نوشتن نقد برای بازی‌هایی که از کینکت پشتیبانی می‌کنند، کار سختی است، چون واقعا نیاز به تجربه شخصی خود بازی‌کننده برای درک کامل دارد و در واقع قلم (بخوانید صفحه کلید) از وصف آنها عاجز است. این موضوع در مورد بازی «فرزند ایدن» (Eden) که علاوه بر کینکت از دسته معمولی هم پشتیبانی می‌کند هم صادق است. فرزند ایدن در واقع تجربه‌ای جدید از بازی‌های کینکت است و می‌توان گفت اولین گام را به سوی بازی‌های حرفه‌ای برای کینکت برداشته است، البته از آن جهت که بازی‌کننده با استفاده از کینکت می‌تواند تیراندازی کند وگرنه از نظر خود سبک و سیاق بازی، فرزند ایدن یک بازی کاملا ساده و مفرح است که شاید کمتر بازی‌ای پیدا شود که در سراسر آن شادی و خوشحالی پیدا شود. فرزند ایدن در واقع یک بازی اول شخص است که در سبک تیراندازی ریلی ساخته شده است. تیراندازی ریلی (برای دوستانی که شاید تجربه نکرده باشند) سبکی از بازی است که در آن بازی‌کننده در واقع روی یک ریل نامرئی حرکت می‌کند و فقط وظیفه تیراندازی بر دوش اوست.
چیزی در مورد این بازی وجود دارد که باعث می‌شود بازی‌کننده ساعت‌ها به صفحه نمایش خیره شود. این شاید به خاطر محیط رنگارنگ و موسیقی شادش باشد، در واقع وقتی فرزند ایدن را بازی می‌کنید انگار در دنیای دیگری هستید و به جرات می‌توان گفت بازی‌ای مشابه آن انجام ندادید. داستان بازی خیلی ساده است. ویروس‌های زیادی کل اینترنت را فرا گرفته‌اند که ما آن را با نام ایدن می‌شناسیم. وظیفه بازی‌کننده این است که باگ‌های مربوط به سیستم را که همان دشمنان‌مان در طول بازی هستند، از بین ببرد و با بازیابی اطلاعات اینترنت (ایدن) را نجات دهد. هر مرحله یا در واقع آرشیوی که باید بازیابی شود؛ نشان دهنده یک بعد از این سفر رویایی است. شما ویروس‌ها را به اشکال گوناگون می‌بینید؛ در حالی که کنار آنها اطلاعات مفید به شکل پرنده‌های زیبا در حال پرواز هستند یا وال‌هایی را می‌بینید که ویروس‌ها به آنها چسبیده‌اند و باید آنها را از شرشان خلاص کنید. موسیقی تمام تلاش خود را می‌کند تا با جلوه‌های بصری همخوانی داشته باشد تا شما از سفر خود لذت کامل ببرید. تیراندازی در حالت ریلی در ایدن به 2 شکل است. تیراندازی سریع و نامحدود، اما ضعیف یا تیراندازی قوی و کند ولی با امکان قفل روی هدف. در حالت اول با نگه داشتن یک دکمه یا بالا نگه داشتن دست چپ در صورت استفاده از کینکت، ویروس‌ها را به رگبار نامحدود می‌بندید و در حالت دوم با انتخاب هدف‌‌ها و در نهایت فشار دادن یک دکمه یا حرکت سریع دست راست‌تان در صورت استفاده از کینکت، 8 هدف را یکجا از بین می‌برید. خیلی‌ها دوست ندارند از کینکت استفاده کنند چون لرزش دسته هنگام ریتم‌موسیقی را از دست خواهند داد، ولی باید بدانید کنترل و تیراندازی با حرکت نرم و روان دست و بدون تاخیر واقعا این ارزش را دارد تا لرزش دسته را بی‌خیال شوید. در ابتدا گفتم که فرزند ایدن یک بازی ساده است. البته اشتباه نکنید. ساده به این معنا نه این که در ایدن حرکت کنید و با خوبی و خوشی همه چیز را از بین ببرید و تمام. این طور نیست. ویروس‌ها شما را مورد هدف قرار می‌دهند و به سمت‌تان باگ می‌فرستند که عموما با رنگ بنفش است و شما باید با استفاده از دست چپ‌تان آنها را از بین ببرید. باید دقت داشته باشید چون فضای ایدن بسیار رنگارنگ است، شاید باگ‌های بنفش را نتوانید ببینید به همین دلیل اخطاری روی صفحه نمایان می‌شود مثل اخطاری که در بازی‌های تیراندازی وقتی نارنجک سمت‌تان پرتاب می‌شود می‌بینید که باید حواس‌تان باشد. البته این که از کجا دارید در آن شلوغی مورد هدف قرار می‌گیرید، کمی مشکل است و بعضی وقت‌ها مجبورید از بمب برای نابود کردن همه چیزهایی که در صفحه وجود دارند، استفاده کنید. این کار با بالا بردن هر دو دست انجام می‌شود. بازی در مدت کوتاهی تمام می‌شود ولی مراحل به قدری زیبا هستند که بارها شما را به سمت تکرار خود جذب می‌کنند. هر مرحله را که تمام کنید ستاره دریافت می‌کنید و بر اساس مقدار ستاره‌هایی که به دست می‌آورید، می‌توانید مراحل بعدی را آزاد کنید. در نهایت فرزند ایدن یک بازی قابل تحسین با پشتیبانی از کینکت است که مدت‌ها سرگرم‌تان می‌کند.
فرهنگ هدایتی
