«درس مبارك براي عبدالله دوم»عنوان يادداشت روز روزنامه حمايت است كه در آن مي‌خوانيد؛اردن از جمله كشورهايي است كه نقشي اساسي در روند سازش در منطقه داشته است. اردن هر چند كه در دوران حضور مبارك در راس قدرت مصر نتوانسته بود چندان در متن باشد اكنون به اركان بازي غرب و صهيونيست‌ها در منطقه مبدل شده است چنانكه اين كشور كمك‌هاي بسياري از آنها دريافت كرده و تلاش دارد تا نقشي اساسي را در منطقه ايفا كند.
اين روند چنان بوده است كه صهيونيست‌ها در هفته‌هاي اخير مذاكرات گسترده‌اي با اردن داشته‌اند بگونه‌اي كه در جديدترين اقدام طرفين از احداث خط آهن ميان سرزمين‌هاي اشغالي و اردن خبر داده‌اند. اين طرح در حالي اجرا مي‌شود كه ريشه اصلي آن توافقاتي است كه در نشست توكيو ميان صهيونيست‌ها، تشكيلات خودگردان و اردن امضا شد.
بر اساس اين توافقات اين راه آهن به اردن و ساير كشورهاي عربي گسترش خواهد يافت. پس از آنكه قيام مردمي در مصر به نتيجه رسيد صهيونيست‌ها با چالشي بزرگ به نام پايان نفوذ در اين كشور همراه شدند. قيام مردم مصر در ابعاد اقتصادي، سياسي ، نظامي و امنيتي براي صهيونيست‌ها هزينه‌هاي بسياري داشته است.
در حوزه روند سازش نيز دگرگوني در مصر براي غرب چندان مطلوب نبوده است. در اين ميان اردن كه در گذشته نقش بازيگر فرعي را در اجراي خواسته‌هاي صهيونيست‌ها و غرب ايفا مي‌كرد، در روياي كسب منافع بيشتر و بازيگري فعال در منطقه گرايشات بيشتري به صهيونيست ها يافته است. اين كشور در كنار رويكردهاي اقتصادي به عاملي براي احياي روند سازش در منطقه مبدل شده چنانكه سفر مقامات غربي به منطقه با ديدار از اين كشور نيز همراه شده است.
رايزني‌هايي كه محور آن را كمك اردن به صهيونيست‌ها براي خروج از انزواي منطقه‌اي تشكيل مي‌دهد. به عبارت ديگر صهيونيست‌ها و غرب برآنند تا نقش مصر دوران مبارك را براي اردن باز تعريف كنند و به نوعي از آن پلي براي رسيدن به اهداف خود بسازند.
هر چند كه ملك عبدالله پادشاه اردن اميد دارد تا با اين رويكرد به منافع بسياري دست يابد اما بسياري تاكيد دارند گرايشات وي به اين طرح‌ها در نهايت نه تنها دستاوردي براي آن نخواهد داشت بلكه مي‌تواند زمينه ساز سرنوشت مبارك براي وي باشد. از يك سو مردم اردن مخالف ادامه همگرايي با صهيونيست‌ها و غرب هستند و از سوي ديگر منطقه پذيرنده متحدان آمريكا نمي‌باشد.
مجموع اين تحولات موجب مي‌شود تا در كنار تشديد اعتراض‌هاي دروني به پادشاه اردن در منطقه نيز وي با انزوا مواجه شود كه نتيجه نهايي آن مي‌تواند تكرار سرنوشت مبارك براي وي باشد. هر چند كه غربي‌ها با ادعاي جلوگيري از تكرار سرنوشت مبارك براي وي برآنند تا اين عبدالله دوم را به پذيرش سلطه طلبي‌هاي خود وادار سازند.
