بهترین اعمال برای قرب به خداوند چیست؟

رسیدن به چنین آرمان بلند و گران سنگی در گرو تلاش و جهادی پر دامنه و دراز آهنگ است . بدون شک مبارزه جدی و بی امان با هواها و خواهش های نفسانی ، بیرون راندن حب دنیا و تعلقات دنیوی از دل ، عبودیت مطلقه پروردگار، پالودن نفس از رذایل و آراستن آن به فضایل ، تهجد و شب زنده داری و توسل و استشفاع به اولیای گرام الهی و... همه ره توشه های این سیر خدایی است . این که : گویند به هرکس ندهند دلیلش بسیار واضح و روشن است . زیرا کسی که جهاد با نفس نکرد و دل به مادیات سپرد و در ظلمات نفس و نفسانیات خود را محبوس ساخت کی تواند که به سوی حق پر کشد و به لایتناهی عروج کند؟ ناز پرورده تنعم نبرد راه به دوست عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد بنابراین مقصود آن نیست که از اول خداوند افراد را به دو دسته تقسیم کرده به برخی توفیق می دهد و برخی را واپس می زند. بلکه مقصود آن است که رسیدن به چنین آرمان بلندی عزم و همتی استوار و جهاد خستگی ناپذیر می طلبد هم چنان که دیگر خواست ها و اهداف نیز به تناسب خود نیازمند تلاش و کوشش است . در میان عبادات نماز و نوافل شب بیشترین اثر را در نزدیکی به خداوند دارد. »الصلوه معراج المؤمن؛ نماز معراج مؤمن است« (بحار، ج 79، ص 248). علاوه بر نمازهای واجب، نوافل و نمازهای مستحبی کیمیا و اکسیر اعظمی است که جوهره آدمی را صیقل می دهد و مس وجود را به طلا تبدیل می کند. در حدیثی که نزد شیعه و اهل سنت مستند است آمده است: »قال رسول الله: ما تحبّب اِلَیَّ عبدی بشی احب الی مما افترضته علیه و انه لیتحبّب اِلَیَّ بالنافلة حتی احبه فاذا احببته کنت سمعه الذی یسمع به و بصره الذی یبصر به و لسانه الذی ینطق به و یده التی یبطش بها و رجله التی یمشی بها اذا دعانی احببته و اذا سألتنی اعطیته؛ از پیامبر(ص) روایت شده است که خداوند فرمود: بنده من به چیزی دوست داشتنی تر از واجبات، نزد من اظهار دوستی نمی کند و همانا او با نوافل نیز به سوی من اظهار دوستی می کند. آن گاه که او را دوست بدارم گوش او می شوم که با آن می شنود و دیده او می شوم که با آن می بیند و زبان او می شوم که با آن سخن می گوید و دست او می شوم که با آن ضربه می زند و پای او می شوم که با آن راه می رود اگر به درگاه من دعا کند او را دوست خواهم داشت و اگر از من درخواست کند به او عطا می کنم« (محاسن برقی، ج 1، ص 291). در ارتباط با مردم، رسیدگی به محرومان بیشترین تأثیر را در نزدیکی به خداوند دارد. چنان که در روایت آمده است: »المسکین رسول الله؛ مسکین فرستاده خداست« (وسائل الشیعه، ج 9 - بحار، ج 93، ص 172). در روایت دیگر آمده دستی را که صدقه می دهی ببوس که به دست خدایی خورده است (بحار، ج 46، ص 88).