[نام کتاب] عریضه نویسى

از جمله امورى که همواره دست آوردهاى فکرى و اعتقادى وحتى تاریخى و ادبى ملل را تهدید مى‏نماید مسأله رسوخ تدریجى خرافات و پیرایه‏هاى موهوم و پندارهاى غلطى است که دانسته یا ندانسته توسط دوستان ناآگاه و یا دشمنان آگاه در طول زمان به این حقایق افزوده مى‏شود، و در نتیجه به تدریج ماهیّت اصلى این امور در زیر غبار خرافات و پندارهاى باطل نهان، و یا به تعبیر صحیح‏تر گُم مى‏شود، و به موازات مشکل شدن امکان دست‏یابى به آن حقایق، نه تنها افراد جامعه از نتایج سازنده آنها محروم مى‏گردند بلکه اغلب مردم بواسطه عدم برخوردارى از توان تشخیص حقّ از باطل و سِره از ناسره در دام اوهام و پندارهاى نادرست گرفتار شده و هر روز بیش از پیش از مسیر صحیح رشد و تکامل مادى و معنوى فاصله مى‏گیرند.
اگر چه همه نوع خرافات و پیرایه‏هاى زائد، ضررهایى در پى دارند، و جلو هر گونه پیشرفت و بویژه رشد اندیشه را مى‏گیرند ولى هیچ‏یک از آنها به اندازه خرافات و تحریفاتى که در احکام دینى و اصول اعتقادى رخ مى‏دهند، خطرناک‏تر نیستند؛ چرا که این بخش از خرافات، در راه رسیدن به سعادت واقعى و کمال حقیقى انسان -که هدف اصلى بعثت انبیاء و رسالت نهایى ادیان الهى است- ایجاد مانع مى‏نمایند.
از بررسى و مطالعه روند تاریخ ادیان، این نکته به خوبى روشن مى‏گردد که در آغاز، تعالیم اصلى ادیان الهى -بواسطه عصمتى که همه پیامبران از آن برخوردار بوده‏اند- از هرگونه پندارهاى موهوم وعقاید خرافى مصون و برکنار بوده است. به علاوه حتى بیشترین وقت و سرمایه و امکانات انبیاءِ الهى صرف مبارزه با اندیشه‏هاى خرافى واوهام غلطى شده است که در طول تاریخ در میان مردم جوامع مختلف، رواج داشته است و دست و پاى فهم و اندیشه آنها را بسته، و امکان هرگونه پیشرفت و ترقّى را از آنان سلب کرده بود. به عنوان مثال اگر سرگذشت حضرت ابراهیم‏علیه السلام  را از این جهت مورد مطالعه قرار دهیم، روشن خواهد شد که آن حضرت با تحمّل چه زحمات و محرومیت‏هاى سختى توانست مردم را از اسارتِ پرستش چوب و سنگ و ستاره و ماه و خورشید و... نجات داده و راه درست اندیشیدن و نیل به حقایق برین را به آنها نشان دهد.