«چرا باید از ماموریت جانشین عنان حمایت کرد؟»عنوان يادداشت روز روزنامه آرمان به قلم محمدرضا بهرامی است كه در آن مي‌خوانيد؛دبیر کل سازمان ملل متحد از انتخاب اخضر ابراهیمی وزیر امور خارجه سابق الجزایر به عنوان نماینده ویژه این سازمان در مورد سوریه خبر داد. ابراهیمی که جانشین کوفی عنان شده است در واقع نماینده سازمان ملل و اتحادیه عرب یا به بیان دیگر نماینده جامعه جهانی در امور سوریه خواهد بود.
وی در کارنامه خود علاوه بر پست وزارت امور خارجه، به عنوان یک مقام ارشد اتحادیه عرب نقش موثری در پایان دادن به درگیری‌ها و شکل دادن ساختار جدید در لبنان داشت. دو دور نمایندگی سازمان ملل در امور افغانستان که منجر به شکل‌گیری ساختار جدید در این کشور شد، همچنین نمایندگی سازمان ملل متحد در عراق، هائیتی و آفریقای جنوبی نیز از سوابق وی به شمار می‌رود.
انتخاب ابراهیمی در شرایط فعلی منطقه و سوریه و در حالی که ماموریت صلح‌بانان سازمان ملل متحد در سوریه به پایان رسیده و از طرفی عضویت این کشور در اتحادیه عرب و سازمان همکاری اسلامی نیز با فشار و دخالت برخی قدرت‌های عرب منطقه به حالت تعلیق درآمده، حاوی پیام‌های قابل توجهی است.
1.نفس انتخاب مجدد نماینده توسط سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب در واقع موید فرصت دادن به راه‌حل‌های سیاسی و پرهیز از جنگ است. این موضوع علیرغم دشواری‌های فعلی گامی مثبت محسوب و به عنوان یک فرصت باید مورد توجه و تعامل قرار گیرد.
2.کارنامه ابراهیمی در مقایسه با عنان نشان می‌دهد وی از تجارب بیشتر و عملی‌تری برخوردار بوده و بویژه به جهت سابقه، شناخت مناسب‌تری از منطقه دارد.
3. ابراهیمی سابقه کار با خاندان اسد در دورانی که به عنوان نماینده اتحادیه عرب در مورد خاتمه بحران لبنان فعالیت می‌کرد را نیز دارد. مفهوم این موضوع این است که ابراهیمی ماهیت قدرت در منطقه را می‌شناسد و به خوبی از پیوستگی‌ها و پیچیدگی‌های موضوعات منطقه‌ای مطلع است.
4. موضعگیری ابراهیمی در قبال اینکه «هنوز زود است بگوید بشار اسد باید از قدرت کنار برود» نشان می‌دهد که وی با نسخه‌ای از قبل آماده شده بنا ندارد وارد این بحران شود. ضمن اینکه وی در ماموریت‌های مختلف نشان داده میان مواضع سازمان ملل متحد و منافع قدرت‌های بزرگ قائل به تفکیک است. 5. به نظر می‌رسد ابراهیمی به خوبی از حساسیت‌های موجود در منطقه و بویژه موضوع نگران کننده برخوردهای طایفه‌ای مطلع است. اولین عکس‌العمل رسانه‌ای وی در قبال جریانات مخالف در سوریه را می‌توان به نوعی پاسخ افرادی دانست که وی را به گرایشات طایفه‌ای متهم می‌کنند. 6. سابقه ابراهیمی در موضوع افغانستان به خوبی نشان داد که وی به نقش قدرت‌های منطقه‌ای و توان تاثیرگذاری آنها در حل بحران‌ها توجه داشته و از توان ایجاد توازن لازم میان قدرت‌های بین‌المللی و منطقه‌ای در جهت تخفیف بحران‌ها برخوردار است.
7. ابراهیمی را به‌واقع باید آخرین فرصت برای تلاش‌های دیپلماتیک و سیاسی برای حل بحران سوریه محسوب نمود که شکست وی به مفهوم آمادگی برای دخالت قدرت‌های خارجی در این بحران محسوب و طبیعتا مطلوب جناح‌های تندرو در آمریکا و منطقه خواهد بود. هر چند در مجموع امکان قضاوت کامل در شرایط فعلی کمی دشوار به نظرمی‌رسد اما با عنایت به برآیند کلی تحولات مربوط به سوریه و ویژگی‌های فردی و سابقه کاری آقای ابراهیمی، به نظر می‌رسد انتخاب وی را باید به‌عنوان یک فرصت و در جهت تخفیف آلام مردم سوریه تلقی و از تلاش‌های وی برای قرار دادن تحولات این کشور در چارچوب راه‌حل‌های سیاسی و دستیابی به اجماع و آشتی ملی در این کشور حمایت کرد.
