این کشتی توسط گروهی از افراد شرکت تحقیقاتی و آمریکایی موسسه اقیانوسی اشمیت با استفاده از فناوری های نوین تصویربرداری کشف شد. آنها در حین آزمایش تجهیزات سونار یکی از وسایل حمل و نقل زیر دریایی بسیار پیشرفته شان با یک شی غیر معمولی برخورد کردند و همین امر زمینه ساز این کشف شد.
از نظر آنها این شی 57 متری ویژگی هایی شبیه به کشتی مفقود شده Terra Nova داشت. این محققان از یک دوربین کنترل از راه دور برای تصویربرداری از این شی استفاده کرده و دریافتند این همان لاشه کشتی ترانوا است که بر بستر دریا آرمیده.
در واقع شباهت ویژگی های این لاشه با تصاویر منتشر شده از ترا نوا موجب این کشف شد.
ترا نوا در سال 1884 برای صید نهنگ و ماهیگیری دوندی ساخته شده بود. در سال 1910 کاپیتان اسکات از این کشتی برای سفر به قطب جنوب و اکتشاف این منطقه دورافتاده استفاده کرد.
کاپیتان رابرت فالکون اسکات از افسران نیروی دریایی سلطنتی انگلیس و مکتشفی بود که فرماندهی دو هیأت در سفر اکتشافی دیسکاوری در فاصلهٔ ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۴ و سفر اکتشافی نافرجام ترا نووا در فاصلهٔ ۱۹۱۰ تا ۱۹۱۳ در نواحی جنوبگان را برعهده داشت.
اسکات در دومین سفر مخاطرهآمیزش به قطب جنوب رهبری هیأتی پنج نفره را عهدهدار بود و در ۱۷ ژانویهٔ ۱۹۱۲ به قطب رسید، اما دریافت که هیأت اکتشافی نروژی به فرماندهی روآلد آموندسن پیش از او به قطب جنوب رسیده بود. اسکات و چهار نفر همراهش در طی سفر بازگشتشان بر اثر خستگی، گرسنگی و سرمای شدید جان باختند و اجساد آنها هشت ماه بعد کشف شد.
کشتی ترانوا در سال 1913 به انگلیس بازگرداننده شد و برادران بروایینگ آن را خریداری کرده و دوباره برای ماهیگیری از آن استفاده کردند.
در سال 1942 از این کشتی برای حمل و نقل تجهیزات در طول جنگ جهانی دوم استفاده شد. اما در نهایت در سال 1943 بر اثر برخورد با یک کوه یخی آسیب دید و در سواحل گرینلند غرق شد. (مهر)