افکارنیوز: کوروش باقری، سرمربی تیم ملی وزنهبرداری به همراه محمد بنا موفقترین مربیان کاروان ایران در المپیک لندن بودند. باقری با ملیپوشان وزنه برداری ۴ مدال به دست آورد و یکی از درخشانترین نتایج تیم ملی وزنهبرداری در المپیک را گرفت.
خیلیها موفقیت ملیپوشان را به نحوه مربیگری باقری ربط میدهند و اینکه وزنههایی که این مربی برای شاگردانش انتخاب میکرد، باعث مدالآوری وزنهبرداران شد. او بیست و ششم ماه است که سمت مربیگری تیم ملی را به عهده دارد و در این مدت تیم ملی را متحول کرده است؛ مردی که بعد از رسوایی دوپینگ در فدراسیون وزنهبرداری با تیم ملی قرارداد بست و دیگر آزمایش دوپینگ هیچ ملیپوشی مثبت اعلام نشد.
کوروش باقری به آینده این تیم بسیار امیدوار است و می گوید: « درهای تیم ملی به روی جوانان باز است. یعنی هر کسی تواناییاش را دارد، میتواند به تیم ملی بیاید.»
*****
از شروع کار شما در تیم ملی وزنه برداری زمان زیادی نمی گذرد؛ حدودا ۲۶ ماه. اما با این وجود وزنه برداری یکی از درخشان ترین نتیجه ها را در المپیک گرفته است، چطور توانستید این تیم را مدیریت کنید؟
مهمترین کاری که ما انجام دادیم این بود که فکر بچهها را تغییر بدهیم. متاسفانه وزنهبرداران ما به جایی رسیده بودند که گرفتن یک مدال آسیایی برایشان موفقیت بزرگ جلوه میکرد. وقتی هم که من آمدم، سعی کردم به مرور زمان فکر بچهها را تغییر بدهم که خوشبختانه نتیجه داد.
ما توانستیم با روش درست، ابتدا به لحاظ ذهنی وزنه برداران را تقویت کنیم و بعد با تمرینات سخت وزنهبرداران را به شرایط ایده آل برسانیم.
و این باعث شد که تیم شش نفره وزنه برداری به ۴ مدال برسد. صرفه نظر از اینکه حق محمدپور هم مدال بود.
بله ما با تیمی شش نفره به المپیک رفتیم و موفق شدیم آنجا چهار مدال بگیریم که تعداد این مدال ها می توانست بیشتر باشد چون در دسته سعید محمدپور اتفاقاتی رخ داد که او نتوانست مدال بگیرد.
البته برخی از اتفاقات غیرقابل پیش بینی هستند مثلا در المپیکهای آتن و پکن با ۴۰۶ کیلوگرم ورزشکاران دسته ۹۴ کیلوگرم به طلا رسیدند اما در لندن نفر چهارم ۴۰۷ کیلوگرم زده بود که این نشان میدهد تمام اتفاقات این وزن غیرقابل پیش بینی بوده است.
اگر آن اتفاقات در وزن محمدپور رخ نمیداد و سهراب مرادی هم حذف نمیشد حداقل ما نتایج بهتری کسب میکردیم. این ها نشان میدهد ما با تفکر و برنامه ریزی پیش رفتیم.
این مدال ها شما را راضی کرد؟
با توجه به پتانسیلی که بچههای ما داشتند راضی نیستم. باز هم تکرار میکنم چون کیفیت مدالها میتوانست بهتر از این باشد. البته در بحث کمی و تعداد مدالها، فوقالعاده بودیم.
انتظارم از کیانوش رستمی خیلی بیشتر بود و او را در سطح سلیمی می دیدم اما متاسفانه با وجود شایستگی که داشت به مدال برنز رسید. کیانوش در بحث تکنیکی و بدنی مشکلی نداشت اما با توجه به سن کم، استرس المپیک روی عملکرد او تاثیر گذاشت و همین مسئله رنگ مدالش را تغییر داد. در کل به نظر من کار کیانوش از همه سخت تر بود و همانطور که دیدید، بعد از مدال او، راه برای مدال آوری سایر ورزشکاران ما باز شد.
البته کسب مدال نقره توسط نواب نصیر شلال هم به نوعی امیدوار کننده بود.
وقتی روسها وزنکشی نکردند، امیدوار شدم نواب به مدال میرسد اما اینکه رنگ مدال چه رنگی باشد را واقعا پیشبینی نمیکردم. به هر حال شانس به ما رو کرد و از آن بهره لازم را بردیم و توانستیم یک مدال بسیار خوب را در دسته ۱۰۵ کیلو کسب کنیم.
شاید در این دسته شانس به نواب رو کرد اما این مدال نشان داد روزهای روشنی در انتظار وزنه برداری ایران است. ضمن اینکه بلند کردن وزنه ۲۲۷کیلویی کار کمی نبود که نواب انجام داد و به نظر من نقره او کمتر از طلا نبود.
خیلی ها معتقد بودند که شما با نحوه انتخاب وزنهها برای ملیپوشان و انرژی که به شاگردانتان منتقل میکردید، توانستید به این نتیجه برسید.
دوستان لطف دارند اما واقعیت این است که همان طور که با ورزشکار به اصطلاح راه میآیید، به همان شکل آموزش پیدا میکنند. ما هم از روز اول بنا را بر این گذاشتم که سخت گیریهایم به جا باشد و بچهها هم این سخت گیریها را دیده اند. خوشبختانه نتیجه هم داده و ملیپوشان هم این شرایط را پذیرفته اند.
ظاهرا همیشه یکسری نوسانات هم وجود داشته. مثلا یکی مثل بهداد سلیمی همیشه در کارش ثبات داشته و خوب وزنه زده و یکی مثل انوشیروانی روند رو به جلویی را در تیم ملی طی کرده است، در حالی که یکی هم مثل کیانوش رستمی متغیر کار کرده است.
نوسان به خود ورزشکار بستگی دارد. هر زمان که وزنه بردار طبق برنامه پیشرفته و جلو آمده، یا اینکه اتفاق خاصی مثل آسیب دیدگی برایش رخ نداده، توانسته نوسان خودش را به حداقل برساند. ضمن اینکه بچههای ما اگر دقت کرده باشید، این نوسان را در رکوردهای خودشان داشتند.
با همه این ها، من هم قبول دارم که کسی مثل سجاد انوشیروانی یا سعید محمدپور حرکت رو به جلویی داشتهاند. کسانی هم مثل کیانوش رستمی حالت سینوسی داشتهاند و البته برای کاهش این نوسان به زمان احتیاج داریم.
قصد دارید این تیم ملی را برای مسابقات آینده به همین شکل نگه دارید؟ یا ممکن است نفرات جدیدی به تیم ملی بپیوندند؟
این نفرات هستند ولی اگر نفرات جدیدی آمدند و خوب بودند، مطمئنا درهای تیم ملی به روی آن ها باز است. یعنی هر کسی تواناییاش را دارد، میتواند به تیم ملی بیاید.
بعد از المپیک شرایط چگونه خواهد بود؟
این تیم جوان است و میتواند در المپیک بعدی هم ما را ساپورت کند. با این حال ما از نوجوانان غافل نشدیم و تیم ملی نوجوانان ما با ۹ نفر تشکیل شده است. آن ها با دستیاران من کار می کنند و در واقع ما پشتوانه سازی را فراموش نکردیم.
در ضمن ما کاری میکنیم که نفرات تیم ملی انگیزه خود را برای ادامه کار بیشتر کنند؛ چنانکه انگیزه آنها کم شود، میتوانیم وزنه برداران جوان را جایگزین کنیم. این حرکت خیلی موثر بوده و از این به بعد هم خواهد بود. حالا در آینده چه من باشم و چه نباشم، به نظر من مربیان بعدی هم میتوانند همین روند را ادامه دهند. موضوعی که به نفرات تیم ملی کمک میکند تا ثبات لازم را در مسابقات متعدد داشته باشند.
شما همیشه روی پاک بودن شاگردانتان تاکید داشتید. آیا این موضوع به طور کلی منتفی شده است؟
موضوع دوپینگ منتفی نشده است. به عقیده من، هر زمان فکر کنیم که دیگر در وزنه برداری دوپینگ نخواهیم داشت، همان موقع ضربه خواهیم خورد. ما هر لحظه باید آمادگی لازم را برای مقابله با این معضل را داشته باشیم.
قبل از هر مسابقهای با همکاری فدراسیون پزشکی ورزشی از بچه ها آزمایش دوپینگ میگیریم. خدارا شکر در این بیست و شش ماهی که در خدمت تیم ملی بودم، وزنهبرداران ما مشکل دوپینگ نداشتند.
ثبات مدیریتی فدراسیون وزنه برداری چقدر در موفقیت تیم ملی نقش داشته است؟
ثبات مدیریتی میتواند در موفقیت تیم ملی وزنه برداری موثر باشد. امیدوار هستم که آقای رضازاده هم در فدراسیون بماند و ما بتوانیم در سالهای بعد هم برنامههای خود را در تیم ملی پیاده کنیم. و تا زمانی که آقای رضازاده بماند و شرایط، امکانات و حمایت وجود داشته باشد در خدمت تیم ملی بوده و کارم را ادامه خواهم داد.
منبع: عصر ایران