حَسَن، آینه حُسن خداوندی است؛ تصویر زیبایی خداوند است که در صورت خاکی نقش بسته است.
**********
پانزده روز ریاضت را در این ماه طاعت، یک نفس دویدهایم تا در بشارت ولادت او، مژده عشق بشنویم و مژدگانی مهر بگیریم.
**********
بر خوان رحمت خداوند، امروز دست کریم تو ساقی سعادت است و ما نه تشنه طهور که جرعه نوش ظهور رُخت به صف ایستاده ایم.
**********
در ضیافت الهی چهره زیبایت نقاب خلقت را گسست یعنی که خداوند به وجود کریمت بندگانش را خواهد نواخت.
**********
آمد و کرامت را از پدر آسمانیاش آموخت و چراغ کرامتش را برای اهل زمین برافروخت.
**********
|
بنگر به مرتضی که در این ماه روزه را
|
|
بـا بـوسه از لـب پسر افـطار می کند
|
**********
|
هر طرف می گذرم بانگ طرب می شنوم
|
|
زآنکه میلاد حسن، نور دل بوالحسن است
|
|
از حــریــم فــاطــمــه در نـیـمـه ماه صیام
|
|
چــهــره مــاه حسن تــابیـد بـا وجه حسن
|
**********
|
دوش بر گوشم رسید این مژده از جان آفرینم
|
|
کــایـد از ره آن نــگار دلـنــواز و نـــازنـینم
|
|
گفتم ای مه از کدامیــن آسمان باشی؟ بگفتا
|
|
شمس ایـوان ولایت، عُروَة الوثقای دینم
|
|
مـن همـان مــاه تمـامم، جلوه ی ماه صیامم
|
|
شاهد صلح و قیامم، وجه رب العالمینم
|
**********
|
تا خدا هست و خـدایـی می کند
|
|
مجتبی مشکل گشایی می کند
|
**********
|
با عشق حسن(ع) من به جهان ناز کنم
|
|
افطارمو با نام حسن باز کنم
|
|
صـد شکــر کـــه درک شب قـدر رمضان
|
|
بـا جشـن ولادتـش آغاز کنم
|
**********
|
در جود و کرم دست خدا هست حسن(ع)
|
|
دست همه را وقت عطا بست حسن(ع)
|
|
نــومــیـــد نـــگـــردد کـسـی از درگـــه او
|
|
زیـرا کـه کـریم اهل بیت است حسن(ع)
|
**********
|
تو مگو ما را بدان شه بار نیست |
|
بـا کریـمان کـارها دشوار نیست |
