به گزارش سه نسل، ماجرای جعبه سیاه هواپیماهای برخورد کننده به برجهای دوقلو در یازده سپتامبر از جمله ابهاماتی است که به تردیدهای عمومی از روایتهای رسمی آمریکا درباره این واقعه دامن زده است.
همانطور که میدانیم تمامی هواپیماها به «جعبههای سیاه» مجهز هستند که از «ضبطکنندههای اطلاعات پرواز» (FDR) و «سامانه ضبط صداهای کابین» (CVR) تشکیل شدهاند.
جعبههای سیاه هواپیماها به گونهای طراحی شدهاند که از آنها در برابر شدیدترین ضربات محافظت کنند.
نکته جالب توجه در حادثه 11 سپتامبر این است که تا به امروز درباره محتوای هیچکدام از جعبههای سیاه هواپیماهای برخورد کننده به برجهای دوقلو اطلاعرسانی عمومی نشده است و تنها بخشهایی از «سامانه ضبط صداهای کابین» پرواز شماره 93 (هواپیمایی که به ادعای آمریکا در روز 11 سپتامبر ربوده شد، اما در نزدیکی «شانکسویل» در ایالت «پنسیلوانیا» سقوط کرد) منتشر شده است. با این وجود، اطلاعات جعبه سیاه این هواپیما هم به صورت فایل صوتی منتشر نشدهاند و تنها مطالبی که ادعا میشود مربوط به جعبه سیاه این هواپیما هستند به صورت نوشتاری منتشر شدهاند.
در سال 2006، آرشیو امنیت ملّی، گزارشهای «هیئت امنیت حمل و نقل آمریکا» که تا آن زمان مخفی مانده بود را منتشر کرد که در آنها اطلاعاتی درباره مسیر حرکت هواپیماها و بررسیهای دیگری که از آنها انجام شده بود آمده بود.
مایک بلون، از جمله آتشنشانان اعزام شده به منطقه فروریختن برجهای دوقلو بود که گواهی میدهد سه عدد از جعبههای سیاه هواپیماها در محل خرابههای این ساختمان یافت شدند.
بررسیهای انجام شده شامل ضبطکنندههای اطلاعات پرواز از پروازهای شماره 77 و 93 (هواپیماهای برخورد کننده به برجهای شمالی و جنوبی) بودند. پیش از این تاریخ، مقامات آمریکا ادعا کرده بودند که به غیر از سامانه ضبط صدای پرواز شماره 93 هیچ چیزی بازیابی نشده بود و یا اینکه آنقدر آسیبدیده بود که نمیشد از آن اطلاعاتی به دست آورد.
ضبطکننده صدای کابین مربوط به پرواز 175 که به ادعای دولت آمریکا تنها جعبه سیاه یافت شده از دو هواپیمای برخورد کننده به برجهاست.
این در حالیست که برخی شواهد نشان میدهند جعبههای سیاه پرواز شماره 77، در روز 14 سپتامبر سال 2001، یعنی سه روز بعد از حادثه 11 سپتامبر یافت شده بودند.
علیرغم این، مقامات فدرال آمریکا که کنترل منطقه صفر (گراند زیرو) این برجها را در اختیار گرفته بودند ادعا کردند هیچ کدام از جعبههای سیاه این دو هواپیما در خرابههای برجها یافت نشدهاند. در گزارش رسمی «کمیسیون هیئت تحقیق یازده سپتامبر» نیز از آنچه سازمان اف.بی.آی ادعا میکند، حمایت شده و نوشته شده است: «ضبطکنندههای اطلاعات پرواز و ضبطکنندههای صدای کابین هواپیما، مربوط به پروازهای شماره 11 و 175 پیدا نشدند.»
با این حال شواهد دیگر این روایتهای رسمی را تأیید نمیکنند. دو نفر که در منطقه صفر برجهای دوقلو مشغول عملیات پاکسازی بودند میگویند مقامات آمریکا با کمک آنها توانستهاند در اکتبر سال 2001 سه تا از چهار جعبه سیاه هواپیما را پیدا کنند.
یکی از کارگرانی که از اداره آتشنشانی نیویورک به محل حادثه اعزام شده بود، به نام «نیکولاس دیماسی»، در کتابی که با همکاری سایر کارگران منطقه گراند زیرو تألیف کرده است، درباره یافته شدن این جعبههای سیاه توضیح داده است. در این کتاب که عنوان آن «پشت پردههای منطقه صفر: مجموعهای از شرحنگاریهای فردی» است، شاهدان عینی زیادی گواهی میدهند پیدا شدن جعبههای سیاه را دیدهاند.
یکی از آتشنشانان منطقه صفر سقوط برجهای دو قلو با نوشتن کتابی ادعای پیدا نشدن جعبههای سیاه هواپیماها را زیر سوال برده است.
در ماه دسامبر سال 2005، سایت «کاونترپانچ» گزارش داد که یک منبع آگاه از «هیئت امنیت حمل و نقل آمریکا»، شواهدی ارائه داد که با روایت رسمی آمریکا مخالف بود:
«ما جعبههای سیاه را پیدا کردیم. حالا باید منابع رسمی مانند اف.بی.ای توضیح دهند آن جعبههای سیاه امروز کجا هستند، اما ما آنها را پیدا کردیم.»
علاوه بر صحبتهای این شاهدان عینی، تا کنون سابقه نداشته است حاثهای بتواند تا اندازهای به دستگاههای ضبطکننده آسیب وارد کند که اطلاعات آن قابل بازیابی نباشد. «تد لوپاتکیویچ»، سخنگوی هیئت امنیت حمل و نقل آمریکا میگوید او به یاد ندارد قبل از 11 سپتامبر ضبطکنندههای هواپیما بازیابی نشده باشند. در واقع، جعبههای سیاه به گونهای طراحی شدهاند که بتوانند از نوع برخوردهایی که در روز 11 سپتامبر اتفاق افتاد سالم بیرون بیایند.
واحد حافظه مقاوم در برابر سانحه (CSMU) شامل یک صفحه حافظه است که اطراف آن را عایقهای گرمایی و حفاظهای فولادی که قابلیت مقاومت در برابر ضرباتی هزاران بار قویتر از نیروی جاذبه دارند، فرا گرفته است. عایقهای گرمایی در برابر آتشی با درجه حرارت 1100 درجه سانتیگراد، تا یک ساعت و در برابر آتشی با درجه حرارت 260 درجه سانتیگراد تا 10 ساعت دوام میآورند.
شبهات مربوط به جعبههای سیاه هواپیماهای 11 سپتامبر تنها یکی از صدها شبههای است که دانشمندان و محققان بر روایتهای رسمی آمریکا از این حادثه وارد کردهاند. ما در قسمتهای پیشین این گزارش، مخالفت کورتساننفیلد (فیلمبردار رسمی آمریکا) با روایت دولت بوش از این حادثه، پیدا شدن شواهدی از نوعی ماده منفجره قوی موسوم به نانوترمیت در نمونههای خاک آزمایششده از خرابههای برجهای دو قلو، ایجاد گودالهای عمیق غیر قابل توجیه در محل ساختمان شماره 6 تجارت جهانی، عدم وجود شواهدی از برخورد هواپیمای بوئینگ به ساختمان پنتاگون، شنیده شدن صدای سه انفجار به روایت تمامی شاهدان عینی حادثه، برخی شواهد نشاندهنده اصابت موشک به برجها قبل از برخورد هواپیماها، سقوط متقارن برجها ، مرگ مرموز شاهدان عینی تراز اول11 سپتامبر، خروج چاشنیهای انفجاری پر سرعت از برجهای دو قلو و تماسهای تلفنی جعلی مسافران هواپیماهایی که به ادعای آمریکا ربوده شده بودند، مخالفت خلبانها با روایت آمریکا از 11 سپتامبر و جوی آهن مذاب در مخروبههای برجهای دوقلو و حرکت سریع تودههای گرد وغبار را به عنوان بخشی از این مستندات مرور کردهایم.