«عجله نكنيد!»عنوان سرمقاله روزنامه جام جم به قلم مهدي فضائلي است كه در آن ميخوانيد؛ترديدي نيست كه انتخابات رياست جمهوري سال 92 يكي از مهمترين موضوعات پيش روي كشور است. همچنين روشن است كه بخش قابل توجهي از مقدمات اين انتخابات، در سال جاري رقم ميخورد و آنچه در صحنه سياسي كشور در حال وقوع است، حداقل يك سرش به موضوع انتخابات دور يازدهم رياست جمهوري وصل است.
اما آيا همه اينها مجوزي است تا فراتر از روال طبيعي، رسانهها نيز به اين موضوع دامن بزنند و فضا را از هماكنون انتخاباتي كنند و يكي از سوژههاي جاري آنها اين موضوع باشد؟ آنهم با سوالات كليشهاي مثل ضرورت برنامه داشتن رئيسجمهور يا اينكه مردم به برنامهها رأي بدهند؟ متأسفانه بايد بگويم پرداختن به موضوع انتخابات رياست جمهوري يازدهم اختصاص به يك جريان ندارد و تقريباً رسانههاي همه طيفهاي سياسي در اين موضوع مشتركند.
به نظر ميرسد ورود زودهنگام به فضاي رقابتهاي انتخاباتي و گرم كردن اين فضا از سوي رسانهها از هماكنون نه تنها اقدام مفيدي براي كشور نيست بلكه خسارتهايي به همراه دارد.
علاوه بر اينكه انتخابات دغدغه امروز مردم نيست ما هماكنون با مسائل مهم و داراي اولويت بالا در كشور مواجهيم كه اهتمام نسبت به آنها نيازمند همدلي و همبستگي مسئولان و مردم است و پرداختن به يك موضوع چالش برانگيز مانند انتخابات به اين همدلي آسيب وارد ميكند.
همچنين مشاهده ميكنيم كه نظام استكبار با چه انگيزه و تلاشي همه ظرفيتهاي خود را بار ديگر براي مقابله با نظام جمهوري اسلامي ايران به ميدان آورده است. در مقابل اين صفآرايي دشمن، جبهه يكپارچه داخلي است كه مهمترين نقش را ايفا ميكند؛ لذا تمركز بر موضوع انتخابات ضمن به هم زدن اين يكپارچگي ميتواند فرصتهاي جديدي را هم براي دشمن بهوجود آورد.
نكته ديگر شرايط حساس منطقه و نقش بي چون و چراي جمهوري اسلامي ايران در آينده اين تحولات است. از جمله الزامات ايفاي نقش موثر و سازنده در روند بيداري اسلامي، ارائه تصويري مثبت و همبسته از ايران اسلامي به ملتها و دولتهاي منطقه است و ارائه چنين تصويري تحت تأثير فضاي انتخابات ممكن است آسيب ببيند. بنابراين از جريانهاي مختلف سياسي، چهرهها و شخصيتهايي كه ميخواهند خود را در معرض انتخاب مردم قرار دهند و خصوصاً رسانهها اين انتظار ميرود كه اولاً عجله نكنند و از دامن زدن زودهنگام به فضاي رقابتهاي انتخاباتي پرهيز كنند و ثانياً از هماكنون با تشكيل اتاقهاي فكر در صدد دستيابي به مدلي از رقابت باشند كه خسارتهاي اشاره شده را يا نداشته باشد يا به حداقل برساند تا هر وقت زمانش فرا رسيد با آمادگي اين موضوع مهم را دنبال كنند.
