خواب در سال های ابتدایی، می تواند عامل موثری در رشد سالم کودک باشد. بدین منظور توجه ویژه به این امر، شما کاربر گرامی را در داشتن فرزندی سالم، صبور و هوشمند یاری می رساند. برآنیم تا در طی دو مقاله، به این بحث مهم و موثر بپردازیم. در این مقاله، ابتدا نیاز کودک به خواب، سپس رغبت کودکان به خواب را مورد توجه قرار می دهیم. در مقاله بعد، عواملی چون: مکان خواب کودک، نقش زمزمه های مادر هنگام خواب و علل بی خوابی برخی کودکان را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
جنین در رحم مادر، شب و روز در خواب به سر می برد، زیرا کار و فعالیت ندارد و تمام نیروی او بایستی صرف سازندگی شود و از طرف دیگر سلول های جوان و ناکامل او قادر به ایجاد و نگه داری نیروی زیاد نیست . لذا 24 ساعت می خوابد و احتیاجات خود را از سرمی گیرد . اطفال نارس هم به همین علت بایستی زیاد بخوابند.
پس از تولد نیز نوزاد نیاز شدیدی به خواب و استراحت کامل دارد و در روزهای اول تولد باید معمولا 20 تا 24 ساعت در خواب باشد، یعنی در 24 ساعت شبانه روز فقط هنگام شیر خوردن بیدار شود و باقی ساعات در خواب باشد تا برای سازندگی نیرو ذخیره کند. این برنامه حداقل تا انتهای ماه اول تولد و یا روز چهلم ادامه خواهد داشت و اگر برنامه ی نوزادی غیر از این باشد، ممکن است دچار مشکلی باشد.
به تدریج هر قدر طفل بزرگ تر و سلول هایش ضخیم تر و پرنیرو می گردد، احتیاجش به خواب کم تر می شود، زیرا تا زمانی که طفل نیازمند رشد سریع است (چون تنها در ساعات خواب، سلول های فرسوده بدن وی ترمیم می شود)، خواب وی به حداکثر مقدار خود می رسد.
در 8 هفته اول، نباید نوزاد را از خواب بیدار کرد، زیرا خواب و بیداری نوزاد، بر اساس احساس سیری و گرسنگی اوست. معمولا 20 دقیقه شیر دادن، ضامن استراحت 200 دقیقه ای برای نوزاد است. البته اگر خواب طفل بیشتر از 5 ساعت شد، بهتر است به آرامی او را بیدار کرد و به او شیر داد.
در ماه سوم به تدریج کودک، عادت به بیداری روز و خواب شب پیدا می کند. باید توجه داشت که کودک در شب به 8 ساعت خواب متوالی از ساعت 10 شب تا 6 صبح احتیاج دارد.
کافی است فکر کنیم که چند شب بی خوابی یا نداشتن خواب کافی و مداوم به سلامتی یک انسان بالغ چه لطمه ی بزرگی وارد می آورد. آن وقت متوجه خواهیم شد که ساعات کوتاه و نامتوالی خواب با مغز نورس طفل در حال رشد چه خواهد کرد و تا چه اندازه شیردادن کودک در شب از تامین صحت و تندرستی او دور است
اطفالی که لاغر و عصبانی هستند و روی هم رفته، ناراحت به نظر می رسند باید دانست که بیداری شب و نداشتن خواب کافی یکی از علل بزرگ این ناراحتی هاست.
عموم کودکان در 5 سالگی باید ساعت 6 بعد از ظهر به تختخواب بروند. باید به کودک عادت داد که خواب را شبانه سازد. این کار سبب می شود احتیاج غذایی شبانه ی او نیز به تدریج کاهش یابد. باید طفل را عادت داد بلافاصله بعد از صرف غذا به رختخواب برود و بخوابد به خصوص در بعد از ظهر.
بعضی از مادران نیز به خیال این که اگر بچه روز نخوابد شب بهتر خواهد خوابید، مانع خواب روزانه ی او می شوند. در صورتی که این طور نیست، یعنی خواب روز بچه به شرطی که طولانی نباشد، اثری در خواب شبانه ندارد.
بنابراین بهتر است در 6 سال اول، بچه را عادت داد که بعداز ظهر یکی دو ساعت در اتاقی که هوایش تمیز است بخوابد. حتی اگر بچه خوابش نبرد، بهتر است او را وادار کرد یکی دو ساعت در رختخواب استراحت کند و اگر در این مدت حتی یک چرت هم بزند باز هم بی اندازه احساس راحتی خواهد کرد؛ ولی نباید گذاشت این مدت بیش از 2 ساعت باشد، زیرا در این صورت مسلما در خواب و استراحت شبانه او اثر خواهد گذاشت و بچه مدتی از شب را بیدار خواهد ماند.
