حكمي از احكام خدا را مردود اعلام كرده، دورهاش را گذشته تلقّي نموده، خلق عظيمي را به گمراهي ميكشانند.
ـ شيوة يهود و منافقين در انكار شأن قرآن:
روش يهود همواره چنين بود كه در برخورد با احكام خدا تا آنجايي زير بار احكام خدا ميرفتند كه با اهداف دنياشان مطابقت كند در اين مسير تا بدانجا پيش رفتند كه هر پيامبري برخلاف دلخواهشان سخن ميگفت تكذيبش ميكردند و يا اينكه به شهادت ميرساندند:
«أَ فَكُلَّما جاءَكُمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوي أَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقاً كَذَّبْتُمْ وَ فَرِيقاً تَقْتُلُونَ».[3]
تاريخ يهود مملوّ است از اين جنايتها و كشتارهاي بيرحمانه؛ هر كه به اين وضع اعتراض ميكرد بيدرنگ بيرحمانه اعدام ميشد:
«إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَ يَقْتُلُونَ الَّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ».[4]
توجه به عملكرد سران نفاق و سرنوشت شومشان همچون قوم يهود،از آيات بزرگ خداوندي در اين باره ميباشد كه به چه رسوايي و ذلّتي هولناك دچار گشتهاند كه براي كسب عزّت چاپلوسي جنايتكاراني چون صدام را بايد مرتكب شوند تا صباحي چند به زندگيِ نكبت بار خود ادامه دهند:
«بَشِّرِ الْمُنافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَ يَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعاً».[5]
(به منافقين مژده بده كه نصيبشان شكنجهاي است دردناك، آنان كه كفّار را با كمال ميل، در برابر مؤمنين، دوست و سرپرست گرفتهاند، آيا اينان نزد كفار عزت و سربلندي را ميجويند؟!
پس ـ بدانيد ـ عزت و سربلندي به تمامي از آنِ خداست).
همة آنان كه عبادات قرآن را ميپذيرند، لكن، روانشناسي يا جامعه شناسي، اقتصاد و يا مديريت اسلام را زير سؤال برده، به غرب روي ميآورند و يا اينكه ديد اسلام نسبت به زن و حجاب و مسائل ديگر را رد ميكنند،
همة اينها در مسيرِ اين راهِ شوم و ذلت بار حركت ميكنند.
ـ افراط علم زدهها در شأن قرآن:
در مقابل اين عدّه، كساني ديگر به افراط دچار گشته مدعي شدهاند كه هر چه در علوم تجربي مطرح است قرآن آن را بيان كرده است و دليلشان آيه «تبياناً لكل شيء»ميباشد.
اينان نيز از صراط مستقيم به انحراف گراييده و اهداف قرآن را گم كردهاند.
اهداف قرآن: هدايت بسوي رشد،[6] شكوفاندن بذر ايمان، تقوي و احسان و غيره،[7] حركت در شاهراه عبوديت الهي[8] و رسيدن به قلّة معرفت و بندگي او ميباشد، قلّهاي كه جلوهگاه علم بيكران و قدرتِ عظيم الهي است؛[9] اين اهداف بطور مستقيم به قوانين تجربي نيازي نداشته بدون آن ميتواند بخوبي حاصل شود.
بنابراين اگر در مواردي، قرآن به حقيقتي علمي ـ تجربي اشاره دارد از اين روست كه با يك حقيقت هدايتي و ارشادي پيوند نزديكي داشته، با آن گره خورده است، مانند پيش گويي نهايت عالم هستي (انهدام و فروريختن كلّ نظام هستي) كه با امر قيامت و سرنوشت بشر مرتبط ميباشد؛ در غير اين موارد قرآن كريم متعرض قوانين تجربي نشده به راهِ خود ادامه ميدهد.
