[نام کتاب] امام مهدى (علیه السلام) در حدیث ثقلین

براى شناخت اسلام ودرک اصول وفروع آن دو منبع اصلى واساسى وجود دارد، نخست کلام خدا قرآن، که قانون اساسى اسلام است. ودیگرى سنت وحدیث، که شارح ومفسر ومبین قرآن مى‏باشد. این دو منبع اصلى دریافت مبانى اسلام است.
قرآن کلام خداست، که به تدریج بر پیامبر توسط فرشته وحى نازل شده است. ودر زمان پیامبر وبه دستور ایشان توسط چند تن از اصحاب نوشته وجمع آورى شده است، ودر آن تحریف وتغییرى نیست.
حدیث در لغت به معناى ضد قدیم است. ودر اصطلاح روایى؛ گفتار، کردار وتقریرى است، که از پیامبر رسیده است. به اجماع علما، حدیث اصل دوم از اصول احکام است. فقها در بیان کتاب خدا ودر استنباط احکامى که در قرآن درباره آنها آیه‏اى وارد نشده است، به حدیث مراجعه مى‏کنند. از این رو حدیث یا مبین قرآن است، ویا مؤکد آنچه در قرآن آمده، ویا احکامى را اثبات مى‏کند که قرآن به طور آشکار آن را بیان نکرده است.
بنابراین، اقوال، افعال وتقریرات پیامبر به صریح قرآن حجت است، وعامل هدایت، رستگارى ونجات. زیرا: «لا یَنْطِق الاّ عن وَحْى، ولا یُقِرّ اِلاّ الحَقّ الثابت». پیامبر جز از وحى سخنى نمى‏گوید، وجز چیزهایى را که حق است وآدمى را از گمراهى نجات مى‏دهد، تقریر نمى‏کند.