فردا روز همدان است اما گویا آنهایی که باید برای این روز کار و برنامه‌ای مهیا کنند یادشان رفته این روز را و چشم مردم را از دیدن و تکرار این نام‌ها بی‌نیاز دیده‌اند.
نام نهادن بر اسطوره‌ها و روزهای اساطیری این مرز و بوم ابتکاری است برای ارج نهادن به بلندای تاریخ ارزشمند این دیار...
مردمان ایران زمین دیرزمانی است که روزگار خود را با تقویم‌هایی ورق می‌زنند که هر چند برگ آن، تداعی‌گر خاطره، رشادت، غرور یا آزادگی است و یا نام‌آور کسانی است که با سعه صدر و رهپویی حق‌تعالی، چراغی را در راستای تعالی و بارور شدن مرزهای این سرزمین روشن کردند.
فرزانگانی چون شیخ‌الرئیس ابوعلی سینا که در راستای کسب علم و حفظ دیانت از هیچ کوششی فروگذار نکرده و همواره دم و بازدمشان را در راستای به اوج رساندن حکمت و فلسفه، طب و قانون سپری کردند و به برکت حضور او در قلب دیار هگمتانه است که همدان را امروز نفسی پر ز عطر به مشام می‌رسد.
فردا روز توست کهن شهر ایران زمین... روزی که شاید در یادها و خاطره‌ها به فراموشی سپرده شده و کسی را یارای آن نیست که تبریک گویت باشد برای حماسه‌هایی که آفریدی و دلیرمردانی که در راه حقیقت تقدیم کردی.
همدان! دیار ابن سینا، باباطاهر عریان، مفتون همدانی، رضی‌الدین آرتیمانی، شمس همدانی، موسی نثری و زادگاه شهید بر دار رفته عین‌القضات همدانی؛ مرکب قلمم را به کام تو می‌چرخانم تا همگان بدانند ذره ذره خاکت بوی ابرمردانی می‌دهد که هر یک به نوبه خود، تاریخی را رقم زدند که وصف آن در گوش جان جهان طنین‌انداز است.
همدان، تو مأمن و زادگاه خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی هستی، هم او که وزیر دانشمند و موسس دانشگاه ربع رشیدی و صاحب جامع التواریخی است که در ایران زمین بی‌نظیر بود.
هگمتانه‌ای که از نام و رشادت‌های علمای گرانسنگی چون آخوند ملاعلی معصومی همدانی، خوانساری، عندلیب‌زاده، نجفی و... تاج آزادگی بر سر داری و بدیع‌الزمان همدانی، قاضی‌زاده همدانی و حافظ ابوالعلا همدانی را پرورش داده‌ای، خوب می‌دانم که حق مادری‌ات را در این روز خوب ادا نکرده‌ایم.
از جاذبه‌هایت که نام می‌بریم همگان می‌دانند عظمتشان را اما گویا به باد فراموشی سپرده‌اند روزت را حتی برای یادمانی کوچک.
امروز البته در شهر که قدم زدیم هیاهیویی جز میزبانی وزیر کشور ندیدیم گویا نام پر آوازه‌ات به گوش مردمان هگمتانه نرسیده و یا قلم گرفته‌اند روزت را از تاریخ یادواره‌ها!
همدان! غارعلیصدرت، آرامگاه حیقوق نبی(ع)، برج قربان، بنای تاریخی نوشیجان، تپه هگمتانه، حمام حاج آقا تراب، سنگ نبشته‌های هگمتانه، تپه عباس‌آباد، سد اکباتان، آرامگاه بوعلی، آرامگاه میررضی آرتیمانی، مقبره باباطاهرت و... چنان آوازه ملی و جهانی دارند که همگان را مسحور کرده‌اند از گردهم‌آیی این همه موهبت الهی در یک دیار؛ اما برخی گویی چشم مردمش پر شده از دیدن و تکرار این نام‌ها که خود را بی‌نیاز دیده‌اند از گرامیداشت روز تو!
دیار حکمت و دین و ای پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین که 8 هزار شهید و دلیرمرد را تقدیم کردی تا نام ایران و ایرانی تحت لوای تشیع سرفراز بماند، مبارک بادت این حماسه‌های سترگ.
گرچه ظاهراً آنهایی که متولی هستند امروز را به فراموشی سپرده‌اند مردمانی که سایه خود را بر آنها گستردی و سقفی شدی بر آلام آنها؛ قلب تاریخ فراموش نکرده و نمی‌کند صحنه‌هایی را که فرزندانت را یکه‌تاز اعتلای هر برهه کرده‌ای.
امروز شاید افتتاح پلی در دیارت بیشتر از نامت متجلی باشد اما همگان می‌دانند که از انسجام سنگ سنگ خاکت است که نام هگمتانه نمود برجسته می‌یابد.
به امید روزی که خاکت میزبان قدوم ابرمردی از جنس نور شود و از برکت نام مهدی(عج) جامه‌ای از عطر نرگس بر تن بپوشی دیار دارالمومنین...
یادداشت: زهرا مرادوند
