فقط گرما در تابستان بيداد نميکند، بلکه بيماريهاي قارچي پوستي نيز از جمله بيماريهاي عفوني هستند که در فصل گرم شيوع بيشتري دارند. مهمترين عوامل مؤثر در ايجاد اين نوع عفونتها رطوبت، تعريق و گرما هستند و سادهترين و بهترين راه پيشگيري رعايت بهداشت فردي است.
قارچهاي پوستي معمولاً سبب نفوذ در لايه هاي سطحي پوست و در شکلهاي مختلفي ظاهر ميشوند و داراي انواع مختلفي هستند. «پيتريازيس ورسيکالر» يک قارچ سطحي پوست است که به صورت لکههاي قهوه اي و سفيد بيشتر در تنه و قسمتهاي جلويي اندامها بروز ميکند، عامل اين قارچ در پوست همه افراد وجود دارد و در شرايط مناسب اعم از رطوبت، تعريق و عوامل نامشخص ديگر باعث بيماريزايي و واكنشهاي پوستي خاص ميشود. اين بيماري به خصوص در افرادي که بدن آنها به شدت عرق ميکند يا دائم در محيطهاي مرطوب هستند، شيوع و گسترش بيشتري دارد.
قارچهاي سطحي پوست حتي ميتوانند ناخن هاي دست، پا و ناحيه کشاله ران را نيز در بربگيرد.
دسته ديگري از قارچهاي پوستي «عفونتهاي برفک» هستند که به صورت لکههاي سفيد در مخاط دهان و زبان ديده مي شود و در افراد بالغ اين دست عفونتها به صورت دانههاي چرکي در نواحي مختلف به ويژه در چينها نظير کشاله ران و زير بغل بروز ميکند.
بسياري عفونتهاي سطحي قارچي پوست در صورتي که در مورد آنها تشخيص درستي داده شوند، درمان راحت و سريعي دارند و در غير اين صورت اگر تشخيص درست نباشد امکان دارد، بيمار مدتها تحت درمانهاي غلط قرار بگيرد.
بهترين راه براي پيشگيري از عفونتهاي قارچي، رعايت بهداشت فردي و تماس نداشتن با فرد مبتلا است. به طور مثال فردي که دچار عفونتهاي قارچي ميشود، بهتر است تا درمان کامل از تماس در محيطها و اماکن عمومي نظير استخرها بپرهيزد تا عفونت به ديگران منتقل نشود. كودكي كه مبتلا به عفونتهاي قارچي سر نيز کودکي که مبتلا به اين عفونت ميشود، بهتر است تا درمان قطعي از تماس با بچههاي ديگر در محيط مدرسه به دور باشد. رعايت بهداشت عمومي در مدارس و مهدهاي كودك مهمترين راه پيشگيري از بيماريهاي قارچي است. بدن به صورت طبيعي ميزبان انواعي از ميکرو ارگانيسمها شامل باکتريها و قارچ ها است. برخي از اين ميکرو ارگانيسمها براي بدن مفيد هستند و بقيه ممکن است به سرعت توليد مثل کنند و عفونتها را تشکيل دهند. قارچها ميتوانند روي بافتهاي مرده مو، ناخنها و لايههاي بيروني پوست زندگي کنند. عفونتهاي قارچي ناخن اغلب بيشتر در افراد بالغ ديده ميشود و اين عفونتها اغلب به دنبال عفونت قارچي پا هستند.
درمان عفونتهاي قارچي ناخن ممکن است مشکل باشد و در بيشتر موارد مجدداً بروز كند. ناخنهاي پا اغلب بيش از ناخنهاي دست مبتلا ميشوند. افرادي که به صورت مداوم به استخرهاي شناي عمومي، ژيمناستيک يا حمامهاي عمومي ميروند و کساني که زياد عرق ميکنند، به صورت معمول عفونتهاي شبه مخمري دارند، زيرا قارچهايي که اين عفونتها را ايجاد ميکنند در نواحي گرم و مرطوب رشد ميكنند.
خـطر ابتـلا به يک عفونت قارچي با کفشهاي تـنگ، رطوبت طولاني مدت پوست يا جراحـات کوچک پوست يا ناخن،افزايـش مييابد. شکنندگي، بد رنگ شدن، از دست رفتن حالت صيقلي و درخشندگي ناخن، ضخيم شدن ناخن، بد ريختي شکل ناخن، تکه تکه شدن ناخن، نرم شدن (جداشدن) ناخن از علائم عفونت است.
دركودكان بيشتر در ناحيه سر آنها بيماري قارچي پديد ميآيد و اين عارضه به دو شكل بروز ميكند. در نوع اول لكههاي پوسته دار در سر ايجاد ميشود و موها روي آن شكسته ميشوند كه با درمان به طور کامل بهبود مييابد و اثر ريزش مو باقي نميگذارد. در شكل دوم كه التهابي است زخم ايجاد شده در ناحيه سر باعث از بين رفتن موها ميشود كه در نتيجه طاسي سر به وجود ميآيد. به منظور جلوگيري از انتقال بيماري به افراد سالم بهترين راه معاينه كودكان در مدارس و مهدهاي كودك است. همچنين آزمايش مربيان و پرستاران كودك نيز ضروري است.
بيماري قارچي پوست بيماري شايعي است كه ميتواند هر نقطهاي از بدن را مبتلا كند. اين بيماري بي سر و صدا شروع ميشود و علائم باليني مانند خارش ندارد. ضايعه روي پوست بدون مو، پوسته دار و ممكن است از مركز، شروع به بهبودي كند. همچنين اگر دچار ترشحات التهابي شود، مي تواند در قسمتهايي كه مو رشد ميكند، باعث ريزش مو بشود. اگر ضايعه بين انگشتان پا باشد، به صورت ترك خوردگي يا جمع شدن مواد شاخي ديده ميشود و ممكن است بيمار از سوزش كف پا شكايت داشته كه در بعضي از موارد بيماران آن را به عنوان عرق كردن كف پا توجيه ميكنند.
از مهمترين راههاي سرايت بيماري تماس افراد سالم با افراد آلوده و استفاده از وسايل شخصي فرد آلوده مانند شانه، برس يا لباس است. همچنين تماس با حيوانات آلوده مانند گاو، گوسفند، سگ و گربه نيز ميتواند عفونتهاي التهابي يا غيرالتهابي را ايجاد كند. از اين رو شست وشوي وسايل فرد بيمار به صورت جداگانه با مواد ضدعفوني كننده، آزمايش افراد مشكوك به بيماري و در روستاها جداسازي و قرنطينه حيوانات آلوده از جمله راههاي پيشگيري است.
اگرچه كرمهاي ضدقارچ كه به صورت موضعي استفاده ميشود و نيز مصرف بعضي داروهاي خوراكي ممكن است به طور صد درصد تأثير درماني نداشته باشد اما با رعايت بهداشت عمومي قبل و بعد از ابتلا به بيماري و رعايت جوانب احتياط در مورد مصرف داروهاي جديد ميتوان از بروز بيماري و تشديد آن جلوگيري كرد
