زندگی امام صادق (ع)

امام جعفر صادق (ع) در روز جمعه یا دوشنبه هفدهم ربیع الاول سال 80 هجرى در مدینه دیده به جهان گشود.

وفات آن امام (ع) در 25 شوال سال 148 هجرى روى داده است. عمر آن حضرت را 68 یا 65 سال بوده كه از این مقدار 12 سال و چند روزى و یا 15 سال با جدش امام زین العابدین (ع) معاصر بوده و 19 سال با پدرش و 34 سال پس از پدرش زیسته است كه همین مدت، دوران خلافت و امامت آن حضرت به شمار مى‏آید و نیز بقیه مدتى است كه سلطنت هشام بن عبدالملك، و خلافت ولید بن یزید بن عبدالملك و یزید بن ولید عبدالملك، ملقب به ناقص، ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد ادامه داشته است. شهادت امام صادق (ع) پس از گذشت ده سال از خلافت منصور عباسى روى داد و پس از مرگ در آرامگاه بقیع، در جوار پدرش امام باقر و جدش امام زین العابدین و عموى بزرگوارش امام حسن بن على علیهم السلام به خاك سپرده شد.

مادر امام صادق (ع)

كنیه مادر امام (ع) را ام فروه گفته‏اند. برخى نیز كنیه او را ام القاسم نوشته و اسم او را قریبه یا فاطمه، پدرش قاسم بن محمد بن ابى بكر و مادرش را اسماء، دختر عبد الرحمن بن ابى بكر ذكر كرده‏اند. شیخ كلینى از عبدالاعلى نقل كرده كه گفت: روزى ام فروه را دیدم كه به گرد كعبه طواف مى‏كرد، او لباسى بر تن كرده بود كه با آن شناخته نمى‏شد پس حجرالاسود را با دست چپ استلام كرد. ناگهان یكى از مردانى كه به طواف مشغول بود رو به ام فروه كرد و گفت: اى بنده خدا، سنت را خطا كرده‏اى. پس ام فروه گفت: ما از علم شما بى‏نیازیم.

كنیه امام صادق (ع)

كنیه آن حضرت ابو عبدالله بوده است و این كنیه از دیگر كنیه‏هاى وى معروف‏تر و مشهورتر است. ابن شهر آشوب نیز در كتاب مناقب مى‏گوید: آن حضرت مكنى به ابو عبدالله و ابو اسماعیل و كنیه خاص وى ابو موسى بوده است.

لقب امام صادق (ع)

آن حضرت القاب چندى داشت كه مشهورترین آنها صادق، صابر، فاضل و طاهر بود. از آنجا كه وى در بیان و گفتار راستگو بود، او را صادق خواندند.

فرزندان امام صادق (ع)

آن حضرت ده فرزند داشت. هفت پسر و سه دختر. نام فرزندان آن حضرت چنین بوده است: اسماعیل اعرج كه او را اسماعیل امین نیز خوانده‏اند، عبد الله، ام فروه، فرزندان دیگر عبارت بودند از: امام موسى كاظم، محمد دیباج و اسحاق و فاطمه كبرى، عباس، على عریضى، اسماء و فاطمه صغرى.

منبع: كتاب سیره معصومان، نویسنده: سید محسن امین.

گردآورنده: رحمان نجفی