اینجا اواخردهه هفتاد است؛ زمان حکمرانی سلطان. وقتی اردوی تیم در هتل اسپیناس پنج ستاره نبود،وقتی بازیکنان با سوپر ماشین آمد و شد نمی کردند؛ وقتی فوتبالیست ها عارشان نمی شد وسط شهر بر روی سبزی چمن، شیشه نوشابه در دست بگیرند.
همه افتخارات پروین در چنین فضایی صید شد. رمز موفقیت او در بکار گیری چنین روشی بود.قهرمانی های پروینی، فوتبال پروینی،مدیریت پروینی همه و همه اینچنین بود و در آن هنگام بود که پروین سلطان شد. همین تک فریم نه چندان قدیمی به اندازه یک کتاب حرف دارد.
به ادم های اطراف پروین نگاه کنید؛ به پرویز کماسی،به حمید استیلی و به بزیک که چگونه بی تکلف در گوشه ای از چمن آرامیده و نوشابه گاز درفته اش را به کاپیتان تیم نشان می دهد.
آن روزها اینچنین پرسپولیس قهرمان ایران می شد؛وقتی پروین هنوز سلطان بود.
