امروز دكتر مصطفي نجاتيان، متخصص بازتواني قلبي و استاد دانشگاه علوم پزشكي تهران به پرسش ما پاسخ مي‌دهد.
بازتواني قلبي به مجموعه اقدامات پزشكي و حرفه‌اي براي بيماران قلبي گفته مي‌شود كه دچار صدمات جسمي و رواني مي‌شوند.
برنامه بازتواني قلبي در بيمارستان يا در سطح جامعه صورت مي‌گيرد. بازتواني در بيماراني به كار مي‌رود كه پس از مشكلات قلبي يا اعمال جراحي در حال بهبود هستند.
در واقع تيمي از پزشكان روان‌شناس، تغذيه و... بيمار را به يك زندگي فعال باز مي‌گردانند. وقتي فردي دچار آسيب قلبي مي‌شود، معمولا دچار اضطراب و افسردگي نيز مي‌شود، در چنين شرايطي يك گروه تحقيقاتي مي‌تواند بيمار را با اقدامات انجام شده پزشكي به زندگي عادي و فعال بازگرداند.
برنامه‌هاي بازتواني با هدف تغيير عادات زندگي به بيمار كمك مي‌كند. اين برنامه‌ها اغلب در بيمارستان با كمك پزشك، پرستار يا ساير مشاوران سلامتي صورت مي‌گيرد.
احساس بسياري از افراد اين است كه پس از ترخيص از بيمارستان برنامه‌هاي بازتواني بسيار كمك‌كننده است. اين برنامه‌ها به بيمار اجازه مي‌دهد كه به يك گروه ورزشي ملحق و براي ايجاد تغييرات در شيوه زندگي از كمك‌هاي خاصي بهره‌مند شود.
بازتواني، براي تسريع بهبود و كاهش احتمال مشكلات قلبي بعدي در افراد خيلي موثر است. هدف از برنامه بازتواني قلبي كندكردن، متوقف‌كردن و حتي معكوس‌كردن روند پيشرفت بيماري‌هاي قلبي - عروقي است.
امروزه يكي از بيماري‌هاي ناتوان‌كننده، بيماري قلبي است كه متاسفانه سن ابتلا به آن پايين آمده است بنابراين بازتواني قلبي مي‌تواند به عنوان جزئي از اصول درمان تكميل‌كننده بيماران قلبي بسيار با اهميت تلقي شود.
