از سال 394 میلادی که بازی‌های المپیک به دستور تئودوسیوس تعطیل شد تا سال 1896 که بازی‌های المپیک نوین آغاز شد، بازی‌های المپیک فراموش شده بود.

در این مدت تلاش‌های زیادی برای احیای المپیا که در زیر خاک مدفون شده بود انجام گرفت (وقوع دو زلزله منطقه المپیا را کاملا از بین برد) تا اینکه تلاش‌های دولت یونان و فرانسه بالاخره در سال 1892 موثر واقع شد.

در بازی‌های المپیک باستان جایزه ورزشکاران شرکت‌کننده، فقط کسب عنوان قهرمانی بود. قهرمانان المپیک باستان هنگام بازگشت به شهرهای خودشان با پیشواز پر هیاهوی مردم روبه‌رو می‌شدند. اما برای به دست آوردن همین جایزه بزرگ معنوی، ورزشکاران یونان باستان حاضر بودند جان خود را قربانی کنند.

مردم یونان باستان برای قهرمانان المپیک احترام فراوانی قائل بودند. عنوان قهرمانی اعطا شده به ورزشکار افتخار بزرگی برای والدین و مردم زادگاه قهرمان المپیک محسوب می‌شد.

مردم یونان باستان قهرمانان المپیک را مبارزان بی‌باک مورد پسند زئوس و ممتازترین شهروندان یونان می‌دانستند. در زبان یونانی باستان برای مفاهیم ورزش، مسابقه و جنگ یک واژه وجود داشت. این موضوع به خوبی نشان می‌دهد که یونانیان باستان چه در مسابقه چه در جنگ، برای کسب پیروزی مبارزه می‌کردند.

در بازی های المپیک باستان تنها به صاحبان رتبه نخست مسابقات جایزه اعطا می‌شد و برای اعطای جایزه ورزشکاران دیگر مد نظر قرار نداشتند. مردم نیز به سرنوشت ورزشکارانی که نتوانستند قهرمان شوند، علاقه‌ای نشان نمی‌دادند.

بعضی ورزشکاران المپیک باستان نیز برای کسب جایزه قهرمانی مایل بودند جان خود را قربانی کنند. این جایزه همان تاج قهرمانی بود که در بازی‌های المپیک آتن ۲۰۰۴ به قهرمانان رقابت‌ها اعطا می‌شد. این تاج از شاخه‌های درخت زیتون بافته و به قهرمان المپیک اعطا می شد.

پس از بازی های المپیک باستان، راه پیمائی قهرمانان مسابقات برگزار می‌شد، در حالی که فلوت به صدا درمی‌آمد و قهرمانان مسابقات به همراه نوای فلوت، قربانی‌هایی به مجسمه‌های مورد پرستش تقدیم می‌کردند. در آخر این راه پیمائی، ضیافت باشکوهی برگزار می‌شد.

قهرمانان مسابقات زمانی که به شهرهای خودشان بازمی‌گشتند، مورد استقبال گرم‌تری قرار می‌گرفتند. بعضی شهرها حتی برای پیشواز قهرمانانشان، دیوار شهر را می شکافتند و از همان جا یک دروازه و خیابان پیروزی احداث می‌کردند.

بعضی شهرهای دیگر برای استقبال از قهرمانان صدها ارابه به عنوان اسکورت آنها به بیرون شهر می‌فرستادند و مردم سوار بر اسب از آمدن قهرمانان استقبال می‌کردند.

شهرهای قدیمی یونان در ابتدا جایزهای معنوی به قهرمانان مسابقات می‌دادند، مثلا ساخت مجسمه آنها و اعطای امتیاز میزبانی آیین‌های مذهبی به آنها، اما به مرور زمان، این جایزه‌های معنوی به جایزه‌های مادی و اختیارات ممتاز تبدیل شد.

مثلا شهرداری‌های قدیمی یونان تمام هزینه زندگی قهرمانان را تا آخر عمرش تامین می‌کردند و در مراسم جشن کرسی ویژه‌ای به قهرمان اختصاص می‌دادند. حتی بهترین جای سالن تئاتر را نیز در اختیار قهرمانان مسابقات المپیک قرار می‌دادند.

به منظور یادبود قهرمانان مسابقات المپیک، برای آنهائی که سه بار قهرمان مسابقات المپیک شده بودند، مجسمه‌هائی ساخته و در معابد شهر المپیاد نگهداری می‌شد. این مجسمه ها را هنرمندان بزرگ و ممتاز یونان باستان می ساختند.

همچنین، مردم یونان قدیم قهرمانان المپیک خوش‌اندام را خدا می‌دانستند. زمانی که بیماری واگیرداری همه‌گیر می‌شد، مردم پیش مجسمه‌های قهرمانان المپیک می‌رفتند و دعا می‌کردند.

اما در بازی‌های معاصر المپیک، به قهرمانان مسابقه‌ها یک مدال طلا اعطا می‌شود. از زمان نخستین مسابقات المپیک به سبک مدرن در سال ۱۸۹۶، به برندگان این مسابقات مدال اهدا شده است.

برای هر شهری که میزبان این بازی‌ها بوده، مجموعه مدال‌های خاصی ضرب شده است. اندازه و طراحی این مدال‌ها در طول زمان تغییر کرده است.

دستكش سلاح مدافع است.دستكش بايد در دست ورزشكار طوري قرار گيرد كه ورزشكار تسلط كافي بر آن داشته باشد. بايد دستكشي انتخاب شود كه نه آنقدر بزرگ باشد تا كنترل آن سخت و نه آنقدر كوچك باشد كه كارايي آن كم باشد. اندازه دستكش بايد با پست بازي بازيكن هماهنگ باشد.

دستكش اينفيلدرها بايد داراي سبد كوچكتري نسبت به دستكش آوت فيلدرها باشد،زيرا آنها نياز دارند كه سريعتر توپ را جمع كرده و به مقصد پرتاب كنند و بازيكنان آوت فيلد بايد داراي دستكش بزرگتري باشند كه بتوانند در وهله اول توپ را كنترل كنند.

كچرها به دستكش بزرگ و ضخيم احتياج دارند ،كه توپهاي سريع و محكم به دست آنها آسيب نرساند.فقط كچرها و مدافعان بيس اول مي توانند از ميت (دستكش بدون جاي انگشت) استفاده كنند. كارخانه هاي بزرگ سازنده دستكش، دستكش هاي مخصوص ومناسبي براي سافت بال دختران تهيه كرده اند كه مطالعات علمي و تخصصي فراواني بر روي آنها انجام شده.

دستكش بايد در دست ،ثابت شود وانعطاف پذيري و نرمي خوبي داشته باشد ،كه در هنگام گرفتن توپ به راحتي باز و بسته شود و بازيكن بتواند به راحتي توپ را از آن خود كند و با دستكش هيچ مشكلي نداشته باشد. دستكش محافظ خوبي براي دست ورزشكار است و مقاومت آن بايد طوري باشد كه ورزشكار دچار آسيب ديدگي نشود، علت چرمي و نرم بودن دستكش ها اين است كه، ورزشكار بتواند به سرعت دستكش را باز و بسته نمايد و در گرفتن توپ دچار مشكل نشود، به همين دليل حفظ و محافظت از دستكش نيز مي تواند الزامي باشد، بطوريكه در هنگام استراحت،ورزشكار بايد از دستكش خود به خوبي مراقبت كند وآن را در جاي مناسبي از نظر دما و رطوبت قرار دهد.

در سافت بال بيشتر بازيكنان انگشت اشاره خود را بيرون از دستكش، پشت آن قرار مي دهند تا آسيبي در اثر ضربه توپ به آن وارد نشود و دچار كبودي، كوفتگي و شكستگي نگردد. براي گرفتن راحتر توپها، اگر توپ از كمر به پايين پرتاب شده باشد بايد سر دستكش وانگشتان به طرف زمين باشد واگر ارتفاع توپ از كمر بالاتر باشد،سر دستكش وانگشتان بايد براي گرفتن توپ رو به بالا نگه داشته شود.گفته مي شود كه استفاده از دستكش هايي با سطح بزرگ در سافت بال به خاطر اينكه از سرعت بازيكن در عمل پرتاب مي كاهد استفاده زيادي نمي شود

بازي سافت بال در 2 نوع : اِسلوپيچ و فَست پيچ برگزار مي‌شود و در نوع مختلط نیز با حضور خانم و آقایان بصورت اِسلوپیچ انجام مي‌شود .

فَست پيچ :

 اين بازي به صورت خيلي دفاعي انجام مي‌شود و نوع پرتاب پيچر نسبت به نوع ديگر سافت بال متفاوت است .

پيچر توپ را سريع‌تر پرت مي‌كند و زدن توپ نيز براي بَتر سخت‌تر است به همين منظور نسبت به بازي اِسلوپيچ تعداد اِسترايك آوت‌ها در بازي بيشتر مي‌شود و تعداد امتيازهاي كسب شده نيز كمتر است . بيشتر بازي توسط پيچر انجام مي‌شود و تيمي كه پيچر خوبي داشته باشد احتمال برنده شدنش بيشتر است ، تعداد بازيكنان در اين بازي 9 نفر هستند . بيس دزدي و بانت در اين نوع بازی طبق تعريف قانون مانعي ندارد .در این کتاب اکثر مطالب از این روش بازی میباشد.

اِسلوپيچ :

 در نوع اِسلوپيچ تعداد بازيكنان 10 نفر هستند در اين بازي بَترها تسلط بيشتري دارند ، زدن توپ‌ها به علت آهسته بودن پرتاب پيچر ساده‌تر است .معلولین با ویلچر نیز به سبک اِسلوپیچ بازی می کنند.

تعداد اِسترايك آوت‌ها نسبت به فَست پيچ كمتر و تعداد امتيازهاي كسب شده بيشتر است و اكثراً توپ‌ها هوايي زده مي شوند . در اِسلوپيچ ، پيچر بيشتر نقش دفاع كننده را دارد .

توپ توسط پيچر به صورت قوس دار و با سرعت کمتری نسبت به فست پیچ پرتاب مي‌شود ، توپ بايد در منطقه استرايك كه روي هُم پِليت و ما بين شانه‌هاي بَتر و زانوهاي اوست بايد پرتاب شود . بازيكن دهم يا بازيكن آزاد بايد در زمان دفاع نقش يك آوت فيلدر را داشته باشد و در بازي اينفيلد حق شركت ندارد . در بازي اِسلوپيچ بانت قانوني نمي باشد .

 1- قطع مسير سواركاري كه در طول مسير خود در حال زدن توپ است و با اين كار ممكن است جان سواركار به خطر افتد.

2- ضربه زدن از جهت مخالف (از سمت چپ).

3- سواركاري و يا ضربه زدن به شكلي كه براي ساير سواركارها خطرناك باشد.

جريمه هاي بازي چوگان

 1- به شمار آوردن يك گل براي تيم مقابل در صورت برخورد خطرناك يا خطاي عمد، در نزديكي دروازه.

2- زدن يك ضربه ي آزاد از فاصله 27 متري در جهت مخالف دروازه، و قرارگرفتن مدافعين در پشت خط دروازه. (مدافعين تنها زماني اجازه ي دخالت دارند كه ضربه زده شود.)

3- زدن يك ضربه ي آزاد از فاصله ي 36 متري با همان شرايط.

4- زدن يك ضربه ي آزاد از فاصله 54 متري؛ به طوري كه هيچ مدافعي تا فاصله ي 27 متري نقطه ي زدن توپ قرار نداشته باشد.

5- زدن يك ضربه ي آزاد از وسط زمين.

6- در چوگان ضربه اي مانند كرنر در فوتبال وجود ندارد؛ ولي حركتي شبيه شكل زير انجام مي گيرد:

يك ضربه ي آزاد از فاصله ي 54 متري دروازه؛ به اين شرط كه مدافعين در فاصله ي 54 متري دروازه؛ به اين شرط كه مدافعين در فاصله 27 متري از زدن ضربه قرار داشته باشند.

داوري

 بازي چوگان را دوسرداور يك داور قضاوت مي كنند. سرداوران براي اين كه دركم و كيف بازي قرار داشته باشند سوار بر اسب هستند. در اتفاق هاي مهم و خطاهاي خاص، در صورت توافق بين كاپيتان هاي دو تيم، مي توان قضاوت را به دو سرداور واگذار كرد؛ ولي در صورت عدم توافق بين آن دو، تصميم گيري حكم قطعي به عهده ي داور سوم است.

شروع مسابقه

 در ابتداي مسابقه، هر دو تيم در ميانه ي زمين و پشت خط مياني صف آرايي كرده، چيدمان مخصوص به خود را مي گيرند. سپس داور توپ را از فاصله ي 6/4متري ميان آن ها پرتاب مي كند و بازي با تصاحب توپ از طرف يكي از دو تيم شروع مي شود.

توقف بازي

 توقف مسابقه ي چوگان در شرايط معمولي فقط در زمان پايان چوكه، جهت استراحت و تعويض اسب ها صورت مي گيرد؛ ولي اگر در ميان يك چوكه يكي از اتفاق هاي بزرگ زير رخ دهد، داور مي تواند دستور توقف بازي را صادر كند:

- زمين خوردن يكي از اسب ها در حين مسابقه.

- مصدوم شدن يك اسب بر اثر سانحه و يا اتفاق غيرمنتظره براي يكي از اسب ها. (در صورت زمين خوردن سواركار از اسب اگر اتفاق جدي براي سواركار رخ نداده باشد، بازي همچنان ادامه خواهد داشت.)

نحوه ي ثبت امتيازها

 زماني يك امتياز براي تيمي ثبت مي شود كه توپ از خط دروازه آشكارا بگذرد و داور صحت آن را تصديق كند. در صورتي كه توپ به قسمت فوقاني دروازه برخورد كند، ثبت امتياز مشروط به تأييد داور است.

اسب هاي چوگان

 در ورزش چوگان معمولاً از اسب هاي كوتاه قد استفاده مي شود. بلندبودن قد اسب از سختي هاي بازي چوگان به حساب مي آيد. آرژانتيني ها با پرورش نژاد «پوني» اين مشكل را حل كردند. «پوني» ها اسب هاي كوتاه قدي هستند كه ارتفاع آن ها بين 1/4 تا 1/6 متر است.

در يك بازي معمولاً از يك اسب، حداكثر در دو چوكه استفاده مي شود. البته بايد بين آن ها يك چوكه استراحت به اسب داده شود.

وسايل ضروري اسب

 - بانداژ براي حفاظت چهارساق اسب به منظور عدم برخورد توپ و يا چوگان به ساق پاي اسب.

- انتخاب افسار (دهنه، لگام) مناسب جهت كنترل هرچه بهتر اسب در حين مسابقه.

وسايل ضروري سواركار

 - كلاه ايمني مخصوص چوگان.

- دست كش.

- شلاق و چوگان كه اندازه ي آن تقريباً 106 سانتي متر است و علت آن سهولت استفاده درش حين مسابقه است.

- چكمه ي سواركاري بدون بند.

- زانوبند.

اندازه ي چوب چوگان و توپ

 چوب چوگان داراي 129 سانتي متر طول، كه انتهاي آن به صورت استوانه اي است. معمولاً براي ساخت آن از چوب بامبو يا چوب هاي سبك و مقاومي همچون چوب درخت خرمالو استفاده مي شود.

قطر توپ حدود 25/8 سانتي متر است و در حدود 127 تا 141 گرم وزن دارد. جنس توپ از چوب بيد و يا بامبوست البته در بازي هاي تمريني از نوع پلاستيكي و فومي آن هم استفاده مي شود.

پرش با نیزه یکی از رشته‌های ورزش دو و میدانی است که در آن ورزشکار از نیزه‌ای بلند و انعطاف‌پذیر برای پریدن از روی مانعی بهره می‌گیرد. این ورزش نزد یونانیان باستان و برخی اقوام دیگر شناخته بود و از اولین دورهٔ المپیک مدرن در ۱۸۹۶ یکی از رشته‌های المپیک در بخش مردان و از ۲۰۰۰ در بخش زنان بوده است.

رکورد فعلی پرش با نیزه جهان در دست سرگئی بوبکا از شوروی/اوکراین به میزان ۶٫۱۴ متر در فضای آزاد (در سال ۱۹۹۴) و ۶٫۱۵ در سالن است. رکورد پرش با نیزه زنان هم ۵.۰۶ متر در اختیار یلنا ایسینبایوا از روسیه است. رکورد فعلی ایران نیز در دست محمدمحسن ربانی با ۵.۳۵ متر است.

پرش با نيزه مثل سه پرش ديگر از چهار قسمت تشكيل شد .

1 ـ دور خيز مهمترين است .

2 ـ لحظه جدا شدن از زمين

3 ـ پرواز

4 ـ فرود

پيچيده ترين پرش ، پرش با نيزه است .

در پرش با نيزه دست كشيده است . سرعت دويدن نيز مهم است .

نبايد نيزه به سينه نزديك باشد . هر دو پا به طرف سينه جمع و بعد باز ميشود . مربي بايد جاي فرود پرش كننده را بررسي كند . وزن نيزه بالاتر از وزن بدن پرش كننده نباشد ، نبايد مخدوش باشد ، جنس نيزه فايبر گلاس ، وزن نيزه به وزن پرش كننده بستگي دارد .

تکواندو ورزشی است رزمی که قدمت آن به 1400 سال پیش می رسد. نقطه ی پیدایش و تکامل این ورزش در کشور کره بوده و به تدریج در بین سایر ملل توسعه و گسترش یافته است. ویژگی این ورزش (صرفنظر از جنبه های مسابقاتی، روانی و ...) در بکارگیری کلیه عضلات و مفاصل بدن، از لحظه شروع نرمش تا اجرای دشوار ترین تکنیک های زمینی و پرشی است.

بعد دیگر این ورزش در مسابقات جلوه گر می شود. در میدانی که هر فرد با شخصیتی خاص مبارزه می کند و عملکرد هر کسی در میدان مبارزه نمایانگر شخصیت ذاتی خویش است. بنابر این تکواندو کارانی که در مسابقات تکواندو موفق خواهند شد که اصول اولیه تکنیک ها (قدرت، سرعت، تعادل، ریتم و زمان صحیح اجرای تکنیک ها) را به درستی فرا گرفته باشند.

برای این گروه، یعنی کسانیکه تکنیک های تکواندو را به درستی آموخته اند و به مرحله حساس مبارزه آن هم از نوع مسابقاتی آن رسیده اند، موارد ذیل توصیه می شود که مطمئناً در صورت رعایت این توصیه ها میزان موفقیت آنها در هر مسابقه ای تا حد زیادی افزایش خواهد یافت؛ مضافاً به اینکه یک مبارز ابتدا باید پله تسلط بر رقص پاها و جابجائی ها را بپیماید و سپس پله تسلط بر اجرای ضربات پا در حال حرکت و جابجائی را به درستی و موفقیت طی کرده و آنگاه وارد مقوله مبارزه شود:

1. یک مبارز تکواندو بایستی قوانین مسابقه را دقیقاً بداند، بسیاری از مبارزین که از نقطه نظر تکنیکی بسیار بالا بوده اند ولی از قوانین مسابقاتی (به علت عدم اطلاع کافی) متابعت نکرده اند مسابقه را باخته اند. دانستن قوانین و رعایت کامل آنه نشانگر نظم و انضباط فکری و تمرکز و شخصیت فرد مبارز می باشد.

2. قبل از هر مسابقه دقایقی را صرف تمرکز و پاک کردن ذهن خود از مطالب متفرقه و متمرکز شدن روی هدف های مسابقه ای که در پیش دارید نمائید.

3. عامل ترس، واکنش های طبیعی انسان در مقابل ناشناخته هایش است و در هر انسانی وجود دارد؛ در شرایطی که دو مبارز از یکدیگر شناخت کافی و یا قبلی ندارند کوشش خواهند کرد که همدیگر را ارزیابی نمایند، (حریف را بترسانند).

اگر شما هم ترسیده اید به هیچ وجه ترس خود را آشکار نسازید و قیافه ای آرام به خود بگیرید، بیاد داشته باشید اگر حریفتان هم ترسیده باشد سعی خواهد کرد آن را از شما پنهان سازد.

4. تمرکز خوب و اعتماد به نفس یک مبارز در نتیجه انجام تمرینات علمی و عملی منظم، شرایط خوب بدنی و فکر سالم است. اگر شما آمادگی لازم را چه از نظر روحی و چه از لحاظ جسمی برای مسابقه داشته باشید امکان کمی وجود دارد که در مسابقه پیروز نشوید.

5. هرگز در مورد درجه کمربند حریفتان فکر نکینید. درجه و رنگ کمربند فقط نشانگر کوشش هر روز در تمرینات تکواندو و مسابقات وی است؛ درجه کمربند هرگز متضمن قدرت توانایی و شهامت رزمی نبوده و نخواهد بود. در واقع برتری صرف درجه رزمی در مسابقات کاملاً بی معنی است. بنابر این شما بایستی با شامه ای بسیار قوی تمام سعی خود را در طول مسابقات بکار ببندید.

6. همیشه در وضعیت (گارد) سبک ولی مؤثر و قوی مستقر شوید. یک دست بایستی همیشه از صورت و دست دیگر از پرده دیافراگم و پایین تنه محافظت نماید. پاها باید به اندازه شانه ها از یکدیگر فاصله داشته باشند.

7. فاصله شما و حریفانتان نباید زیاد یا کم باشد بلکه باید به حدی باشد که در هر شرایطی ضربه های خود را به وی برسانید و یا از وی دور شوید.

8. قبل از شروع مسابقه حتماً نرمش های کششی و گرم کردن (warm-up) ساده را انجام دهید. بعد از هر مسابقه هم نرمش های کششی و سرد کردن (cool-down) بدن را که از اهمیت بیشتر برخوردار است حتماً انجام دهید.

9. همواره باید شگرد های اختصاصی خود را توسعه دهید و روی یک یا چند تکنیک خاص مهارت پیدا کنید به طوریکه هر وقت و در هر شرایط بتوانید از آن بهره بگیرید. اگر حتی در اجرای یک تکنیک ساده و مؤثر اعتماد به نفس پیدا کنید، خیلی بهتر از تکنیک های متعددی است که دیگران نصفه نیمه انجام می دهند و شما به حد کافی در آنها تمرین ندارید.

10. برای کسب تبحر و تخصص در هر تکنیک فقط باید با جدیت تمرین کنید تا در بلند مدت شگرد خاص کسب گردد.

11. هدف را به دقت نشانه بگیرید و دقیقاً هدف زنی کنید، ولی هرگز به نقطه ای که قرار است ضربه بزنید، خیره نشوید و یا کاری نکنید تا حریف از قصد شما آگاه شود و آمادگی لازم را برای دفاع و یا ضد حمله پیدا نماید.

12. در شروع هر مسابقه شما باید با اجرای تکنیک های فنی و یا ترفند های مختلف، برتری ذهنی و تکنیکی خود را به اثبات برسانید.

13. به هیچ وجه به غیر از راهنمایی های کوچ خود به اطرافیان توجه نکنید و تمام حواستان را متوجه حریفتان کنید.

14. همیشه ابتکار عمل را در دست بگیرید و امتیاز اول را کسب نمائید (زودتر از حریف امتیاز بگیرید).

15. اگر در گرفتن ابتکار عمل از حریف موفق نشوید روی گارد دفاعی محکم و استوار خود را حفظ کنید. همیشه آماده باشید تا از روزنه های حمله های حریف (که رفته – رفته توسعه هم خواهند یافت) بیشترین و بهترین استفاده را ببرید.

16. اگر از لحاظ امتیاز از حریف عقب افتادید، باید سعی کنید تا ابتکار عمل را دوباره بدست بگیرید. توجه داشته باشید که با این عمل چیزی را از دست نخواهید داد زیرا به هر حال از حریف عقب هستید و باید جبران کنید.

17. همیشه سعی کنید در آخرین دقایق و لحظه های مبارزه (مخصوصاً وقتی که هر دو خسته هستید) یک بار دیگر کسب امتیاز کنید. در چنین موقعیت هایی همواره مبارزی پیروز شده که موقعیت سنج خوبی باشد. ممکن است در همان لحظات آخر امتیازی را کسب کنید که جبرانش برای حریف بسیار مشکل باشد پس هرگز نا امید و تسلیم نشوید.

18. چگونگی استقرار (نشست های) حریف را چک کنید و نقاط ضعف او را بیابید. برای خود نشستی برگزینید که بتوانید از آن نشست تمام ضد حمله ها را بر علیه حریفتان تدارک ببینید.

19. هیچوقت بطور بسته و محدود مبارزه نکنید همیشه حریف را زیر نظر داشته باشید تا در مقابل حمله و یا هر حرکت وی بتوانید عکس العمل شایسته را نشان دهید.

20. هر از چند گاه نشست خود را برای گمراه کردن و فریب دادن حریف تغییر دهید (با این عمل ضمن اینکه تعادل خود را حفظ می کنید، به عضلات خود نیز استراحت می دهید) و تمرکز فکری و برنامه ریزی حریف را بر هم می زنید و دوباره به همان نشستی که از روی آن بایستی ضد حمله ها را تدارک ببینید مستقر شوید.

21. همیشه بیاد داشته باشید که بی برنامه و بیهوده حرکت نکنید زیرا هر یک از نشست ها، عضلات مختلفی را بکار می اندازند و در نتیجه عضلات بی جهت خسته خواهند شد. سعی کنید با تغییر نشست (البته نه بطور مداوم) به عضلات خود حتماً استراحت لازم را بدهید.

22. هر تکنیک را تا به آخر اجرا کنید، هیچ وقت تکنیکی را نیمه کاره اجرا یا رها نکنید. حتی اگر از نظر کلاس تکنیکی از حریفتان پایین تر هستید، تکنیک را به حداکثر قدرت و سرعت اجرا کنید. بیاد داشته باشید که داوران همواره روحیه مبارزه ای شما را در نظر خواهند گرفت و این برای حریف شما بسیار دشوار خواهد بود که با حریفی چون شما که هرگز تسلیم نمی شوید مبارزه نماید.

23. صدای «کیهاب» شما بایستی قوی و کوتاه باشد. یک کیهاب قوی و خوب نشانگر روحیه قوی مبارزه گر بوده و در مواقع خستگی شدید به تنفس مبارز هم کمک شایانی خواهد نمود.

24. اگر احساس خستگی می کنید باید صبور باشید. به خاطر داشته باشید که حریفتان هم طبیعتاً بایستی خسته باشد. باید همیشه سعی کنید انرژی خود را حفظ کنید. بدین منظور از حرکات بیهوده و غیر ضروری جداً پرهیز کنید. اول فکر کنید و سپس حمله یا ضد حمله مؤثر را انجام دهید این به شما کمک خواهد کرد از حریفتان بیشتر دوام بیاورید. ذخیره و حفظ انرژی برای یک مبارز بسیار مهم است خصوصاً در یک دوره مسابقاتی که بایستی در چند مرحله 3 راندی برگزار شود. بنابراین باید به اهمیت حفظ انرژی برای یک مبارزه دقیقاً پی برده باشید.

25. حتی المقدور از تکرار مداوم یک تکنیک پرهیز کنید . شگرد خود را با تکنیک های دیگر ادغام کنید و سپس در فرصت مناسب آن را بکار ببرید. باید به خاطر داشته باشید که امکان موفقیت یک تکنیک آن هم بصورت تکراری نه تنها بسیار ضعیف بلکه در اکثر موارد کاملاً بی اثر است زیرا دیر یا زود حریف نسبت به تکنیک شما شناخت و آگاهی پیدا خواهد نمود ولی اگر تکنیک ها متفاوت و مختلف باشند. اولاً باعث شگفتی حریف شده و ثانیاً در روحیه اش تأثیر مستقیم می گذارد.

26. همیشه گوش به فرمان داور مسابقه و کوچ خود باشید؛ اگر زمان «گالیو» داور را در حین اجرای تکنیک شنیدید بهتر است تا تکنیک را تا آخر اجرا نکنید. با این کار ضمن جلوگیری از اخطار بی مورد، شهامت، انعطاف، مردانگی و اطاعت از قوانین خود را به همگان نشان می دهید و این لازمه کار هر تکواندو کار با شخصیت و با کلاس است.

27. در مواقع حمله حریف سعی نکنید با عقب نشینی های پی در پی از مسابقه و مبارزه طفره بروید. بهتر است با تغییر جهت مناسب موقعیت را محاسبه کنید و به ضد حمله بپردازید و بهترین نتیجه را برای خود کسب کنید.

28. ضمن اینکه کلیه حرکات حریف را به دقت زیر نظر دارید تکنیک هایی را که قبلاً (از نظر پیوستگی) یاد گرفته اید در ذهنتان مرور کنید و با شناسایی و نقاط ضعف حریف حداکثر استفاده را بکنید.

29. در پایان ، چه مسابقه را برده باشید و چه باخته باشید بایستی به حریفتان و کوچ وی تبریک بگویید. از داوران و رئیس محوطه مسابقه (منشی) تشکر کنید و از محوطه مسابقه خارج شوید. همیشه باید احترام مسئولین برگزاری مسابقات را داشته باشید که اعتراض به رای صادره داوران و یا نتیجه اعلام شده از وظایف شما نیست و شما به هیچ وجه حق اعتراض لفظی به هیچ یک از مسئولین، داوران و ... را ندارید.

 با این رفتار شایسته و قابل احترام خود به همگان ثابت می کنید که شما دارای ظرفیت و شخصیت هستید و برد و باخت های ظاهری و زود گذر در روحیه شما تأثیری نمی گذارد. همیشه بر این باور باشید که وجود مسابقات فرصتی است برای کسب تجارب بیشتر برای حضوری قدرتمند تر در مسابقات آسیایی، جهانی، المپیک و کسب سکوی افتخار برای سربلندی کشور و ملت عزیزمان.

جودو (به ژاپنی:به معنی «طریقت نرمی یا انعطاف») هنری رزمی، ورزش رزمی و فلسفه‌ای است که از کشور ژاپن نشأت گرفته‌است. منشا جودو از هنر رزمی جوجیتسو «هنر نرمی» است و در سال ۱۹۳۲ فردی ژاپنی به نام دکتر جیگارو کانو آن را پایه‌گذاری کرد. هم اکنون محل فدراسیون جهانی جودو در کودوکان ژاپن می باشد.

درجات فنی

ورزشکاران این رشته درجات با شروع از Q۱۰‌ یا همان کمربند سفید با طی مراحل Q۹ تا Q۱ کمربندهای زرد و سبز و بنفش و قهوه‌ای به درجهٔ دان یا کمربند مشکی می‌رسند.وتا دان 10 ادامه میابد.

اصطلاحات

* جودوکا:جودوکار

* اوکِمی: تکنیک افت بی خطر (نحوهٔ صحیح زمین خوردن)

* کوزوشی:کشش و بر هم زدن تعادل

* مائه‌ماواری:غلت به جلو

* دوجو: باشگاه جودو

* سِن‌سِی: استاد

* میگی: راست

* هیداری: چپ

* جودوگی :لباس جودو

* ریتسو:بلند شو

* سزا:بشین

* رِی:دستور ادای احترام

* هاجیمه:دستور شروع مسابقه

* مَتِی:دستور توقف مسابقه

* جونای:داخل

* جوگای:خارج

* تاتامی:تشک جودو

* نه‌وازا: کار در خاک

* توری : مبارزی که اجرای فن می کند

* اوکی : مبارزی که فن بر روی او اجرا می شود

* آنزا:چهار زانو نشستن

* آشی وازا:تکنیکهای پا

* آیومی آشی:راه رفتن معمولی

* گوشین هو:روش های دفاع از خود

* گوشین جوتسو:هنر دفاع از خود

* هانسوکوماکی:شکستن مقررات در مسبقه

* جی گوهان تای:وضعیت اصلی دفاع

* جوسی کی:نشتن در مکان بالا برای جودکاران سطح بالا

* کاکی:اجرای واقعی پرتاپ

* کی کو:تمرین

* کی گا:صدمه

* کی آی:فریاد روحیه بخش

* کوشی وازا:تکنیکهای کفل

* مودان شا:کسی که کمربند سیاه ندارد

* ناگه وازا:تکنیکهای پرتاپ کردن

* اوه بی:کمربندی که روی لباس می پشند

* ری گی شاهو:تشریفات وآیین رسوم تشک

* رنراکووازا:تکنیکهای ترکیبی

* رنزوکووازا:تکنیکهای ادامه دار

* ریسوری:تعظیم کردن در حات ایستاده

* شی آی:مسابقه

* سوتای رنشو:حریف تمرینی

* تای ساباکی:حرکات بدن

* توکویی وازا:تکنیکهای مورد علاقه

* تسوکوری:وضعیت گرفتن برای پرتاپ

* تسوری کومی:بال کشیدن

* وازا:تکنیک

* یودان شا:کسی کمربن سیاه دارد

* زاری:تعظیم کردن در حلت زانوزده

* نوگاره کاتا:روشهای فرار

 ۱- در این حیطه ، شدت تمرین در پایین ترین حد، چربی سوزی در شرایط هوازی است. این حیطه فقط برای جبران یا تجدید قوا، قبل و بعد از فشار های تمرینی شدید به کار می رود .

۲- در این حیطه شدت تمرین ، ملایم و هدف از ان ، توسعه استقامت عمومی است تمرین بصورت چربی سوز و تا کمی کربو هیدارت سوز انجام می شود در این حیطه ظرفیت هوازی افزایش می یابد حیطه استقامت عمومی اهمیت بسیار زیادی دارد و اساس شدت های بالاتر را تشکیل می دهد

۳- در این تمرین با شدت متوسط و در شرایط هوازی بی هوازی انجام می شود و منجر تجربه چربی ، سهم تجزیه کربو هیدرات نیز افزایش می یابد بخش عمده ای از اموزش خاص مسابقه ( استقامت ، استقامت در قدرت و استقامت در سرعت خاص مسابقه در این بخش انجام می شود .

۴- شدت های بالا در بر می گیرد در این تجزیه کربوهیدرات ئر شرایط بی هوازی توسعه خواهد یافت . آمادگی بی هوازی در این تمرین بهبود می یابد.

۵- در رشته های استقامت این برنامه اغلب دست کم گرفته می شود با بهبود قدرت بیشینه و توان ، شرایط برای فائق آمدن بر میزان خودروی بالا با ذور پای بالا مهیا می شود تغییر سرعت و ریتم به ویژه در مسابقات کوهستان مستلزم توسعه مناسب این برنامه است.

۶- به کمک این برنامه ، شرایط ایجاد خواهد شد که امکان دور پای بالا همراه با میزان خودروی بالا را در دوره های زمانی طولانی

۷- تمامی مسابقات در این برنامه خلاصه شده مسابقه پیچیده ترین و بالاترین شکل فشار است به ویژه در مسابقاتی که جنبه آمادگی برای اهداف بعدی دارند. شدت تمرین را می توان طوری تنظیم کرد که در رقابت اصلی اهداف وظایف واضح تمرینی بتواند محقق شوند . برای مثال در مسابقه شدت را می توان طوری تنظیم کرد که وارد حیطه بی هوازی ( فراتر از استانه بی هوازی ) نشویم یا بصورت هدفمند وارد آن شویم.

در والیبال، لیبرو (Libero) به بازیکنی متخصص در دفاع گفته می شود.

پست تدافعی لیبرو در والیبال اصلا" از همان پست لیبرو در ورزش فوتبال گرفته شده است. پستی که توسط فرانس بکن بایر (Franz Beckenbauer) بازیکن اسبق تیم ملی فوتبال آلمان در دهه هفتاد میلادی شکل پیدا کرد و به جهان فوتبال معرفی شد.

فدراسیون جهانی والیبال (FIVB) در سال 1998 رسما" پست لیبرو را در ورزش والیبال تعریف کرد.

به دلیل آنکه این پست، پستی دفاعی تلقی می شد و بازیکنی که در این پست بازی می کرد نقشش شبیه بازیکن لیبرو یا همان Sweeper در فوتبال بود، این پست همان لیبرو نام گذاری شد. اما این پست از محدودیتهایی برخوردارست که فدراسین جهانی والیبال، این محدودیتها را این چنین تعریف می کند:

- هر تیم این حق را دارد که حداکثر یک بازیکن لیبرو در زمین داشته باشد

- بازیکن لیبرو می بایست از لباسی استفاده کند که رنگ آن با دیگر هم تیمی ها متضاد باشد

- لیبرو اجازه زدن سرو (سرویس)، بلوک کردن و یا سعی در بلوک کردن توپ (در دیوار دفاعی) را ندارد

- تعویض بازیکن لیبرو جزو تعویضی های بازی به حساب نمی رود، که بدین صورت تعداد تعویض در این پست نا محدود است. اما تعویض او می بایست فقط زمانی صورت گیرد که توپ خارج از زمین است و یا بازی به هر دلیلی متوقف است

- یک لیبرو اجازه شرکت در یک ضربه تهاجمی را ندارد) ليبرو حق حمله ندارد ونمي تواند در حمله تهاجمي شركت كند اما اگر به طور تحميلي مجبور شد مي تواند پاس حمله بدهد به شرط اينكه شرايط خاصي را رعايت كند)

- ليبرو حق ندارد به بازیكن هاي جلو اضافه شود وهميشه جزء سه نفر عقب زمين است یک لیبرو مانند بازیکنان دیگر دارای شماره خاص خود است. او می تواند همچنین کاپیتان تیم نیز باشد.

خصوصیات دفاعی معمولا" لیبرو بازیکنی متخصص در وظایف دفاعی در منطقه back row است. او قابلیت آنرا دارد که توپهای ضربه زده شده جهت کسب امتیاز از سمت حریف را جمع کرده و آنها را به سمت بازیکنان خودی کنترل کند تا آنها با توپهای کنترل شده تدارک حمله را ببینند.

این بازیکن معمولا" از قدرت خوبی جهت دفع و جمع کردن ضربات برخوردارست.

او هچنین باید از سرعت خوبی برای حرکت خود در زمین بویژه در خط عرضی برخوردار باشد.

ليبرو حالت تعديل در بازكن مهاجم بوجود مي آورد يعني بازيكن مهاجمي كه سه دور در خط جلو بازي مي كند وبه صورت چرخشي بايد به عقب بازگردد، با ورود ليبرو به جاي آن سه دور مي تواند به راحتي بر روي نيمكت استراحت كند.

واليبال از سرعت بالايي برخور دار است چون تنها ورزشي است كه توپ آن با زمين بر خورد نمي كند واگر توپي به زمين برخورد كرد به اصطلاح مرده است. براي همين با توجه به بلندي قد بازكنان واينكه هميشه آنها با اين مشكل روبرو بودند كه برروي توپهاي زميني بسيار صعف داشنند، ليبرو با چابكي خاص خود اين ضعف را جبران مي كند

شکل زمین بیس بال است .اما با ابعادی کوچکتر.

زمین بازی به دو قسمت قلمرو بد تقسیم می شود که قلمرو خوب خود دو قسمت اینیلد و آوت فیلد دارد که در پشت آوت فیلد حصار آخر زمین می باشد.

اینفیلد مربعی است که ضلع ها ی آن توسط خط هایی که بیس لاین نامیده می شود از آوت فیلد و قلمرو فال یا بد جدا می شود .بیس لاین از بیس خانه یا هم پلیت از سمت راست شروع و به بیس اول ،دوم،سوم ودر نهایت به بیس خانه بر می گردد.بیسها در گوشه ها و زاویه های مربع واقع شده اند:

طول زمین بازی از محل بیس خانه به انتها سمت راست وچپ از67مترالی 91متر متغیراست که بستگی به نوع بازی و رده سنی دارد.هم پلیت از جنس لاستیک و به شکل یک پنج ظلعی می باشدکه از یک مستطیلو مثلث تشکیل شده و43سانتیمتر گستردگی دارد که هر ضلع 22سانتیمتر طول دارد.ضلع های مثلث هم پلیت روی بیس لاین ها قرارداردکه ادامه آنها از سمت راست به بیس اول و بعد انتهای زمین و از سمت چپ به بیس سوم و تا انتهای زمین امتداد دارد.بیسها مربع هایی با لشتکی شکل هستند و از جنس ابر و لاستیکی هستند،هر ضلع مربع 38سانتیمتر است و 13سانتیمتر از زمین ارتفاع دارد .

 فاصله هر بیس از هم 18متر در بازی خانم ها و20متردر بازی آقایان می باشد،شماره بیس ها از محل هم پلیت بصورت پاد ساعت گرد یعنی خلاف عقربه های ساعت به ترتیب بیس اول ،بیس دوم وبیس سوم میباشد که بیس اول ساعت 3،بیس دوکم ساعت 12،بیس سوم 9وبیس خانه ساعت 6را نشان میدهد.

معمولا در سافت بال مربع اینفیلدخاکی و آوت فیلد چمن است .البته خاکی بودن اینفیلد جزءقانون نمی باشد ،گاهی فقط بیس لایها به صورت جاده های خاکی مشخص است .

ترتيب دريافت سرويس در بازي دوبل

ترتيب دريافت سرويس بايد در ابتداي هر ست به شرح ذيل مشخص گردد:

دو ياري كه در گيم اول دريافت كننده سرويس هستند بايد تصميم بگيرند كه كداميك دريافت كننده اولين سرويس باشد. دو يار طرف ديگر نيز بايد به همين ترتيب تصميم بگيرند كه كداميك دريافت كننده اولين سرويس در گيم دوم باشند كه در اين فرد كه در هر دو طرف كه براي دريافت سرويس مشخص شده‏اند، همچنان در كليه گيمهاي زوج آن ست دريافت كننده اولين سرويس باشد. دو يار بايد در هر گيم به تناوب دريافت كننده سرويس باشند.

مورد 1- آيا در بازي دوبل فرد سرويس كننده با يار دريافت كننده سرويس مجاز است در حالي قرار گيرد كه مانع ديد دريافت كننده سرويس شود؟

پاسخ: بله- يار فرد سرويس كننده با يار فرد دريافت كننده سرويس مي‏تواند در هر حالتي و محلي از زمين خود كه بخواهد چه در داخل و چه در خارج محدوده خطوط زمين قرار بگيرد.

 سرويس خارج از نوبت در بازي دوبل

اگر يكي از دو يار، خارج از نوبت سرويس كند، يار او مي‏بايد سرويس مي‏كرده و به محض آشكار شدن اشتباه بايد اقدام به زدن سرويس كند، اما تمام امتيازات قبلي محسوب مي‏گردد و سرويس خطاي زده شده قبل از آشكار شدن اشتباه نيز به قوت خود باقي است. اگر قبل از آشكار شدن اشتباه و گيم شود ترتيب زدن سرويس به صورت تغيير يافته ادامه يابد.

دريافت سرويس خارج از نوبت در بازي دوبل

اگر در يك گيم ترتيب دريافت سرويس توسط دريافت كنندگان سرويس تغيير يابد، اين ترتيب تغيير يافته بايد تا پايان گيم مراعات شود اما دو يار بايد ترتيب اوليه را در دريافت سرويس در گيم بعدي آن است كه دريافت كننده سرويس مي‏شوند. مراعات نمايند.

خطاي سرويس در بازي دوبل

سرويس در صورتي كه از مفاد ماده 10 پيروي كند خطا محسوب مي‏گردد و چنانچه توپ با يار فرد سرويس كننده يا آنچه او پوشيده يا به همراه دارد برخورد نمايد آن نيز خطا محسوب مي‏شود اما اگر توپ سرويس شده قبل از برخورد با زمين به يار دريافت كننده يا هر آنچه پوشيده يا به همراه دارد، اصابت نمايد و اين توپ مطابق ماده 14 (الف) بجا نباشد، سرويس كننده برنده امتياز مي‏باشد.

گردش توپ در بازي دوبل

توپ بايد به تناوب و هر بار توسط يكي از دو يار كه در دو طرف قرار گرفته‏اند زده شود واگر توپ با يكي از بازيكنان در تناقض با مفاد اين ماده برخورد نمايد، حريفان برنده امتياز مي‏شوند.

تبصره: مگر در مواردي كه بصورتي ديگر ذكر شده است هر گونه اشاره‏اي در اين موارد به آقايان، بانوان را شامل مي‏گردد.

ضميمه1: ترتيبات و مقررات لازم جهت انجام آزمايشات ماده 3

1- مگر در مواقعي كه بصورتي ديگر مشخص شود، تمام آن آزمايشات بايد در حرارت 20 و رطوبت نسبي 60 صورت گيرد. تمام توپها بايد از جعبه خود خارج شده و به مدت 24 ساعت قبل از شروع آزمايشات در حرارت و رطوبت مورد نظر قرار گيرند و در همين درجه حرارت و رطوبت هم مورد آزمايش واقع شوند.

2- مگر در مواردي كه به صورتي ديگر مشخص گرديده، ميزان فشار اتمسفر در آزمايش بايد نهان باشد كه دستگاه «بارومتر» فشار 76 سانتيمتر را نشان دهد.

3- مي‏توان اين استانداردها را مطابق با شرايط مكاني نقاط برگزاري مسابقاتيكه ميانيگين حرارت و رطوبت و فشار بارومتري آن به طور مشخص با ميزان 20 و 60 و 76 سانتيمتر اختلاف دارد، تنظيم نمود. چنين استانداردهاي تطابق يافته را مي‏توان از طريق سازمان تنيس كشوري و بوسيله درخواستنامه به فدراسيون بين المللي تنيس ارجاع كرد تا در صورت تأئيد براي آن شرايط مكاني مورد استفاده قرار مي‏گيرد.

4- در تمام آزمايشات اندازه‏گيري قطر، از دهانه‏اي حلقوي كه متشكل از يك ورقه فلزي و ترجيحاً مقاوم در مقابل فرسايش با ضخامت يكنواخت 32/0 سانتيمتر استفاده مي‏شود كه داراي دو دهانه گرد به قطرهاي 54/6 و 86/6 سانتيمتر است. سطح داخلي دهانه حلقوي داراي قسمتي محدود به شعاع 16/0 سانتيمتر است. توپ نبايد با وزن خودش بدرون دهانه كوچكتر بيافتد و بايد وزن خودش بدرون دهانه بزرگتر بيافتد.

5- در اجراي كليه آزمايشات تغيير شكل توپ در ماده 3، دستگاه طراحي شده بوسيله آقاي «پرسي هر برت استيونس» كه در كشور انگليس تحت شماره 230250 به ثبت رسيده با اضافات و اصلاحات صورت گرفته بعدي كه جهت اندازه‏گيري ميزان فرورفتگي پشتي توپ ضروري مي‏باشد. بايد استفاده نمود و يا دستگاهي كه توسط سازمان تنيس كشور مورد تأئيد باشد واعداد وارقام مشابه دستگاه استيونس ارائه دهد

6-1 مرحله پيش فشردگي، قبل از آزمايشات توپ بايد آن را بميزان 54/2 بصورت پشت سرهم و در امتداد هر يك از سه محور قائم برهم فشرد و اين عمل را سه بار تكرار كرد كه جمعاً 9 بار توپ تحت فشار قرارداده مي‏شود. تمام آزمايشات بايد در مدت دو ساعت از اين مرحله پيش فشردگي خاتمه يابند.

6-2-آزمايش جهش توپ مطابق ماده 3: اندازه‏گيريها نسبت به كف سيماني و انتهاي زيرين توپ صورت مي‏گيرد.

6-3- آزمايش اندازه‏هاي كمي توپ

6-4- توپ را طوري در دستگاه اصلاح شده استيونس قرار دهيم كه هيچيك از ورقه‏هاي دستگاه در تماس با درزهاي توپ نباشد. وزن حاصل از تماس توپ اعمال مي‏شود و عقربه و علامت را در يك سطر قرار مي‏دهيم و شماره‏‏ها را در حد صفر تنظيم مي‏كنيم. وزنه آزمايش 165/8 كيلوگرمي را روي نوار مربوطه قرار داده مي‏شود و به اين نحو فشار اعمال مي‏گردد كه با گرداندن چرخ با سرعتي يكنواخت بنحوي كه 5 ثانيه بين لحظه‏اي كه نوار از تكيه كاهش خارج مي‏شود تا زماني كه عقربه با علامت همسطح شود فاصله بيافتد. هنگاميكه گرداندن متوقف شود عدد دستگاه كه همان «فرورفتگي جلوئي» مي‏باشد بايد ثبت گردد. چرخ دوباره گردانده مي‏شود تا رقم 10 مشخص گردد (بميزان 54/2 سانتيمتر فرورفتگي) سپس چرخ در جهت عكس باسرعتي ثابت گردانده مي‏شود (كه به مرور فشار آزاد مي‏شود) تا عقربه نوار دوباره با علامت تنظيم مي‏شود. سپس ارقام ثبت مي‏شود (فرورفتگي پشتي). اين عمليات در امتداد دو قطر عمود بر قطر اندازه‏گيري شده اوليه (برروي آن توپ) كه عمود بر يكديگر نيز مي‏باشند، بايد تكرار شود.

1-Pre-Compression

 قوانين بازي با صندلي چرخدار

بجز موارد استثنا ذكر شده در زير، كليه قوانين تنيس در هر باري با صندلي چرخدار صدق مي‏كند.

1- دوبار برخورد توپ به زمين مجاز است

2- برخورد اول توپ با زمين بايد در محدوده خطوط زمين صورت گيرد.

3- ضربه سرويس بايد در حالي انجام پذيرد كه چرخهاي عقبي در پشت خط انتهائي قرار گرفته‏اند.

4- صندلي چرخدار جزئي از بدن بازيكن محسوب مي‏شود. تمام قوانين مربوطه در اين مورد صدق مي‏كند.

الف) بازيكن در صورت برخورد توپ سرويس شده به بدن صندلي چرخدار آنچه كه پوشيده يا به همراه دارد بجز راكتي كه در دست يا دستهايش قرار دارد، امتياز را از دست مي‏دهد اگر توپ سرويس كننده به يار بازيكن اصابت كند، خطا محسوب مي‏شود.

ب) خطاي چرخ زماني صورت مي‏گيرد كه هنگام اجراي ضربه سرويس هر يك از چرخهاي عقب يا ناحيه‏ اي بجز پشت خط انتهائي در محدوده بين ادامه فرضي علامت مركزي تا خط كناري تماس يابد. چرخهاي جلو را مي‏توان روي خط انتهائي و يا خطوط مركزي گذاشت.

از لحظه اجراي سرويس اول تا خاتمه مسابقه بازي بايد بصورتي مستمر ادامه يايد و شرايط زير نيز مراعات شود.

الف) اگر سرويس اول خطا باشد، سرويس كنند. بايد بدون تأخير اقدام به زدن سرويس بايد همگون با سرعت معقول زننده سرويس بازي كند و هنگامي كه سرويس كننده آماده زدن سرويس است، او نيز آماده دريافت سرويس باشد. هنگام تعويض زمين از لحظه‏اي كه توپ از گردش خارج مي‏شود تا زمانيكه توپ جهت امتياز اول گيم بعدي به گردش افتد، حداكثر فاصله زماني يك دقيقه و سي‏ثانيه مي‏باشد. داور بايد در جائيكه مانع و تداخلي موجب عدم استمرار بازي مي‏شود، از اختيارات خود استفاده كند. سازمان دهندگان مسابقات بين المللي و مسابقات تيمي كه به مورد تأئيد ITF هستند مي‏توانند فاصله زماني مجاز بين دو امتياز را خود تعيين نمايند كه به هر حال نبايد بيش از 25 ثانيه باشد.

ب) هيچگاه نبايد جهت تجديد نيرو و يا نفس‏گيري و يا بخاطر وضعيت فيزيكي بازيكن، بازي را به حال تعليق درآورد، در آن تأخير بوجود آورد و يا مانعي در ادامه بازي ايجاد نمود. به هر حال در پيش آمدهاي منجر به جراحت داور مي‏تواند براي يكبار و به مدت سه دقيقه بازي را متوقف كند. سازمان دهندگان مسابقات بين‏ المللي و مسابقات تيمي مورد تأئيد فدراسيون بين‏ المللي تنيس ITF مي‏تواند اين يك بار مهلت توقف بازي را از سه دقيقه به پنج دقيقه افزايش دهند.

ج) اگر تحت شرايطي خارج از اختيار بازيكن البسه، كفش يا وسايل او (بغير از راكت تنيس) دچار اشكال يا آسيب شوند به نحوي كه ادامه بازي را ناممكن يا ناراحت كننده كند، داور مي‏تواند بازي را متوقف كند تا اشكال تصحيح شود.

د) داور مي‏تواند هر زمان كه ضروري باشند يا مناسب تشخيص دهد بازيكن را متوقف كند و يا به تأخير اندازد.

ه) بعد از ست سوم يا در مورد بانوان پس از ست دوم هر كدام از بازيكنان مي‏توانند حداكثر ده دقيقه استراحت كنند. در كشورهائي كه در عرض جغرافي 15 شمالي و 15 جنوبي واقع شده‏اند مدت استراحت 45 دقيقه و يا بيشتر است. در صورت لزوم و در صورتيكه شرايط خارج از اختيار بازيكنان ايجاد كند، داور مي‏تواند بازي را تا مدتي كه لازم مي‏داند متوقف كند. اگر بازي متوقف شود و به روز ديگري موكول گردد. اين استراحت پس از انجام سه «ست»، (مورد بانوان پس از انجام دو ست بازي) انجام مي‏شود. در اين مورد يك ست ناتمام به عنوان يك ست كامل به حساب مي‏آيد. هر كشور و يا كميته سازمان دهنده مسابقات جهاني و مسابقات سطوح پائين‏ تر، بجز مسابقات حرفه‏اي بين المللي تنيس (جام ديويس و جام فدراسيون) مختار هستند كه اين شرايط را تعديل يا از قوانين خود حذف نمايد و به شرط آن كه اعلام اين امر قبل از شروع مسابقات صورت گيرد.

و) كميته مسابقات اختيار تصميم‏گيري در مورد ميزان زمان مجاز براي گرم كردن پيش از شروع مسابقه را دارد. اما اين زمان نبايد بيش از 5 دقيقه شود و بايد قبل از آغاز مسابقات اعلام شود.

ز) هنگاميكه اعمال سيستم تنبيه مرحله به مرحله و «تنبيه امتياز» مورد تأئيد باشد، داور بايد تصميم خود را در محدوده قوانين اين سيستم اتخاذ نمايد (تنبيه مرحله به مرحله) تنبيهي است كه مرور شدت مجازات با هر خطائي اضافي افزايش مي‏يابد. مثلاً اول اخطار داده مي‏شود، سپس امتياز كسب مي‏گردد، بعد گيم به حريف واگذار مي‏شود و در آخر بازيكن اخراج مي‏شود اما در تنبيه با كسر امتياز با هر خطاي بازيكن يك امتياز به حريف داده مي‏شود.

ح) در صورت نقض قوانين مربوط به ادامه بازي به صورت مستمر، داور مي‏تواند پس از دادن اخطار لازم، بازيكن خاطي را فاقد صلاحيت ادامه بازي اعلام كند.

1- Point Penalty

2-non-Accumulatue Point Penalty

ماده 31- راهنمائي بازيكن توسط مربي يا غيره

در حين انجام مسابقات تيمي، بازيكن مي‏تواند در مواقع تعويض زمين، در خاتمه گيم، توسط كاپيتان كه در زمين بازي حضور دارد راهنمائي شود. اما اين قانون شامل مواقعي كه در ضمن اجراي «تاي بريك» تعويض زمين صورت مي‏گيرد، نمي‏شود. در هيچ مسابقه ديگري بازيكن حق دريافت راهنمائي ندارد، اعمال دقيق مفاد اين قانون ضروري است. پس از دادن اخطار لازم مي‏توان بازيكن خاطي را اخراج كرد. در تنبيه مرحله داور مي‏بايد مجازاتهائي منطبق بر اين روش تنبيهي اعمال نمايد.

مورد 1- اگر راهنمائي بازيكن بصورتي غير آشكار و با علائم صورت گيرد، آيا بايد به او اخطار داد و يا بازيكن را اخراج كرد؟

پاسخ: داور بايد به محض اطلاع از راهنمائي شدن بازيكن چه به صورت گفتاري و چه به صورت علائم، اتخاذ تصميم نمايد. اگر داور متوجه راهنمائي بازيكن نشود، حريف مي‏تواند توجه او را به اين مطلب جلب نمايد.

مورد2- آيا بازيكن مي‏تواند در زمان استراحت قانوني، مطابق ماده 30 (ه) و يا هنگامي كه بازي متوقف شده و او زمين را ترك كرده، (راهنمائي شود؟)

پاسخ: بله- در اين شرايط بازيكن در زمين بازي حضور ندارد، هيچ محدوديتي براي دريافت «راهنمائي» وجود ندارد.

تبصره:

كلمه «راهنمائي» شامل هر نوع تعليم يا راهنمائي مي‏گردد.

1- coaching

ماده 32- تعويض توپ

در مواردي كه بايد توپها را پس از تعداد گيمهاي مشخص تعويض كرد، اگر توپها در موعد مقرر تعويض نشوند اين اشتباه بايد طوري تصحيح شود كه بازيكني (و دو يار در بازي دوبل) كه در صورت تعويض به موقع توپها نوبت سرويس او بوده است مجدداً نوبت سرويس او فرا رسد. از آن به بعد بايد تعويض توپها طوري قرار گيرد كه فاصله تعداد گيمهاي مشخص شده براي تعويض توپها رعايت شود.

ماده33- بازي دوبل

بجز موارد ذيل قوانين فوق‏الذكر در بازي دوبل نيز صدق مي‏كنند.

ماده 34- زمين بازي دوبل

در بازي دوبل، عرض زمين بايد 97/10 متر باشد، يعني در هر نيمه 37/1 متر عريض‏تر از زمين بازي انفرادي و آن بخشهائي از خطوط كناري زمين بازي انفرادي كه بين دو خط سرويس واقع مي‏شوند به نام «خطوط سرويس كناري» ناميده مي‏شوند. در موارد ديگر زمين بازي، همان است كه در ماده يك شرح داده شده است اما قسمتهائي از خطوط كناري زمين انفرادي كه بين خط انتهائي و خط سرويس در هر ست تور واقع شده را مي‏توان حذف نمود.

ماده 35- ترتيب سرويس در بازي دوبل

ترتيب زدن سرويس در ابتداي هر ست به شرح زير انجام مي‏گيرد:

دو ياري كه نوبت سرويس دارند، در گيم اول هر ست بايد تصميم بگيرند كه كداميك سرويس نمايند و دو يار طرف ديگر بايد به همين ترتيب براي زدن سرويس گيم دوم تصميم بگيرند و يا بازيكني كه در گيم اول سرويس كرده بايد در گيم سوم سرويس كند و يار بازيكني كه در گيم دوم سرويس كرده بايد در گيم چهارم سرويس كند و به همين ترتيب در گيمهاي بعدي «ست» بايد عمل شود.

مورد 1- در بازي «دوبل» يكي از بازيكنان در موعد مقرر حاضر نمي‏شود و يار او مدعي است كه اجازه دارد به تنهائي مقابل حريفان بازي كند. آيا ادعاي او صحيح است؟

پاسخ: خير

در مسابقاتي كه داور تعيين مي‏گردد و رأي او حكم نهائي است، اما هنگامي كه سرداور منسوب مي‏گردد، در صورتي كه داور در موارد مربوط به تنيس «قوانين» اتخاز تصميم نمايد، جهت رسيدگي مجدد مي‏توان موارد مورد اختلاف را به سرداور، حكم نهائي خواهد بود. در مسابقاتي كه براي داور دستياراني تعيين مي‏گردند (خط نگهدار- داور تور- داور خطاي پا) تصميم اين افراد در مواردي كه بايد سريعاً اعلام رأي نمود، قطعي خواهد بود، مگر اينكه به نظر داور اشتباه واضحي روي داده باشد كه در اين صورت، حق تغيير رأي دستياران خود و يا اعلام بجا خواهد داشت. وقتي يكي از دستياران قادر به تصميم‏گيري نباشد بايد فوراً اين مسئله را به داور اعلام كند تا داور اتخاذ تصميم نمايد. زماني كه داور اعلام تا داور اتخاذ تصميم نمايد.

زماني كه اور قادر به تصميم‏گيري در مواردي كه بايد سريعاً اعلام رأي نمود، نباشد بايد اعلام بجا نمايد. در مسابقات جام ديويس يا مسابقات تيمي ديگر كه يك سر داور نيز در زمين حضور دارد، سر داور مي‏تواند هر تصميم اتخاذ شده را تغيير دهد و يا مي‏تواند از داور بخواهد اعلام بجا نمايد. سر داور به صلاح ديد خويش مي‏تواند هر زمان مسابقه را به علت تاريكي يا شرايط زمين و شرايط جوي به تعويق اندازد. در صورت به تعويق افتادن بازي حساب امتيازات و چگونگي جاگيري در زمين بايد به همان صورت قبلي باشد، مگر اينكه سرداور و بازيكنان بالاتفاق به نحو ديگر به توافق برسند.

مورد1- داور اعلام بجا ولي بازيكن مدعي است كه نبايد اعلام بجا شود. آيا مي‏توان از سرداور خواست كه اتخاذ تصميم نمايد؟ روش پيش گفته در بازي انفرادي در بازي دوبل نيز صدق مي‏كند. بازيكني كه نوبت سرويس اوست.

جهت تعيين اولين امتياز سرويس مي‏كند و از آن به بعد هر بازيكن به همان ترتيبي كه در آن ست اقدام به زدن سرويس مي‏كرد، براي تعيين تكليف در امتياز، سرويس مي‏كند تا نتيجه گيم و ست معلوم گردد.

بازيكن (با دو بار بازي دوبل) كه در گيم «تاي-بريك» نوبت اول سرويس را داشته‏اند بايد در اولين گيم ست بعدي دريافت كننده سرويس باشد.

مورد 1- در امتياز (برابر شش) «تاي-بريك» اعمال مي‏شود در صورتيكه قبل از مسابقه ادامه بازي به روش عادي اعلام شده باشد، آيا امتيازاتي كه بازي شده‏اند به حساب مي‏آيند؟

پاسخ؟ اگر مشخص شدن اشتباه قبل از به گردش آوردن توپ براي امتياز دوم دوم كسر شود، گيم به روش «تاي-بريك» ادامه يابد.

مورد2- در امتياز (برابر شش) بازي به روش عادي ادامه مي‏يابد اگر به مطابق تصميمات متخذه در قبل از مسابقه روش «تاي-بريك» مي‏يابد اجرا مي‏شده است. آيا امتيازات بدست آمده محسوب مي‏شوند؟

پاسخ: اگر اشتباه قبل از به گردش درآمدن توپ براي امتياز دوم آشكار شود، امتياز اول محسوب مي‏گردد ولي اشتباه بعد از به گردش درآمدن توپ براي امتياز دوم صورت گيرد روش عادي بايد ادامه يابد. اگر امتياز (برابر هشت) يا اعداد زوج بالا برسد بايد روش «تاي-بريك اجرا شود.

مورد3- اگر در حين «تاي-بريك» براي بازي انفرادي يا دوبل، بازيكني خارج از نوبت سرويس بزند، آيا ترتيب سرويس بصورت جديد و تا پايان گيم ادامه مي‏يابد؟

پاسخ: بله- سؤالاتي كه مربوط به تبيين قوانين است و موضوع آن اعمال شرايط ويژه مي‏باشد بايد توسط داور تصميم‏گيري شود. با اين وجود اگر داور و يا بازيكن نسبت به تصميم‏گرفته شده اطمينان نداشته باشد، مي‏توان از سرداور تقاضاي تصميم‏گيري نمود كه اين نهائي است.

مورد4- اعلام «خارج» مي‏شود اما بازيكن مدعي است كه توپ صحيح بوده آيا سرداور مي‏تواند در اين مورد تصميم‏گيري كند؟

پاسخ: خبر- از آنجا كه اين مورد يك رويداد لحظه‏اي است و اين موضوع واقع مشخص كه در يك لحظه زماني مشخص به وقوع پيوسته و تمام شده مي‏باشد، لذا تصميم مسئولان حاضر در زمين نهائي خواهد بود.

مورد5-آيا در صورتي كه به نظر داور خطاي واضحي در زمان گردش توپ صورت گرفته باشد، مي‏تواند پس از تبادل پايان توپ و تعيين نتيجه نظر خط نگهدار را تغيير دهد؟

پاسخ: خير مگر اينكه بنا به اعتقاد داور «مانع حريف» شده باشند در غير اينصورت داور تنها در صورتي مي‏تواند نظر خط نگهدار راتغيير دهد كه اينكار را بلافاصله پس از انجام خطا صورت دهد.

مورد 6- خط نگهدار اعلام «خارج» مي‏كند. داور كه به وضوح نديده است، گمان مي‏برد كه توپ صحيح بوده. آيا داور مي‏تواند خلاف نظر نگهداري رأي دهد؟

پاسخ: خير- داور تنها در صورتي مي‏تواند نظر دستياران خود را تغيير دهد كه هيچ شك و شبهه‏اي نداشته باشد. او تنها در صورتي مي‏تواند نظر خط نگهداري را كه توپي را صحيح مي‏داند تغيير دهد كه بتواند فاصله‏اي بين توپ و خط را ببيند. داور تنها در صورتي مي‏تواند توپ «خارج» اعلام شده و يا خطائي كه توسط خط نگهدار اعلام شده را تغيير دهد كه برخورد توپ و يا فرود توپ در محدوده داخل خطوط زمين را مشاهده كرده باشد.

مورد7- آيا خط نگهدار مي‏تواند پس از اعلام امتياز توسط داور نظر خود را تغيير دهد؟

پاسخ: بله- اگر خط نگهدار متوجه اشتباه خود شود مي‏تواند آن را تصحيح كند بشرط آنكه بلافاصله چنين كند.

مورد8- بازيكن پس از اعلام «خارج» توسط خط نگهدار مدعي است كه توپي را كه برگشت داده، صحيح بوده است. آيا داور مي‏تواند خط نگهدار را تغيير دهد؟

پاسخ: خير- داور هيچگاه نمي تواند در نتيجه اعتراض يا درخواست رسيدگي بازيكن، آنچه را كه اعلام شده تغيير دهد.

تاريخچه اسكواش ايران و جهان

اسكواش در معناي لغوي يه معني له كردن و تحت فشار قرار دادن است و در اصل صداي برخورد توپ با راكت و اصابت آن و برگشت توپ صداي اسكواش را به گوش مي رساند. از سال 1874 ميلادي اين بازي در انگلستان جنبه رسمي پيدا نمود كه كم كم به شكل امروزي درآمد و در ابتدا با 7 عضو تاسيس گرديد كه عبارت بودند از مصر، انگلستان، استراليا، آفريقاي جنوبي، پاكستان، هند و زلاندنو. اين رشته در ايران در سال 1345 در شهرهاي آبادان، اهواز، مسجد سليمان و تهران و در باشگاههاي بانك ملي، شركت نفت و بانك سپه شروع به كار كرد و در سال 1373 فدراسيون ايران با رياست آقاي غلامحسين فرزامي تاسيس گرديد و در سال 1994 ميلادي به عضويت فدراسيون آسيائي درآمد و در حال حاضر با رياست آقاي حميد قاسمي و 12 استان فعال با اهدافي چون همگاني كردن اين رشته(تشكيل كميته اسكواش باز) به سوي جايگاه واقعي خود در نزد علاقمندان خود حركت مي نمايد. لازم به ذكر است مسابقاتي چون المپياد مدارس اسكواش، جام ماه مبارك رمضان، قهرماني كشوري بزرگسالان، جام بين المللي دهه مبارك فجر، ليگ استانها و ..... هر ساله برگزار مي گردد.

اسکواش را مي توان در هر سطحي بازي کرد ليکن ارايه يک باز ي خوب کار مشکلي است. بازي دو بازيکن با دو درک نسبتا" هماهنگ و مناسب از بازيهايي که با راکت انجام مي شود مي تواند به عنوان يکي از رشته هاي ورزشي پر تحرک در سطح کشور مطرح گردد. ورزش اسکواش بر دو نوع است: اسکواش راکت و اسکواش تنيس

 اسکواش راکت:

 نوعي باز ي است که در يک زمين چهار ديواري بازي مي شود و هر بازيکن به طور متناوب توپ کوچکي را با راکت به ديوار مقابل مي زند و بازيکن طرف ديگر بايد آن را به ديوار مزبور بر گرداند. اين ضربه ها با سرعت و زاويه زده مي شود که بازيکن حريف نتواند توپ را به ديوار مقابل برگرداند، بازي با زدن سرويس آغاز مي گردد و پس از برخورد به ديوار با زاويه مشخص و حساب شده اي وارد زمين سرويس مي گردد. مسابقه شامل سه يا پنج گيم و هر گيم داراي 9 امتياز مي باشد.

 اسکواش تنيس:

 اين بازي نظير اسکواش راکت است در همان زمين نيز بازي مي شود با اين تفاوت که فقط سرويس زننده مي تواند امتياز کسب کند و به جاي اينکه در جايگاه سرويس قرار گيرد در زمين سرويس مي ايستد و توپ را با ضربه حساب شده اي مي زند تا در جلو خط سرويس آن طرف زمين فرود آيد توپ هنگام برخورد به ديوار با سرعت بر مي گردد. معمولا سالن اسکواش از 4 الي 8 زمين بازي تشکيل مي شود که هر زمين ابعاد 4/6 ×75/9 متر و با ارتفاع 7/5 متر پيش بيني مي گردد.

 در بازيهاي المپيک و بين المللي از ديوارهاي شيشه اي نشکن براي دور زمين استفاده مي شود که در اين صورت حد اقل يک متر حريم در خارج ديوار ها منظور مي گردد و ابعاد به 2/7 ×2/9 × 5/12 متر خواهد رسيد در سالنهاي اسکواش، بسته به نيازهاي منطقه اي ممکن است در پشت سر بازيکنان و با استفاده از شيشه هاي ضخيم سالني با ظرفيت 50 الي 100 نفر با هزينه مختصر ايجاد نمود. در سالنهاي ويژه که براي انجام مسابقات بين المللي در نظر گرفته مي شود ممکن است با پيش بيني ديوارهاي شيشه اي بيشتر امکانات تماشا را افزايش داد.

1.چتربازی اتوماتیک:

در این نوع چتربازی نفر چترباز دخالتی در باز شدن چتر ندارد و چتر او بوسیله بندی که به بند پیوند معروف است به بدنه بالگرد یا هواپیما و یا هر وسیله پرنده دیگر وصل می شود و چترباز انجام پرش می کند و این بند باعث بازشدن چتر می شود. ولی در صورتی که چتر دچار انحراف شد و باز نشد چتر کمکی که در جلوی نفر چترباز است از نوع غیر اتوماتیک است و با دستگیره ای که در روی ان تعبیه شده نفر چترباز می تواند چتر کمکی را بنا به اختیار خود باز کند .از انواع چترهای اتوماتیک می توان به چترهای تی 10 بی -ام سی وان - چترهای ققنوس (تی 10 بی - ام سی وان) تخمی ساخت شیراز اشاره کرد.

2.چتربازی غیر اتوماتیک(سقوط آزاد):

این نوع چتربازی کاملا عکس اتوماتیک است یعنی نفر چترباز چتر را می پوشد و از ارتفاع مشخص می پرد و در ارتفاع مورد دلخواه خود چتر را بوسیله پاراشوت باز می کند .مثال خوب برای این نوع چتربازی پرش استاد بهزاد پاینده از برج میلاد می باشد.از انواع چترهای سقوط آزاد هم می توان به جالبرت - فالکون - مچ - پرستو و ... اشاره کرد.

3.پاراگلایدر:

در این نوع چتربازی نفر یک چتر مخصوص دارد که به ان بال می گویند .نفر پس از استقرار در ارتفاع بال خود را می پوشد و طبق روشی که اموخته از زمین کنده می شود و می تواند بمدت نسبتا زیادی در آسمان به گشت و گذار بپردازد و بقول بچه ها گفتنی حالشو ببرد.

4.پاراموتور :

این نوع چتربازی دقیقا عین پاراگلایدر می باشد بجز اینکه در این نوع چتربازی یک موتور در پشت صندلی نفر قرار گرفته که نقطه ضعف بال (یعنی از زمین برخواستن بال که متکی به ارتفاع بوده است) را از بین برده و نفر با پاراموتور می تواند از هر زمینی براحتی نشست و برخاست کند.

5.بارریزی:

که پرتاب بار با چتر از یک وسیله پرنده می باشد.

1.کارگاه باسن کوبی:

در این کارگاه شما آنقدر باسن مبارک را بزمین می کوبید که روزها و شبها از درد ان خواب ندارید تا اینکه بالاخره باسن شما سفت میشه و در مقابل ضربه احتمالی برخورد باسن به زمین بیمه می شود. همانطور که می دانید در پرش با چتر اتوماتیک شما باید حتما چرخش و گردش کنید.

چرخش و گردش:

این عمل برای اماده نمودن هنر آموزان چترباز از نظر روحی و فکری می باشد تا با بکارگیری صحیح این آموزش بهنگام برخورد با زمین فرودی سالم با حداقل ضربه ممکنه را برای خود تعیین کنند.

در سیستم چتربازی برخی از کشورها ی دنیا (کشورهای بلوک شرق) برای چرخش و گردش شوک ضربه وارده به 5 قسمت تقسیم می شود بشرح زیر است:

سرپنجه(سینه)پاها 60 درصد

ساق پاها 10 درصد

ران پاها 10 درصد

عضلات پشت 10 درصد

در کشور ما همانند بسیاری از کشورهای بلوک غرب ضربه وارده به 3 قسمت تقسیم می شود که عبارتند از:

سرپنجه(سینه)پاها 60 درصد

باسن 20 درصد

عضلات پشت(شانه مخالف) 20 درصد

ما در عمل چرخش و گردش باید ابتدا حالت گرفتن را یاد بگیریم.

حالت گرفتن:

گارد دفاعی و حالتی را که نفر چترباز به بدن خود می دهد تا بهنگام برخورد با زمین حداقل ضربه به بدنش وارد شود.

روش حالت گرفتن بصورت زیر است:

1.جفت کردن پاها بهم بطوریکه پاشنه ها پنجه ها قوزکها و زانوها کاملا بهم چسبیده باشند .

2.خم کردن زانوها تا حدیکه از نظر دید نفر لبه کلاه فیبری زانوها و پنجه ها در یک خط دیده شوند.

3.پائین انداختن سر بطوریکه چانه به سینه چسبیده و سر توسط گردن محکم نگهداشته شود.

4.دستها نیمه مشت شده و در امتداد گوشها روی لبه کلاه فیبری قرار گیرد.بطوریکه پشت دستها بطرف جلو و آرنجها کاملا بهم چسبیده و همانند شکل عددی 7 روی سینه قرار بگیرند.

5.کمر بایستی کاملا مستقیم و بدون خمیدگی باشد و عضلات پشت حالت گرده ماهی بخود گرفته تا گردش روی زمین براحتی انجام گیرد.

کلیه مراحل بالا بایستی در یک لحظه همزمان اجرا شوند.