سازمان فضايي آمريكا (ناسا) قصد دارد با استفاده از ليزر، زبالههاي فضايي اطراف زمين را منحرف كرده و از برخورد آنها با ماهوارهها جلوگيري كند.
اين ليزرها كه مشابه ليزرهاي جوشكاري كارخانههاي خودروسازي هستند براي ضربه زدن به زبالهها از طريق تلسكوپها به فضا پرتاب ميشوند.
اين جابجايي آرام باعث جلوگيري از برخورد آنها با ماهوارههاي زمين و ايجاد اختلالات ارتباطي شده و همچنين آنها را از ايستگاه فضايي بينالمللي دور خواهد كرد.
اين فرآيند همچنين از پديده موسوم به «سندروم كسلر» جلوگيري خواهد كرد كه در آن به دليل وجود مقادير زياد زباله فضايي، پرتاب موشكها به صورت ايمن ميسر نميشود.
اكنون يك تيم به سرپرستي جيمز ميسون، دانشمند فضايي ناسا مدعي شده كه جابجايي آرام زبالههاي فضايي ميتواند پاسخي براي اين مشكل باشد.
نظريه آنها بر اين اساس است كه فوتونهاي موجود در ليزر از ميزان كمي انرژي جنبشي در خود برخوردار بوده كه تحت شرايط خاص ميتواند يك جسم را در فضا حركت داده و سرعت آن را تا 0.04 اينچ در ثانيه كاهش دهد.
بر اين اساس با پرتاب ليزر به يك زباله فضايي براي چند ساعت، خط سير آن زباله بايد تا 198 متر در روز تغيير كند.
با اينكه اين كار براي خارج كردن زبالهها از مدار كافي نيست، اما ميتواند از از برخورد آنها با ماهوارهها يا ايستگاه فضايي جلوگيري كند.
اين نظريه نشانگر يك تغيير در رويكرد پيشين يك تيم پژوهشي است كه در آن استفاده از ليزرهاي نظامي پرهزينه نظامي براي انهدام زبالههاي نظامي شيوهاي مناسب ارزيابي شدهبود.
در تحقيقات جديد ميتوان از نوعي تجهيزات استفاده كرد كه هزينهاي معادل 800 هزار دلار داشته و هزينه كلي نهايي آن تنها دهها ميليون دلار خواهد بود.
با اين شيوه حتي ميتوان تلسكوپهاي موجود را اصلاح كرده و هزينهها را پايينتر آورد.
اين جابجايي همچنين راهي دقيقتر محسوب شده و دانشمندان بر اين گمان هستند كه اين فرآيند ميتواند تا نيمي از زبالههاي فضايي را منحرف كند.
درحال حاضرحدود 20 هزار تكه زباله فضايي در مدار پايين زمين مشاهده شده كه بيشتر آن از تكههاي فضاپيماها يا ماهوارههايي كه با اين زبالهها برخورد داشتهاند تشكيل شدهاند.