آخر هفته گذشته هم يعني روز پنجشنبه مراسم بزرگداشتي براي مرحوم كسايي در اصفهان برگزار شد، آن هم در سالن و مجموعه‌اي كه به نام استاد فرشچيان نامگذاري شده است.
در اين مراسم، سيدمحمد حسيني، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي هم از پايتخت، مهمان هنرمندان نصف جهان شده بود.
همايون خرم، پرويز شيخ طادي، جهانگير بهشتي، ملك مسعودي، جهانبخش سلطاني، زاون قوكاسيان، حسن اكليلي، هوشنگ جزي‌زاده، جليل جوكار و... هم به نمايندگي از هفت هنر در اين مراسم حضور داشتند و ظاهرا قول و قرارهايي هم گذاشته شده است مبني بر اين‌كه مجموعه‌اي هنري در اصفهان به نام اين استاد بزرگ ساخته و نامگذاري شود.
آقاي وزير هم در اين مراسم خواستار معرفي و شناساندن هنرمندان بزرگ اصفهان به جامعه شده و از بزرگاني چون علامه مجلسي، ميرداماد، شيخ بهايي، هاتف اصفهاني، عبدالحسين سپنتا و تاج اصفهاني به عنوان نمونه نام برده و البته بر شناسايي هنرمندان محلي تاكيد كرده است.
به‌نظر مي‌رسد اين پيشنهاد وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي بايد در شهرهاي مختلف كشور در اولويت فرهنگي قرار گيرد، چراكه بسياري از سرآمدان هنرهاي فاخر و اصيل ايراني و اسلامي اين روزها در نقاط دورافتاده كشورمان در انزوا و سكوت رسانه‌اي و بي هيچ مزد و منتي به كار خود ادامه مي‌دهند كه معرفي آنها انصافا حداقل كاري است كه مي‌توان انجام داد.
به عنوان مثال همين استاد حسن كسايي را لااقل بسياري به نام مي‌شناختند و مي‌شناسند، اما هنرمندان موسيقي محلي ايران اغلب ناشناخته مانده‌اند و در سكوت با دنياي ما خداحافظي مي‌كنند و بعد از مرگشان شايد يك خبر كوتاه اعلام مي‌شود كه محمد سرور رجايي هنرمند برجسته موسيقي مقامي درگذشت و مساله به همين جا ختم مي‌شود.
حالا در نظر بگيريد بيشتر مردم ما آثار «ياني» را كه موسيقي كلاسيك يونان را اجرا مي‌كند، دوست دارند و مي‌شناسند اما بسياري از همين مردم موسيقي مقامي خودمان را بندرت مي‌شناسند و با بزرگان آن كمتر آشنا هستند.
تجربه نشان داده است اگر اين هنرمندان همراه با هنر اصيل‌شان به مردم معرفي شوند، مردم خوش ذوق كشورمان هم از آثار آنها استقبال مي‌كنند.
نمونه‌اش هم حضور يك دوتارنواز در برنامه راديو هفت است كه مردم از حضورش استقبال خوبي كردند و مدام از دست‌اندركاران اين برنامه تقاضاي حضور مجدد او را در برنامه دارند.
