كرفس انواع مختلف دارد و بسته به محل رويش آن نامگذاري ميشود، اما اكثر آنها حاوي مواد معدنياي چون منيزيم، پتاسيم، كلسيم، ويتامين K و آنتياكسيدان است.
خواص درماني
كرفس علاوه بر خاصيت مدري (ادرارآوري) از توليد سنگهاي كليه و مثانه جلوگيري ميكند. اين گياه باعث اثرات مليني شده و به تخليه روده و اجابت مزاج طبيعي منجر ميشود.
مصرف كرفس علاوه بر تقويت قلب و معده باعث جلوگيري از بيماريهاي رواني و افزايش هوش و حافظه ميشود.
بعضي از افراد معتقدند خوردن كرفس باعث ازدياد قواي جنسي ميشود. يكي از داروهاي موثر در از بين بردن بوي بد دهان نيز كرفس است. براي اين كار لازم است روزانه يك استكان آب كرفس ميل كنيد.
جوشانده دانه
كرفس باعث درمان كمردرد و روماتيسم ميشود. اين گياه هم قاعدهآور است و هم باعث ازدياد شير مادر ميشود. در بعضي از كتب، براي كرفس خاصيت كاهندگي قند و چربي و فشار خون نيز ذكر شده است.
برگ كرفس تومورهاي سخت در نوك سينه را از بين ميبرد و زخمهاي سرطاني، تومورهاي قديمي، ميخچهها و تومورهاي ملتهب را درمان ميكند.
همچنين دانههاي كرفس براي درمان برونشيت، آسم و بيماريهاي كبد و طحال استفاده ميشود.
اسانس اين گياه ضداسپاسم، بادشكن، خوابآور و مقوي است. آب كرفس در درمان گرفتگي صدا موثر است. ضماد كرفس با عسل نيز باعث از بين رفتن ورم ميشود.
كرفس از معدود گياهاني است كه ميتوان آن را همزمان با ميوه و گياهان ديگر مصرف كرد و باعث دشواري در گوارش نميشود.
براي نمونه با آب انگور و سيب (براي مبارزه با روماتيسم)، با زنجبيل (براي مبارزه با ميگرن و سردرد) و با ليموترش (براي مبارزه با سرماخوردگي و قند بالاي خون) مصرف ميشود.
عوارض جانبي
اين گياه كه داراي طبيعت گرم و خشك ملايمي است در افراد صفراوي بايد با احتياط مصرف شود. همچنين مصرف بيش از اندازه و ناصحيح كرفس باعث بروز علائم عصبي شبيه صرع و همچنين فراموشي ميشود.