اولویت شماره یک ما در زندگی،مراقبت از فرزندمان است، ولی گاهی مجبوریم برای رفتن به سر کار، مراسم یا حتی رفتن تا سوپر مارکت سر کوچه، کودک را در خانه تنها بگذاریم.اما آیا او آماده پذیرش این موقعیت هست؟
«کوین مکآلیستر» که شب کریسمس، از برنامه سفر خانوادگی با خواهرها و برادرها و عموزادهها جا میماند، قهرمان روزهای کودکی من بود. همیشه دلم میخواست برای چند ساعت هم که شده، مثل کوین، فرمانروای مطلق خانه باشم. حالا، مادر یک ووروجک سه ساله هستم و تصور تنها گذاشتناش در خانه، حتی برای چند دقیقه، پشتم را میلرزاند.
اولویت شماره یک ما در زندگی،مراقبت از فرزندمان است، ولی گاهی مجبوریم برای رفتن به سر کار، مراسم یا حتی رفتن تا سوپر مارکت سر کوچه، کودک را در خانه تنها بگذاریم.اما آیا او آماده پذیرش این موقعیت هست؟
تجربههای ناخوشآیند کودکانه
گاهی، پدرها و مادرها، با این فکر که فرزندشان در خواب ناز است و چیزی بیدارش نمیکند، او را برای یکی، دو ساعت تنها میگذارند تا به کارهای خودشان برسند. کودکانی که در چنین موقعیتی بیدار میشوند، ترس و اضطراب شدیدی را تجربه میکنند که دامنهاش تا بزرگسالی هم ادامه داشته و بر روابط او با دیگران نیز تاثیر میگذارد. ترس از تنهایی و اضطراب جدایی، هم در کودکی، تجربه ناخوشآیندی است و هم در بزرگسالی باعث وابستگیهای بیمارگونه میشود.
آیا کودک، برای تنها ماندن، آماده است؟
1) سن کودک: روانشناسان میگویند که کودک تا 12 سالگی، آماده پذیرش تنها ماندن نیست و همچنین بچههای زیر 10 سال نباید به هیچ وجه، شبها، تنها بمانند.
2) بلوغ عقلی کودک: آیا فرزند شما، در سنی که هست، توانایی تصمیمگیری دارد و میتواند یک برنامه مشخص داشته باشد؟
3) احساسات کودک: اگر فرزند شما، از اینکه او را تنها میگذارید، دچار اضطراب شده، شاید صلاح باشد که کنارش بمانید و کارتان را به وقت دیگری موکول کنید.
4) مدت زمانی که میخواهید کودک را تنها بگذارید: برای یک کودک هشت یا 9 ساله، یکی، دو ساعت تنهایی، قابل تحمل است، اما شاید یک روز کامل، بودن در منزل، بدون اینکه کسی در کنارش باشد، انتخاب مناسبی نباشد.
یاددادنیها
1) اگر فرزندتان، از مهد یا مدرسه بازمیگردد، باید یاد بگیرد که با مشاهده هر علامت مشکوکی، مثل پنجره شکسته، درِ باز و...، وارد خانه نشده و با 110 یا یکی از همسایهها تماس بگیرد.
2) به کسی نگوید که قرار است تنها بماند و اگر فردی، با منزلتان تماس گرفت، اینجوری جواب بدهد که «مامان یا بابام نمیتونن الان با شما صحبت کنن. اگه بخواین، میتونم پیغام شما رو برسونم.»
3) بدون اجازه شما و هماهنگی قبلی، به خانه همسایهها یا دوستانش نرود.