بدمینتون

  ریشه‌ی بازی بدمینتون در هندوستان شکل گرفته است. کودکان کوچه و خیابان هندوستان بازی‌ای انجام می‌دادند به نام پونا (Poona) . در این بازی کودکان با استفاده از یک تخته چوب، به یک توپ کوچک که به آن پرنده می‌گفتند (چون از پر درست شده بود) ضربه می‌زدند و طرف مقابل قبل از افتادن توپ به زمین آن را پاسخ می‌داد.

هنگامی که افسران انگلیسی در هند با این بازی آشنا شدند سعی کردند با استفاده از وسایل و ابزار کامل‌تر، به آن شکل و شمایل جذاب‌تری بدهند. در نتیجه ورزش بدمینتون به مرور پیش‌رفت کرد تا به وضعیت امروزی درآمد.

بدمینتون یک بازی ساده و بسیار جذاب است. تقریباً هر شخصی می‌‌تواند به کمک یک راکت سبک وزن، یک توپ مخصوص بدمینتون و یک تور که می‌تواند یک طناب هم باشد از این بازی مفرح لذت ببرد. این بازی در جمع‌های خانوادگی، مهمانی‌ها، فضاهای سبز پارک‌ها و ... به راحتی انجام پذیر است.

بدمینتون سریع‌ترین بازی انجام شده با راکت است. در سطح بین المللی یک ضربه‌ی محکم گاهی سرعت توپ را تا 300 کیلومتر در ساعت می‌رساند. پس این بازی در سطح حرفه‌ای نیاز به سرعت، عکس العمل، استراتژی و قدرت زیاد بازی‌کن دارد.

نحوه‌ی بازی

بدمینتون به صورت 2نفره (تک به تک) یا 4 نفره (2 به 2) انجام می‌شود.

نحوه‌ی بازی به این صورت است که بازی‌کنان به کمک راکت و ضربه زدن به توپ پردار آن را از روی تور عبور داده، به سمت زمین حریف می‌فرستند و سعی می‌کنند با ضربات محکم توپ را در محوطه‌ی مشخص شده به زمین برسانند.

تجهیزات:

 - راکت: راکتی را انتخاب کنید که نه کوچک و نه بزرگ باشد. راکت 100 گرمی مناسب‌تر است. اندازه‌ی دسته‌ی راکت 86 تا 92 سانتی‌متر باشد بهتر است. راکت دسته‌ی چرمی بهتر از راکت‌های حوله‌ای است.

- شفت: سر راکت را به دسته متصل می‌کند.

- سر راکت: این قسمت باید از جنس گرافیت یا آلومینیوم باشد. از خرید راکتی که سر آن از استیل است خودداری کنید؛ زیرا تعادل مناسبی ندارد.

- سیم‌ها: مهم‌ترین قسمت یک راکت سیم‌ها هستند. سیم‌هایی که از روده‌ی طبیعی درست شده‌اند بهتر و انعطاف‌پذیرترند.

توپ بدمینتون:‌

توپ از مواد طبیعی یا مصنوعی ساخته می‌شود و باید از جنس چوپ پنبه که لایه‌ی چرمی دارد‌، باشد. توپ چرمی باید دارای 16 پرک باشد که به پایه وصل می‌شوند. کارشناسان ادعا می‌کنند بهترین توپ‌های موجود، آن‌هایی هستند که از بال چپ غاز برای قسمت پردار استفاده شده است. (این هم معمای جالبی است، خاصیت بال چپ غاز!)

لباس:

لباس، معمولاً شورت ورزشی و پیراهن است. رنگ لباس باید به گونه‌ای باشد که تمرکز طرف مقابل را از بین نبرد. طبق قانون رنگ سفید برای بازی‌کنان انتخاب شده است.

تور:

تور باید از جنس نخ طبیعی یا بافت مصنوعی ظریف و به رنگ تیره باشد. ارتفاع تور از سطح زمین در نقطه‌ی مرکزی تور 152 سانتی‌متر و در کنار پایه‌ها 155 سانتی‌متر است.

ابعاد زمین:

طول زمین بازی دو نفره (دوبل) 40/13 متر و عرض آن 10/6 متر است.

طول زمین بازی یک نفره 40/13 متر و عرض آن 18/5 متر است.

امتیازها:

 یک مسابقه شامل سه گیم است و برنده کسی است که دو گیم از سه گیم را برده باشد. هر گیم در بازی انفرادی و دوبل مردان 15 امتیاز، و در بازی انفرادی زنان 11 امتیاز و دوبل بانوان 15 امتیاز است. پس از پایان هر گیم بازی‌کنان زمین را عوض می‌کنند.

سرویس:

زننده و گیرنده‌ی سرویس باید به صورت مورب در داخل محوطه‌ی سرویس و بدون تماس با خطوط محوطه‌ی سرویس قرار گیرند. هنگام زدن سرویس باید قسمتی از هر دو پای بازی‌کن در حالتی ثابت با زمین تماس داشته باشد. هنگام برخورد توپ با راکت زننده‌ی سرویس،‌ باید تمام توپ از کمر زننده‌ی سرویس پایین‌تر باشد. اولین سرویس از محوطه‌ی سمت راست زده می‌شود.

زننده‌ی سرویس نباید قبل از آمادگی گیرنده‌ی سرویس اقدام به زدن سرویس کند. در بازی‌های یک نفره، تا زمانی که زننده‌ی سرویس امتیازی کسب نکند و یا این که امتیاز او در آن گیم زوج باشد، زننده و گیرنده‌ی سرویس باید در زمین سمت راست قرار گیرند، و زمانی که امتیاز زننده‌ی سرویس در آن گیم فرد باشد بازی‌کنان از سمت چپ باید سرویس بزنند.

سرویس در بازی‌های دو نفره:

اولین سرویس باید از سمت راست زده شود. فقط گیرنده‌ی سرویس حق برگشت سرویس را دارد. اگر هم‌بازی گیرنده‌ی سرویس به توپ ضربه بزند خطا به حساب می‌آید.

پس از برگشت سرویس از سوی دریافت کننده، هر یک از بازی‌کنان می‌توانند به توپ ضربه بزنند.

پس از پایان هر گیم، جای بازی‌کنان زننده و گیرنده‌ی سرویس را می‌‌توان عوض کرد.

خطاهای محوطه‌ی سرویس:

 - سرویس خارج از نوبت زده شود.

- سرویس از قسمت اشتباه زده یا دریافت شود.

خطاهای بازی بدمینتون:

 - اگر توپ در هنگام بازی خارج از محوطه‌ی زمین بازی فرود آید.

- توپ از روی تور عبور نکند.

- توپ به بدن یا لباس بازی‌کن برخورد کند.

- اگر به توپ در زمین حریف ضربه زده شود.

- در طول بازی، بازی‌کنی به طور عمد تمرکز حریف خود را به‌هم بزند. (مثل ایجاد سر و صدا و حرکت‌های غیرعادی)

- بازی‌کنی دوبار پشت سر هم به توپ ضربه بزند.

- در حین بازی، گرفتن توپ با راکت‌ و با کمی مکث به آن ضربه زده شود. (حمل کردن توپ)

موارد فوق چند نمونه از خطاهای بدمینتون است. مواردی هم وجود دارد که داور دستور به‌جا (تکرار) می‌دهد و بازی‌کن زننده‌ی سرویس، دوباره سرویس می‌زند.

این موارد عبارت‌اند از:

1) برای هر اتفاق پیش بینی نشده یا تصادفی به جا داده می‌شود.

2) بجز زمان سرویس اگر توپ روی تور یا بعد از عبور از آن در زمین حریف داخل مشبک‌های تور گیر کند.

3) قبل از آن که گیرنده‌ی سرویس آماده‌ی دریافت باشد، سرویس زده شود.

4) اگر در جریان بازی، توپ خورد شود یا کله‌ی توپ از آن جدا شود.

5) اگر داور خط ورود توپ را ندیده باشد و داور نتواند تصمیم بگیرد.

داوران:

 تعداد داوران خط در بازی‌های بین المللی و رسمی 10 نفر هستند؛ ولی می‌توان با 4 داور خط بازی را برگزار کرد.

نکته‌های مربوط به داوری:

- بازی‌کن بدون اجازه‌ی داور حق ترک زمین را ندارد.

- در حین انجام رالی، مربی حق راهنمایی بازی‌کن خود را ندارد.

در بدمینتون بازی‌کن متخلف با کارت‌های زرد، قرمز و مشکی جریمه می‌شوند.

اگر بازی‌کنی رفتار غیرورزشی انجام دهد با تذکر و کارت زرد، بر آن کار اصرار ورزد با کارت قرمز جریمه می‌شود. بازی‌کنی که کارت قرمز گرفته اگر بر رفتار زشت و غیر ورزشی اصرار ورزد، سرداور با کارت مشکی بازی‌کن را از زمین اخراج می‌کند.

نکته:

 در بدمینتون تایم اوت وجود ندارد و بازی‌کن با اجازه‌ی داور می‌تواند آب بخورد یا از حوله استفاده کند.

وقت استراحت بین گیم‌ها 2 دقیقه است. در هر گیم در امتیاز 11، یک دقیقه استراحت وجود دارد.

- بازی بدمینتون دارای قوانین و مقررات بسیار زیادی است. آوردن خلاصه‌ای از این قوانین، فقط برای آشنایی شما با این ورزش است؛ ولی شما می‌توانید بدون در نظر گرفتن این قوانین، با استفاده از 2 راکت بدمینتون و یک توپ پردار از این بازی لذت ببرید.

 سیدمهدی حسینی

- هفت خطاي منجر به اخطار(كارت زرد):

1- بازي‌كن مرتكب رفتار غير ورزشي شود.

2- با گفتار و كردار به تصميم داور اعتراض نمايد.

3- مكرراً قوانين بازي را نقض نمايد.

4- شروع مجدد بازي را به تأخير اندازد.

5- هنگام شروع مجدد بازي، ضربه‌ي آزاد و ضربه‌ي كرنر فاصله‌ي لازم را رعايت نكند.

6- بدون اجازه‌ي داور وارد زمين شود.

7- بدون اجازه‌ي داور زمين را ترك كند.

هفت خطاي منجر به اخراج(كارت قرمز):

1- بازي‌كن مرتكب خطاي شديد شود.

2- مرتكب برخورد زننده شود.

3- روي حريف يا هر فرد ديگر آب دهان بيندازد.

4- عمداً با دست زدن به توپ، حريف را از يك گل يا موقعيت گل محروم نمايد.

5- موقعيت آشكار گل حريف را با يك خطاي مستقيم از بين ببرد.

6- كلمه‌هاي توهين‌آميز بر زبان آورد.

7- در يك مسابقه كارت زرد دوم را بگيرد.

- بازي‌كني كه كارت قرمز مي‌گيرد از آن بازي و بازي بعد محروم مي‌شود و بايد به رخت‌كن برود.

تيمي كه بازي‌كنش اخراج شده بعد از 2 دقيقه مي‌تواند بازي‌كني را جايگزين كند. اگر قبل از اتمام 2 دقيقه، گلي دريافت كند، تيم مي‌تواند بلافاصله بعد از خوردن گل بازي‌كن جايگزين را وارد كند.

- در بازي‌هاي حذفي، اگر دو تيم مساوي شوند، 2 وقت اضافي 5 دقيقه‌اي بازي مي‌كنند و در صورت تساوي ضربه‌هاي پنالتي زده مي‌شود. اگر بعد از 5 پنالتي مساوي شدند بازي‌كنان ذخيره ضربه‌هاي بعدي را مي‌زنند.

- دروازه‌بان مي‌تواند در زمين حريف بيش از 4 ثانيه بازي كند.

- دروازه‌بان نمي‌تواند در جريان بازي توپ را مستقيماً با دست وارد دروازه‌ي حريف كند.

- پرتاب اوت دروازه خطاي 4 ثانيه ندارد.

- جنس توپ فوتسال از چرم يا مواد مصنوعي مناسب و كروي شكل است.

- سطح بازي بايد كاملاً مسطح، صاف و غير صيقلي باشد. امروزه از چوب يا مواد مصنوعي پلاستيكي بيش‌تر استفاده مي‌شود.

وسايل بازي‌كنان:

 بازي‌كنان نبايد چيزي بپوشند كه براي خود يا سايرين خطرناك باشد. وسايل بازي‌كنان شامل: پيراهن ورزشي، شورت، جوراب، قلم بند و كفش مخصوص فوتسال است.

استفاده از كفش براي بازي‌كن اجباري است.

شماره‌ي پيراهن بازي‌كن بايد از يك تا 15 باشد. شماره‌ي پيراهن بايد كاملاً واضح و خوانا باشد.

- شما عزيزان مي‌توانيد بدون در نظر گرفتن قوانين فوق و فقط با رعايت اصول كلي فوتسال، با يك توپ و دو دروازه كه مي‌تواند آجر و سنگ هم باشد، با دوستان خود اين ورزش پر هيجان را انجام داده و از تحرك بالاي آن لذت ببريد .

فوتسال

  منشأ شكل‌گيري فوتسال به شهر مونته ويدئوي اروگوئه باز مي‌گردد. اولين جرقه‌هاي رسمي شدن اين ورزش در سال 1930 ميلادي زده شد و اولين بازي‌ها در زمين بسكتبال انجام شد.

بعدها بعضي از كشورها اين ورزش را به طور پراكنده در كشورشان برگزار مي‌كردند، بدون آن كه قوانين مشخص و منظمي داشته باشد و زير نظر فدراسيون جهاني باشد.

در سال 1989 ميلادي، فوتسال مستقيماً زير نظر FIFA (فدراسيون جهاني فوتبال) قرار گرفت و اولين جام جهاني را در هلند برگزار كرد. از اين به بعد كه قوانين كاملي براي اين بازي در نظر گرفته شد.

از مجموعه قوانين بسياري كه براي فوتسال تعريف شده، خلاصه‌اي را براي شما عزيزان آورده‌ايم:

- ابعاد زمين:

 طول زمين فوتسال براي مسابقه‌هاي بين المللي حداقل 38 متر و حداكثر 42 متر بايد باشد و عرض زمين حداقل 18 متر و حداكثر 25 متر است.

- يك تيم فوتسال از 12 بازي‌كن تشكيل مي‌شود. در يك مسابقه‌ي رسمي، هر تيم 5 بازي‌كن دارد كه يكي از آن‌ها دروازه‌بان با لباسي متمایز است.

- ابعاد دروازه‌ها:

 فاصله‌ی میان دو تیر عمودی 3 متر و ارتفاع دروازه‌ها از زیر تیر افقی تا خط دروازه (کف زمین) 2 متر است.

- مدت بازي فوتسال دو وقت 20 دقيقه‌اي مفيد است و زمان استراحت بين دو نيمه 15 دقيقه و هر تيم مي‌تواند در هر نيمه از يك وقت يك دقيقه‌اي براي استراحت استفاده كند.

- در فوتسال تعداد تعويض نامحدود است و ورود و خروج بازي‌كن بايد از محدوده‌ي مشخص شده انجام گيرد.

- خطاي تيمي 5 تاست و خطاي ششم منجر به پنالتي از نقطه‌ي دوم مي‌شود.

- فاصله‌ي نقطه‌ي پنالتي اول تا دروازه 6 متر و فاصله‌ي نقطه‌ي دوم تا دروازه 10 متر است.

توضيح:

وقتي خطا به نفع تيم مهاجم در محوطه‌ي مخصوص دروازه‌بان حريف اعلام شود، ضربه‌ي خطا از نقطه‌ي پنالتي اول زده مي‌شود. اگر تعداد خطاهاي تيمي بيش‌تر از حد مجاز (5 خطا) شد، خطاي ششم از نقطه‌ي پنالتي دوم زده مي‌شود.

داوران فوتسال 3 نفر هستند. 2 نفر داخل زمين و يك نفر بيرون.

- سرداور يا داور اصلي كه تمامي موارد مرتبط با بازي با تصميم و نظر اوست.

- كمك داور (داور دوم): تقريباً همان قدرت اجرايي سرداور را دارد. همه‌ي وقايعي كه قبل، حين يا بعد از بازي مي‌افتد را گزارش مي‌كند. در صورت نبودن داور سوم (وقت نگه‌دار) وظايف او را انجام مي‌دهد.

نكته:

 در صورت وجود اختلاف نظر بين داور اصلي و كمك داور، نظر داور اصلي اجرا مي‌شود.

- داور سوم (وقت نگه‌دار):

 جايگاهش در بيرون زمين بازي و ما بين دو منطقه‌ي تعويض بازي‌كنان است. از وظايفش نگه‌داري وقت بازي،‌ نگه داشتن زمان 2 دقيقه اخراج بازي‌كنان، يادداشت تايم اوت‌ها، دادن علامت تايم اوت به داوران، يادداشت 5 خطاي اول هر تيم، ثبت شماره‌ي گلزنان و بازي‌كنان اخراجي، اخطاري و... مي‌باشد.

- داور با استفاده از سكه، قرعه‌كشي مي‌كند و برنده‌ي قرعه معمولاً زمين بازي را انتخاب و بازنده‌ي قرعه، بازي را شروع مي‌كند. ضربه‌ي شروع به داخل زمين حريف و با سوت داور اصلي خواهد بود.

- اگر ضربه‌ي شروع بازي گل شود، گل قبول است.

- اگر ضربه‌ي كرنر يك ضرب وارد دروازه شود، گل صحيح است.

- ضربه از اوت به داخل دروازه، زماني گل محسوب مي‌شود كه به بازي‌كني برخورد كند .

- در فوتسال ضربه‌هاي اوت با پا زده مي‌شود. به اين صورت كه بازي‌كن توپ را روي خط طولي و از آن نقطه‌اي كه توپ بيرون رفته قرار داده و 4 ثانيه فرصت دارد ضربه بزند. پاي تكيه‌گاه بازي‌كن حتماً بايد پشت خط باشد.

- در هنگام زدن اوت، خطاها، پنالتي و كرنر توپ بايد ساكن باشد.

- زماني گل محسوب مي‌شود كه تمام توپ از خط دروازه و بين تيرهاي عمودي و افقي عبور كرده باشد. به شرطي كه بازي‌كن مهاجم توپ را با دست وارد دروازه نكرده باشد.

- هرگاه بازي‌كني از روي بي‌احتياطي يكي از خطاهاي زير را مرتكب شود يك ضربه‌ي آزاد مستقيم- اگر در محوطه‌ي جريمه باشد يك ضربه‌ي پنالتي- گرفته مي‌شود؛ لگدزدن، پشت پا زدن، پريدن روي حريف، تنه‌ي شديد و خطرناك، تنه از پشت به حريف، تكل كردن، هل دادن و گرفتن حريف.

سيدمهدي حسيني

 تا حالا شده صبح تنبلي را كنار بگذاريد و سري به پارك محله تان بزنيد؟!

 اين روزها ورزش ايروبيك به صورت كاملاً‌ رايگان توسط شهرداريها در ورزش صبحگاهي پارك ها گنجانده شده است. جداً‌ چرا خوردن اين قرص هاي رژيمي و يا گرفتن اين رژيم هاي سخت و طاقت فرسا را به بيست دقيقه ورزش رايگان در پارك ترجيح مي دهيم.

 قرص هاي شيميايي چربي سوزي را كه سرطان ساز هم هستند را به راحتي تناقل مي نماييم ولي خود را از ورزش ايروبيك رايگان كه ضد افسردگي و استرس است و به صورت تضميني در اين دنياي ماشيني باعث كاهش وزن نيز مي شود.

ورزش ايروبيك

 ايروبيك ورزشي هوازي است كه در فضاي مسطح قابل اجرا است. ورزشي قانونمند است كه از حركاتي هماهنگ همراه با ضرب آهنگ خاص است. ايروبيك زنجيره اي توأم از پنجاه حركت،‌ چهار و يا هشت ضربه است. كه در طول تمرين پشت سر هم انجام مي شود

تاريخچه ايروبيك

 ايروبيك از آن دسته ورزش هايي است كه بنيان گذار گزارش ايراني هستند و حدود ده سال است كه به صورت كاملاً‌ حرفه اي انجام مي شوند.

پيشرفت در ايران و مسابقات

 ايروبيك همانند خيلي از ورزش هايي ديگر داراي فدراسيون مستقل است. و در ايران كاملاً‌ شناخته شده است. مسابقات ايروبيك به صورت انفرادي و با گروهي يا وسايل و بدون وسايل انجام مي شود.

ايروبيك و فوايد

 ورزش ايروبيك ورزشي نشاط آور است. ايروبيك بسيار مؤثر در كاهش استرس و درمان افسردگي است زيرا هورمون آندروفن كه هورموني شادي بخش است بر اثر فعاليت ريتميك در بدن شخص در تمرين بيشتر توليد مي شود.

ورزش ايروبيك يك اطمينان را به شما مي دهد كه چربي هاي اضافي بدنتان مي سوزد و از اضافه وزن نجات خواهيد يافت در ايروبيك حجم نفس بالا مي رود. يعني فرد با يك بار نفس،‌ اكسيژن بيشتري دريافت مي كند. در اين ورزش به علت فعاليت بالاي بدن و انجام حركات سنگين،‌ قلب قوي تر حركت مي كند و پمپاژ خون بيشتر مي شود.

ايروبيك عضلات بدن را قوي تر مي كند و استقامت بدن فرد را بالا مي برد از مهمترين فوايد ايروبيك افزايش خلاقيت ورزشكار است.

ايروبيك و تغذيه

 افرادي كه براي كاهش وزن ايروبيك را تمرين مي كنند بايد از خوردن مواد قندي و نشاسته اي اجتناب كنند. و از غذاهاي كم كالري و كم چربي استفاده كنند.

 و افرادي كه به صورت حرفه اي ايروبيك را تمرين مي كنند و يا عضو تيم هستند بايد مصرف موادي مانند كلسيم،‌ منيزيم، ‌املاح، ‌پروتئين و ويتامين ها به صورت طبيعي و هيدرات كربن به اندازه سطح فعاليت توصيه مي شود.

 به كساني كه ورزش ايروبيك را انجام مي دهند توصيه مي شود در حين تمرين از آب فراوان استفاده نمايند زيرا در ايروبيك به علت تمرينات سنگين و تعرق بالا آب بدن از دست رفته و دماي بدن نفر بالا مي رود ـ مخصوصاً‌ در تابستان كه امكان گرمازدگي براي فرد بسيار است براي جلوگيري از اين توصيه مي شود در يك بطري آب به مقداري كم نمك و كمي مواد قندي افزوده مي شود ـ البته به افرادي كه داراي فشارخون هستند توصيه نمي شود ـ و يا يك ماده ي گلوكز دار در حين تمرين مصرف شود .

لباس

 لباسي كه در تمرينات ايروبيك بايد از آن استفاده شود بهتر است نخي باشد كه بدن با هواي بيرون تبادل داشته باشد. لباس نبايد خيلي تنگ يا گشاد باشد كفشي كه استفاده مي شود نبايد تخت باشد و حتماً‌ بايد كمي لژ داشته باشد.

ابزار

 از وسايل در حين تمرين مي توان بر استيپ،‌ چوب،‌ و دمبل در جهت ارتقا سطح كار استفاده كرد.

هشدارها

 افرادي كه مبتدي هستند و يا افرادي كه در ناحيه كمر،‌ زانو،‌ و ... دچار آسيب ديدگي هستند بايد در پرش و جهش ها احتياط كنند و يا انجام ندهند.

تكنيك ها

 از تكنيك هاي ايروبيك مي توان بروي اس تب (حركتي به صورت هفت فارسي يا) يا گام ضربدري ( گاهي به صورت جلو عقب رفتن ) گام پهلو و پشت گام چرخشي و ... اشاره كرد. اين تكنيك ها به همراه تكنيك هاي دست اجرا مي شود.

هستي ميكائيليان

دروازه بان

 دروازه بان اجازه دارد:

- در محوطه ي دروازه و در حالت دفاعي، توپ را با هر قسمت از بدن لمس کند.

- در داخل محوطه ي دروازه همراه با توپ بدون محدوديت هاي بازي کنان زمين حرکت کند.

- هنگامي که توپ را در اختيار ندارد مي تواند از محوطه ي دروازه خارج شده و در بازي شرکت کند. در اين حالت دروازه بان مشمول مقررات حاکم بر بازي کنان زمين خواهد بود.

دروازه بان اجازه ندارد:

- در حرکت هاي دفاعي خود، بازي کنان حريف را به خطر اندازد.

- زماني که توپ را در اختيار دارد از محوطه ي دروازه خارج شود.

- پس از پرتاب توپ از محوطه ي دروازه به زمين بازي، قبل از اين که ساير بازي کنان، توپ را لمس نکنند، آن را در زمين بازي لمس کند.

 - زماني که توپ را به عنوان بازي کن زمين در اختيار دارد، با خود به داخل محوطه ي دروازه ببرد.

- توپ را پس از کنترل عمداً از خط دروازه به خارج بفرستد.

قانون محوطه ي دروازه

 - تنها دروازه بان حق دارد در محوطه ي دروازه، که خط 6 متر جزء آن به حساب مي آيد حضور داشته باشد.

- بازي کن خودي حق ندارد توپ را عمداً به داخل محوطه ي دروازه بيندازد.

در صورتي که يک بازي کن زمين با هر قسمت از بدن اين محوطه را لمس کند خطا به حساب مي آيد و تصميم هاي زير اتخاذ مي شود:

- پرتاب آزاد، هنگامي که بازي کن زمين هم راه با توپ وارد محوطه ي دروازه شود.

- پرتاب آزاد، هنگامي که بازي کن زمين بدون توپ وارد محوطه شود و از اين طريق آوانتاژي کسب کند.

- پرتاب 7 متر، هنگامي که بازي کن مدافع وارد محوطه ي دروازه شود و يک شانس مسلم گل را از مهاجم بگيرد.

قانون خطاها

 در بازي هندبال موارد زير مجاز نيستند:

- کشيدن يا ضربه زدن به توپي که در دست بازي کن مقابل است.

- سد کردن يا هل دادن حريف با بازوها، دست ها و يا پاها.

- بغل کردن، گرفتن، دويدن و يا پريدن روي حريف.

بازي کني که حرکت هاي خطرناک عليه سلامتي حريفي که در حال حمله است، انجام دهد بايد «ديسکاليفه» يعني اخراج اخلاقي شود؛ مانند: - هر گونه حرکتي که منجر به ضربه زدن به گردن يا سر حريف گردد.

- زدن توپ به سر بازي کن مقابل به صورت تعمدي.

پرتاب اوت

 - پرتاب اوت زماني انجام مي شود که تمام توپ از خط طولي زمين خارج شده باشد.

- در لحظه ي پرتاب بايد يک

 درباره ي اينکه هدف شما لاغر شدن باشد يا بطور ايده آل تناسب اندام پيدا کنيد و سلامت خود را بهبود بخشيد، عقايد درست و غلطي وجود دارد. در اين قسمت بر اساس نتايج بدست آمده، حقايق را از خيالات جدا ساخته ايم.

اشتباه اول:

ورزش مرا از شکم بزرگم خلاص مي کند

واقعيت: هر کسي به گونه يي اضافه وزن پيدا مي کند، اما ناحيه ي شکمي مشکل رايج آقايان است. حتي اگر ورزش و دراز و نشست انجام دهيد، شما کالري کافي براي از دست دادن چربي اطراف شکم تان نمي سوزانيد و نمي توانيد ماهيچه هايي را که رشد کرده اند، ببينيد.

 براي قامت صاف تر و عضلات شکمي خوشايندتر، نياز داريد که کالري کمتري مصرف و بيشتر ورزش کنيد. رژيم کم چربي از پروتئين گوشت و کربوهيدرات در پيش بگيريد، در حالي که ترکيبي از ورزش هاي قلبي و استقامتي انجام مي دهيد. اما به خاطر داشته باشيد که هنوز به برخي ورزش هاي شکمي نياز داريد.

اشتباه دوم:

 سريع ترين راه براي ساخت ماهيچه ها تمرين بيشتر با وزنه هاي سبک تر است

واقعيت: اگر دنبال اين هستيد که سريع عضلاني شويد، از قوانين زير تبعيت کنيد.

وزنه هاي سنگين تر با تکرار کمتر، ماهيچه هاي شما را سريع تر عضلاني مي کند. اگر فقط دنبال خوش هيکلي هستيد، تکرار بيشتر با وزنه ي سبکتر نيز همان اثر را دارد که باعث بهبود قدرت ماهيچه هاي تان مي شود. (وزنه ي سنگين وزنه يي است که تنها براي هشت تکرار يا کمتر مي توانيد استفاده کنيد.

وزنه سبک را مي توانيد براي دوازده تا بيست تکرار استفاده کنيد). بهترين برنامه ي بدنسازي شامل ترکيبي از بالا بردن قدرت و استقامت مي شود.

دليل ديگر انجام هر دو تمرين اين است که اگر هميشه از يک وزنه (سنگين يا سبک) با يک تکرار خاصي استفاده کنيد، بدن شما عادت مي کند و پيشرفت کم يا حتي متوقف مي شود.

اشتباه سوم:

 مردم عادي به کلاس يوگا نمي روند

واقعيت: کسالت يکي از اصلي ترين دلايل ترک ورزش است و هنوز اغلب مردم در مقابل رفتن به کلاس ورزش مقاومت مي کنند. علي رغم اين واقعيت که آنها بهترين روش هاي فعال و تنومند بودن هستند، امتيازات آنها تنها رواني نيست.

وقتي يک ورزش را هميشه انجام دهيد، ماهيچه هاي تان تناسب مي يابند و شما به اوج مي رسيد. تغيير وزنه هايي که بلند مي کنيد، ماهيچه ها تان را تغيير مي دهد و آنها را قوي تر مي سازد.

 روابط اجتماعي نيز بسياري از مردم را از ترک ورزش باز مي دارد. کساني که فکر مي کنند يوگا تنها براي خانم هاي لاغر و کشيده است، دوباره فکر کنند.

 حتي يک جلسه در هفته، يوگا، کمک مي کند تا بدني انعطاف پذير داشته باشيد. استرس را کاهش دهيد و از صدمات و آسيب ها پيشگيري کنيد. (آيا نياز به دليل داريد؟ بسياري از ورزشکاران آن را انجام داده اند.)

اشتباه چهارم:

 سخت فعاليت کردن در پايان هفته، تناسب اندام را حفظ خواهد کرد

واقعيت: در آخر هفته فعال بودن براي کساني که در طول هفته مشغول هستند شايد برنامه ي خوبي به نظر برسد که آخر هفته به باشگاه بروند، اما اين فکر که بدن تان را براي چند ساعت وادار به حرکت کنيد تا جبران يک هفته ي بدون فعاليت را بکنيد، اشتباه است. اين کار باعث آسيب رسيدن به بدن نيز خواهد شد.

 اينکه بسکتبال بازي کنيد يا مسافت طولاني بدويد و بيش از حد ورزش کردن آخر هفته، براي جبران استراحت طول هفته، هم بي تأثير و هم خطرناک است.

نمي توانيد ماهيچه ها، قلب يا شش هاي تان را بطور مؤثر تمرين دهيد و درد حاصل ممکن است باعث شود نتوانيد روزها از رختخواب برخيزيد. براي رسيدن واقعي به تناسب اندام، تداوم تمرين کليد آن است، حتي اگر سي دقيقه فعاليت در بيشتر روزهاي هفته باشد.

هندبال

 هندبال از زيباترين و جذاب ترين ورزش هاي گروهي است.

کارشناسان، هندبال را ورزشي پر تحرک و در رديف ورزش هاي خشن معرفي کرده اند که در مدت يک ساعت و گاهي بيش تر بازي مي شود. هندبال مجموعه اي از مهارت ها و حرکاتي مثل دويدن، راه رفتن، پريدن، توقف کردن، پرتاب کردن، برخوردهاي فيزيکي در دفاع و حمله و... است.

هيجان فوتبال، ظرافت بسکتبال و تکنيک واليبال به طوريک جا در هندبال جمع شده است. نزديکي سکوي تماشاگران به محوطه ي بازي و نيمکت بازي کن ومربيان و تسلط تماشاگران به تمام نقاط زمين بازي، هيجان هندبال را چند برابر کرده است.

در اين جا شما خوانندگان ورزش دوست را با بعضي از قوانين مهم بازي هندبال آشنا مي کنيم:

تيم هندبال

 يک تيم رسمي هندبال 12 بازي کن دارد. در زمين بازي شش نفر بازي کن و يک دروازده بان، جمعاً هفت نفري بازي مي کنند و پنج نفر ذخيره اند.

براي شروع مسابقه بايد حداقل پنج بازي کن در هر تيم حاضر باشند. شماره ي لباس ها بايد از يک تا بيست باشد.

وقت بازي

 وقت عادي بازي براي تمام تيم هايي که 16 سال به بالا دارند در دو نيمه 30 دقيقه اي که در بين آن 10 دقيقه استراحت است، انجام مي شود.

اگر در مسابقه اي و در پايان وقت عادي، بازي مساوي تمام شود، پس از 5 دقيقه استراحت، بازي در دو وقت اضافه ي 5 دقيقه اي همراه با يک دقيقه استراحت در بين دو نيمه، ادامه مي يابد. چنانچه مسابقه پس از دو نيمه ي وقت اضافه مساوي تمام شود، به همين ترتيب دوباره در دو وقت 5 دقيقه اي ديگر، بازي انجام مي شود تا بالاخره تيم برنده معلوم شود.

توپ

 توپ هندبال از چرم طبيعي يا مصنوعي است و بايد به صورت دايره ي کامل باشد. سطح توپ نبايد لغزنده يا براق باشد. محيط توپ ويژه ي مردان بزرگ سال، بين 58 تا 60 سانتي متر و وزن آن بين 425 تا 475 گرم است. محيط توپ ويژه ي جوانان و بانوان 54 تا 56 سانتي متر و وزن آن بين 325 تا 400 گرم است.

زمين بازي هندبال

 زمين بازي به شکل مستطيل، طول آن 40 متر و عرض آن 20 متر است. زمين داراي دو دروازه در طرفين و يک محوطه ي بازي در وسط است. هر دروازه 2 متر ارتفاع و 3 متر طول دارد. دروازه ها بايد مجهز به تور باشند؛ به نحوي که توپ پرتاب شده به دروازه، به سرعت از آن خارج نشود.

در مقابل هر دروازه، يک محوطه ي دروازه قرار دارد که مختص دروازه بان است. اين محوطه که خط 6 متر نام دارد، مانند محوطه ي 18 قدم در فوتبال است؛ با اين تفاوت که در فاصله ي 6 متر از مرکز دروازه و به صورت مورب کشيده مي شود.

در زمين بازي هندبال يک خط پرتاب آزاد 9 متر و يک خط 7 متر وجود دارد.

خط 7 متر يک متر طول دارد و موازي با خط دروازه رسم مي شود. فاصله ي اين خط با لبه ي پشتي خط دروازه 7 متر است و دقيقاً در مرکز و مقابل دروازه کشيده مي شود.

خط پرتاب آزاد 9 متر يک خط مقطع است با فاصله ي 9 متر از مرکز دروازه و در فاصله ي 3 متر و موازي با خط 6 متر رسم مي شود.

نحوه بازي با توپ براي هر بازي کن

 هر بازي کن اجازه دارد با همه ي اجزاي بدن که بالاتر از زانوست توپ را پرتاب کند، هل بدهد، ضربه بزند، بگيرد و يا متوقف کند.

- حداقل تا سه قدم توپ را با خود حمل کند

- بازي کن مي تواند توپ را ايستاده و يا هنگامي که روي زمين متوقف است تا 3 ثانيه در اختيار نگه دارد.

- مي تواند توپ را با يک دست به دست ديگر بدهد.

بازي کن هنگام بازي با توپ اجازه ندارد اين کارها را انجام دهد:

- توپ را دو بار پشت سر هم لمس کند، مگر اين که در بين اين دو لمس توپ با زمين، بازي کن ديگر و يا دروازه تماس پيدا کند.

- لمس کردن توپ با پا و يا هر قسمت پايين تر از زانو به استثناي وقتي که توپ از سوي بازي کن مقابل پرتاب شده باشد.

- تيم نمي تواند با بازي غير فعال توپ را بيش از اندازه حفظ کند.

- در صورتي که توپ در زمين بازي، به داوران برخورد کند بازي ادامه خواهد يافت.

پاي بازي کن پرتاب کننده باخط طول در تماس باشد و پاي ديگر آزاد است.

- در لحظه ي پرتاب اوت بازي کنان تيم مدافع بايد حداقل 3 متر با پرتاب کننده فاصله داشته باشند، مگر اين که محل پرتاب کننده بين خط هاي 6 و 9 متر باشد و بازي کنان دفاع پشت خط 6 متر خود مستقر شده باشند.

علي رغم اين که ورزش هندبال پر از قوانين مختلف است و به نظر، انجام اين بازي مشکل نشان داده مي شود؛ اما به شما عزيزان توصيه مي کنيم حداقل يک بار براي لذت بردن از هيجان اين ورزش، با دوستان خود اين بازي پر تحرک را تجربه کنيد.

سيد مهدي حسيني

بازي سافت بال در 2 نوع : اِسلوپيچ و فَست پيچ برگزار مي‌شود و در نوع مختلط نیز با حضور خانم و آقایان بصورت اِسلوپیچ انجام مي‌شود .

فَست پيچ :

 اين بازي به صورت خيلي دفاعي انجام مي‌شود و نوع پرتاب پيچر نسبت به نوع ديگر سافت بال متفاوت است .

پيچر توپ را سريع‌تر پرت مي‌كند و زدن توپ نيز براي بَتر سخت‌تر است به همين منظور نسبت به بازي اِسلوپيچ تعداد اِسترايك آوت‌ها در بازي بيشتر مي‌شود و تعداد امتيازهاي كسب شده نيز كمتر است . بيشتر بازي توسط پيچر انجام مي‌شود و تيمي كه پيچر خوبي داشته باشد احتمال برنده شدنش بيشتر است ، تعداد بازيكنان در اين بازي 9 نفر هستند . بيس دزدي و بانت در اين نوع بازی طبق تعريف قانون مانعي ندارد .در این کتاب اکثر مطالب از این روش بازی میباشد.

اِسلوپيچ :

 در نوع اِسلوپيچ تعداد بازيكنان 10 نفر هستند در اين بازي بَترها تسلط بيشتري دارند ، زدن توپ‌ها به علت آهسته بودن پرتاب پيچر ساده‌تر است .معلولین با ویلچر نیز به سبک اِسلوپیچ بازی می کنند.

تعداد اِسترايك آوت‌ها نسبت به فَست پيچ كمتر و تعداد امتيازهاي كسب شده بيشتر است و اكثراً توپ‌ها هوايي زده مي شوند . در اِسلوپيچ ، پيچر بيشتر نقش دفاع كننده را دارد .

توپ توسط پيچر به صورت قوس دار و با سرعت کمتری نسبت به فست پیچ پرتاب مي‌شود ، توپ بايد در منطقه استرايك كه روي هُم پِليت و ما بين شانه‌هاي بَتر و زانوهاي اوست بايد پرتاب شود . بازيكن دهم يا بازيكن آزاد بايد در زمان دفاع نقش يك آوت فيلدر را داشته باشد و در بازي اينفيلد حق شركت ندارد . در بازي اِسلوپيچ بانت قانوني نمي باشد .

سافت‌بال یک ورزش‌گروهی است که از بیسبال ریشه‌گرفته و در برخی کشورها به‌ویژه ایالات متحده امریکا بسیار پرطرفدار است.

سافت‌بال در سال ۱۸۸۷ توسط جرج هنکوک به عنوان یک ورزش‌زمستانی و نوعی از بیسبال که بتوان در داخل سالن بازی کرد، در شیکاگو، ایالت ایلینوی ابداع شد.

دانشجویان دانشگاه‌های هاروارد و ییل برای شنیدن گزارش رادیویی یك مسابقه فوتبال در باشگاه قایقرانی فارگارت جمع شده‌بودند. پس از این كه نتیجه مسابقه مشخص شد و پول شرط بندی پرداخت شد. یک دانشجوی ییل یک دستكش بوكس را سمت یکی هوادار هاروارد پرتاب كرد.

 او هم چوبی برداشت تا او را بزند. جرج هانکوک فریاد زد كه به جای دعوا توپ بازی كنید. او دستكش بوكس را برداشت، آن را گره زد و به شكل یک توپ درآورد. از دسته جارو هم به عنوان چوب بازی استفاده كرد. به این ترتیب اولین مسابقه سافت‌بال در روز ۱۶ سپتامبر ۱۸۸۷ در باشگاه قایقرانی فارگارت برگزار شد و با امتیاز ۴۴-۴۰ به پایان رسید.

جرج هانکوک یک هفته بعد توپ دستكشی را ارتقا بخشید و چوبی كوچكتر از چوب بیسبال درست كرد.

جرج هنكوک در این اندیشه بود كه بازیكنان بیسبال با این بازی بتوانند در طول زمستان هم این ورزش را در داخل سالن بازی كرده و آمادگی خود را حفظ كنند. توپی كه او ساخت نرم بود و زیاد ارتفاع نمی‌گرفت و برای گرفتن آن نیاز به دستكش نبود. باشگاه فاراگات به مركز این ورزش تبدیل شد و یک سال بعد این بازی با نام «اوت دُر-این» در به بیرون راه یافت. نخستین مجموعه قوانین سافت‌بال دو سال بعد در ۱۸۸۹ به چاپ رسید.

پیشرفت

نام سافت بال در ۱۹۲۶ پیدا‌شد. قبل از آن از نام‌های پامپ‌كین بال (کدو‌تنبل) و بیسبال داخل سالن استفاده می‌شد. نام‌های دیگر هم كیتن‌بال (بچه گربه)، دایاموند بال (لوزی و زمین بیسبال) و ماش بال (بلال) بودند.

در دهه ۱۹۳۰ سافت بال در سراسر ایالات متحده بازی می‌شد و در ۱۹۳۴ «شورای همسان سازی قوانین سافت‌بال» شكل گرفت.

البته توپ ۱۶ اینچی هانكوک و باشگاه فاراگات جای خود را به یك توپ دوازده اینچی داد كه در مسابقاتی كه در سال ۱۸۹۵ توسط سر لوئیس رابر برای آتش نشانان برگزار‌شد، استفاده شده‌بود. امروزه از توپ ۱۶ اینچی فقط در شیكاگو استفاده می‌شود.

در ۱۹۳۹ این ورزش وارد استرالیا شد. پس از جنگ جهانی دوم هم سربازان كانادایی سافت‌بال را به هلند بردند. سافت‌بال در ۱۹۶۳ وارد انگلیس شد و اولین لیگ سافت‌بال زنان بریتانیا در ۱۹۸۲ شكل گرفت.

مسابقات بین‌المللی

مسابقات جام جهانی سافت بال هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شود. در رده مردان تیم ملی نیوزیلند با پیروزی در سه دوره اخیر مسابقات قهرمان جهان است. در رده جوانان استرالیا با قهرمان در سه دوره اخیر مسابقات، تیم اول دنیاست.

در سافت بال زنان تیم ملی امریكا هر چهار دوره المپیک را فتح كرده و با پیروزی در ۶ دوره اخیر جام جهانی قدرت بی چون و چرای این رشته‌ورزشی است. در گروه سنی جوانان هم تیم ملی سافت بال زنان ژاپن قهرمان دو دوره اخیر مسابقات جام جهانی شده‌است.

از المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا كه مسابقات در مهد رشته ورزشی سافت بال و بیسبال برگزار می‌شد این دو رشته ورزشی هم در تقویم المپیک قرار گرفتند. مقرر شد تا مسابقات سافت‌بال در گروه بانوان و بیسبال در گروه آقایان برگزار شود. هر چهار دوره المپیک در رشته سافت‌بال با قهرمانی آمریكا به پایان رسید.

در جلسه سال ۲۰۰۵ کمیته بین‌المللی المپیک در سنگاپور برای تعیین میزبانی المپیک ۲۰۱۲، این دو رشته اولین قربانیان سیاست كاهش و جلوگیری از گسترش تعداد ورزش‌كاران و مسابقات و رشته‌های ورزشی المپیک شدند.

محبوبیت

سافت بال در بیش از صد كشور برگزار می‌شود. در حال حاضر صدوسیزده كشور مستقل عضو فدراسیون بین‌المللی سافت‌بال هستند.

این ورزش در آمریكا بیشترین تعداد بازیكنان را در میان تمام رشته‌های ورزشی دارد. حدود چهل میلیون آمریكایی حداقل یک‌بار در سال در یک مسابقه سافت‌بال شركت می‌كنند. اکثر تیم‌هااز بازیكنان مرد و زن به‌طور مختلط با سطوح مهارتی بسیار متفاوت سود می‌برند. تقریبا تمام این لیگ‌ها سافت بال "اسلوپیچ" را بازی می كنند.

علاوه بر امریكا سافت‌بال در ژاپن، استرالیا، نیوزلند، چین، تایوان، کانادا، كوبا و ایتالیا هم محبوبیت زیادی دارد.

در بازی سافت‌بال توپی به قطر ۱۱ تا ۱۲ اینچ (۲۸ تا ۳۰/۵ سانتیمتر) توسط بازیكنی به نام "پیچر" به سوی بازیكنی از تیم حریف كه "بتر" نام دارد، پرتاب می‌شود. او با یک چوب دایره‌وار و نرم كه بت نامیده می‌شود، به توپ ضربه می‌زند.

بازیكنان تیم مدافع برای دریافت توپ در جای جای زمین موضع گرفته‌اند. اگر یكی از بازیكنان تیم مهاجم بتواند قبل از گرفته شدن توپ توسط بازیكنان تیم مقابل، سه علامت مشخص شده در زمین را كه بیس نام دارند لمس كرده و در نهایت دست خود را به جایی كه در انتهای مسیر مشخص شده بگذارد، امتیاز به نام تیم آنها به ثبت خواهد رسید. "بتر" باید پس از پرتاب توپ توسط پیچر حركت خود را شروع كند.

سافت‌بال مستقیما از بیسبال ریشه‌گرفته. به همین جهت بیسبال را در تقابل با سافت بال، هارد بال هم می نامند.

فاُل بال يا توپ بد زماني است كه توپ به بَت بَتر برخورد كرده و به قلمرو بد و يا قسمت فاُل برود كه به اين توپ فاُل بال گفته مي‌شود ، مدافعان اگر توپ را در منطقه فاُل در هوا بگيرند بَتر آوت مي‌شود .

اگر بَتر استرايك نداشته باشد و توپ به فاُل برود ، برايش استرايك محسوب مي‌شود ، اگر يك استرايك داشته باشد و توپش به فاُل برود باز هم برايش استرايك محسوب مي‌شود ولي اگر 2 استرايك داشته باشد هر چند بار توپ را به فاُل بزند استرايك حساب نمي‌شود .

فاُل بال زماني است كه توپ به بَت بَتر بخورد ، چه زميني و چه هوايي قبل از بيس‌هاي اول و سوم از زمين بازي خارج شود و اگر هوايي از بعد از بيس‌هاي اول و سوم خارج شود نيز فاُل محسوب مي‌شود . اگر توپ به دست مدافعان برخورد كند و بيرون برود فاُل محسوب نمي‌شود و بازي ادامه دارد . در زمان فاُل بال بازي متوقف است تا توپ به دست پيچر برسد و داور اعلام بازي كند .

اگر توپي داخل منطقه استرايك انداخته شود و بَتر آن را بزند بازي آغاز مي‌شود ، اگر بَتر بتش را نچرخاند چون توپ داخل منطقه استرايك است استرايك محسوب مي‌شود و اگر بتش را بچرخاند و نتواند توپ را بزند باز هم استرايك است . اگر توپ خارج از منطقه استرايك باشد و بَتر بتش را نچرخاند بال محسوب مي‌شود ، اگر توپ خارج از منطقه استرايك باشد و بَتر توپ را بزند بازي است . بال خطاي پيچر است و با هر 4 بال بَتر بدون نياز به زدن به روي بيس مي‌رود ، استرايك خطاي بَتر است و باهر 3 استرايك بَتر آوت است . شمارش تعداد استرايك و بال را كانت گويند و اين كار توسط داور صورت می گیرد . اگر تعداد استرايك 2 و تعداد بالها 3 باشد در اصطلاح فول كانت گويند .

اگر در استرايك سوم توپ از دست كچر بيافتد بَتر مي تواند بدون زدن به سمت بيس اول برود ، اگر كچر توپ را زودتر رساند به بيس اول بَتر آوت مي‌شود در غير اينصورت بَتر به بيس اول رسيده و رانر محسوب مي‌شود . اين در صورتي است كه بيس اول خالي باشد و در استرايك سوم توپ از دست كچر بيافتد . بَتر بايد بيس‌ها را به ترتيب بدود و حتماً پاي خود را با بيس‌ها تماس دهد . زماني كه رانر روي بيس‌ها ايستاده در اصطلاح سيف يا نجات يافته است و مدافعان نمي توانند او را آوت كنند مگر در موارد خاص مثل بازي فورس .

امكان دارد بَتر با ضربه‌اش بتواند چند بيس بدود .

اگر با ضربه‌اش يك بيس بدود در اصطلاح سينگِل زده .

اگر با ضربه‌اش دو بيس بدود در اصطلاح دَبِل زده .

اگر با ضربه‌اش 3 بيس بدود در اصطلاح تري پِِل زده .

اگر با ضربه‌اش 4 بيس بدود در اصطلاح هُم ران زده كه يك ضربه كامل و ايده آل است .

هُم ران انواع مختلفي دارد ، يا اينكه توپ در داخل زمين است و بَتر 4 بيس را مي‌دود كه در اصطلاح ((اين سايد بال پارك هُم ران)) زده يا اينكه توپ از آخر زمين هوايي به بيرون مي‌رود كه هُم ران ناميده مي‌شود . اگر روي 3 بيس از رانر پر باشد باشد و بَتر هُم ران بزند ، گرند اِسلَم هُم ران ناميده مي‌شود . بَتر بايد در هنگام بَتينگ در منطقه‌اي به نام بَتر باكس بياستد بَتر باكس در دو طرف هُم پِليت است و براي بَترهاي راست دست و چپ دست می باشد .

اگر بَتر بتواند با ضربه‌اش خود را به بيس اول برساند او موفق به كسب يك هيت شده و اگر با ضربه‌اش يكي از يارانش را به امتياز برساند موفق به كسب آر بي آي شده كه در آمار بازيكن نوشته می شود .

ضربه بانت ضربه آهسته‌اي است كه بَتر بَت را روي هُم پِليت نگه مي دارد تا توپ پرتاب شده توسط پيچر با بَت برخورد كند و توپ نزديك بيس خانه ولي دور از دسترس پيچر و كچر بيافتد ، در بازي اِسلوپيچ بانت قانوني نمي باشد . گاهي توپ به صورت هوايي زده مي‌شود كه در اصطلاح فلاي بال مي‌گويند .

توپ هوايي كه زاويهای بيشتر از 45 درجه نسبت به زمين داشته باشد پاپ فلاي گويند ، اگر توپي موازي با زمين زده شود لاين درايو ناميده مي‌شود و اگر توپ زميني باشد در اصطلاح گرند بال گويند . اگر دو بازيكن مهاجم توسط مدافعين با يك ضربه همزمان آوت شوند دَبِل پِلي گفته مي‌شود . اگر سه بازيكن مهاجم توسط مدافعين با يك ضربه همزمان آوت شوند تري پِل پِلي گفته مي‌شود .

اصطلاح ران زماني است كه رانر تمام بيس‌ها را بطور قانوني بدود و امتياز كسب كند . در سافت بال بيس دزدي زمانی اتفاق مي‌افتد كه پيچر توپ را رها كرده باشد . بيس دزدي به معناي اين است كه رانر بدون ضربه يارش به سمت بيس جلوتر بدود و در اصطلاح آن را بدزد .

پس در سافت بال زماني كه توپ در دست پيچر است رانر بايد روي بيس ثابت و بدون فاصله بياستد . در موارد ديگري مثل زماني كه توپ از دست كچر افتاده باشد نيز بيس دزدي مي تواند صورت گيرد كه در اينجا دو اصطلاح پسدبال به معني توپي كه كچر مي توانسته بگيرد و نگرفته و وايلدپيچ به معني توپ بدي كه توسط پيچر پرتاب شده و كچر نتوانسته آن را بگيرد .

در مطلب حاضر به کشور میزبان و کشور قهرمان در جام ملت‌های اروپا اشاره‌‌ای کوتاه شده است:

سال 1960 - فرانسه:

به دنبال پیروزی 2 بر 1 در وقت اضافه در مقابل چکسلواکی، شوروی به عنوان اولین کشور، جام "هنری دلانی" را در دست گرفت.

سال 1964 - اسپانیا:

تیم میزبان یعنی اسپانیا توانست بر شوروی ، مدافع عنوان قهرمانی غلبه کند.

سال 1968 - ایتالیا:

بازهم میزبان قهرمان شد. ایتالیا با دو گل، یوگسلاوی را شکست داد. بازی فینال پس از یک بار تساوی 1 بر 1 دوباره تکرار شده بود.

سال 1972 - بلژیک:

با یک پیروزی 3 بر 0 مقابل شوروی، تیم ملی آلمان برای اولین بار قهرمان اروپا شد.

سال 1976 - یوگسلاوی:

بعد از برتری 5 بر 3 در ضربات پنالتی برابر آلمان، چکسلواکی جام را بالای دست برد.

سال 1980 - ایتالیا:

یک بار دیگر آلمان در فینال به پیروزی رسید و 2 بر 1 بلژیک را شکست داد.

سال 1984 - فرانسه :

با درخشش میشل پلاتینی، فرانسه به اولین موفقیت بزرگ بین‌المللی رسید. آنها در فینال با دو گل بر اسپانیا غلبه کردند.

سال 1988- آلمان :

لاله‌های نارنجی هلند بعد از پیروزی 2 بر 0 در برابر شوروی، جام را به خانه بردند.

سال 1992 - سوئد :

دانمارک نتوانسته بود به جام ملت‌ها صعود کند، بازیکنان در تعطیلات به سر می‌بردند که به آنها خبر رسید که یوگسلاوی به دلیل درگیری در جنگ نمی‌تواند در بازی‌ها شرکت کند و دانمارک به جای آنها به سوئد می‌رود. دانمارک به فینال رسید و با دو گل آلمان را شکست داد.

سال 1996 - انگلیس:

آلمان دوباره در فینال به برتری رسید و 2 بر 1 چکسلواکی را برد. گل طلایی بیرهوف جام را به آلمان هدیه کرد.

سال 2000 - بلژیک و هلند :

با پیروزی 2 بر 1 مقابل ایتالیا با گل طلایی، فرانسه قهرمان اروپا شد.

سال 2004 - پرتغال:

یونان در بازی فینال با یک گل، میزبان را مغلوب کرد تا پرتغال به مقام دوم بسنده کند.

سال 2008 - اتریش - سوئیس:

اسپانیا در مسابقه فینال مقابل تیم قدرتمند آلمان قرار گرفت و با نتیجه 1 بر صفر به پیروزی رسید.

توپ:

اندازه توپ در بازي‌ها با ردهای سني مختلف متفاوت است .

اندازه توپ در مسابقات بين المللي محيطي بين 28 الي 30 سانتيمتر دارد .

وزن توپ در فَست پیچ 173 گرم تا 198 میباشد و در اِسلو پیچ 166 گرم تا 173 میباشد.

اغلب توپ را با لايه‌اي از جنس چرم و يا فوم خوب به رنگ سفيد و با نخهایی به شكل 8 انگليسي و يا نعل اسب و با رنگ قرمز دوخته‌اند ، البته توپ با رنگهاي مختلف نيز وجود دارد .

داخل توپ زير قسمتي چرمي مي تواند از جنس الياف مصنوعي و يا مخلوطي از چوب پنبه و لاستيك و يا پُلي اورتان و يا مواد ديگري باشد . در سال 2002 توپ سافت بال زرد رنگ با نام اوپتيك معرفي شد .

دستکش:

 همه مدافعان داخل زمين بايد داراي دستكش مخصوصي باشند كه از جنس چرم و موادي همانند چرم ساخته شده ، ظاهر دستكش كچر با بقيه مقداري متفاوت است . در اين مدل دستكش فاصله بين انگشتها مشخص نيست و نوعي ضربه‌گير محسوب مي‌شود و در اندازه‌هاي متفاوت وجود دارد . در قسمت بين انگشت شصت و اشاره كه سبد دستكش نام دارد قسمت نازكتري وجود دارد . بازيكنان دست راست دستكش را در دست چپ مي كنند ، كاربرد دستكش به خاطر آسان توپ گرفتن و راحت گرفتن آن است و آسيبي به دست نمي‌رسد .

بَت:

بَت يا چوب سافت بال براي ضربه زدن به توپ توسط بَتر مورد نياز است ، از جنس فلز و يا آلياژي از فلز مي باشد كه در ابعاد مختلف و وزنهاي مختلف بستگي به سن و قدرت بازيكن در رنگهاي مختلف نسبت به سليقه وجود دارد . تقريباً 86 سانتيمتر طول، و 1 كيلوگرم وزن دارد .

لباس:

 رنگ لباس‌هاي هر تيم بايد متفاوت باشد ، لباسها شبيه لباس بيس بال است ولي در سافت بال اكثراً بجاي شلوار از شلوارك استفاده مي كنند .

لباس شامل :

كلاه لبه دار ، پيراهن ، شلوار يا شلوارك مي باشد . اين پوشش جزء‌ استاندارد و الزامي مي باشد . كفش بازيكن مي تواند بدون ميخ و يا با ميخ باشد و جوراب هم مي تواند بلند و يا كوتاه باشد .اكثر ليگ‌ها بازي با كفشهايي كه ميخ‌هاي فلزي دارد را ممنوع و غير قانوني اعلام كرده‌اند تا بدين وسيله ميزان آسيب ديدگي را كم كنند.در ایران نیز در برخی از رقابتها در آیین نامه مسابقات ممنوعیت استفاده از کفشهایی با استوک فلزی اعلام میشود.

تجهيزات كچر شامل :

ماسك صورت با حفاظ فلزي ، حفاظ گردن ، گارد سينه و گارد پاها . در زمان بَتينگ بَتر بايد از كلاه ايمني (هلمت) استفاده كند .

تاي چي چوان (Tai ChiChuan)، يک هنر رزمي چيني است که اساساً براي مزاياي بيشمارش که يکي از آنها حفظ سلامتي است در بين مردمان اين کشور رواج پيدا کرده است.

البته چيني ها عقيده دارند که اين ورزش عاملي براي مقابله با فشار و استرس ها دروني و روحي هم مي باشد. اين هنر رزمي يک روش مناسب براي سبک آرامش و مديتيشن، يا همان مديتيشن در حرکت محسوب مي گردد. بر خلاف ساير رشته هاي رزمي که حرکاتي سخت و خشن دارند، تکنيک ها در هنر رزمي تاي چي چوان، نرم، ملايم و شناور اجرا مي شوند و به اعمال نيرو بيش از انجام حرکات خشن و قدرتمندانه تأکيد دارند.

تاريخچه اين هنر رزمي، به قرن چهاردهم ميلادي برمي گردد، زماني که Chang san fung که يک استاد هنرهاي رزمي محسوب مي شد از نزديک نظاره گر مبارزه بين يک مار و يک درنا بود و با چشمان خود ديد که چگونه مار حريف نيرومند خود را با حرکات نرم خود مغلوب کرد و حرکات خشن و سخت پرنده به هيچ عنوان نتوانست در برابر حرکات چرخشي و ملايم مار کاري از پيش ببرد. او با ديدن اين صحنه تصميم گرفت تا سيستمي را طراحي و اجرا نمايد که بتواند علاوه بر اجراي همه نکات مربوط به دفاع شخصي کمترين آسيب را به اجرا کننده آن وارد نمايد.

گسترش اين سبک جديد خيلي زود در بين خانواده هاي متحول و اشراف زاده چيني مرسوم شد و اين خانواده ها، اين هنر رزمي را پنهاني و به صورت کاملاً سري تمرين مي کردند. همه اسرار و رموز اين سبک زماني آشکار شد که فردي به نام Ying kit tung در آغاز قرن پانزدهم، مدرسه اي با اين نام در کشور چين افتتاح کرد و به آموزش اين سبک به هنرجويان پرداخت.

تای چی یا تای چی چوان (Tai Chi Chuan) نوعی ورزش رزمی چینی است که برای بهبود سلامتی، افزایش طول عمر و آرامش روحی انجام می شود. این ورزش در رده ورزشهای رزمی ملایم (Soft Martial Arts) قرار دارد و باعث می شود تا عضلات بدن با انجام تمرینات نرم و ساده، انعطاف پذیر و قوی شوند.

 درست برعکس ورزشهای رزمی سخت که با فشار و شدت تمرین عضلات را تقویت می کنند. تمرینات و نرمشهای تای چی چوان با حرکات کند، آرام، و معمولا" به صورت گروهی هنگام صبح انجام می شوند. متخصصین این ورزش معتقدند که تمرینات تای چی به صورت دسته جمعی، اثر بهتری نسبت به تمرینات فردی آن دارد.

این ورزش چینی در خود کشور چین از طرفداران زیادی برخوردار است، بطوریکه تقریبا تمام پارکهای کشور چین، صبح ها مملو از افرادی هستند که در حال تمرین تای چی می باشند.

فواید تای چی

از فواید عمده تای چی می توان به تقویت عضلات بدن، انعطاف پذیری نرم عظلات، تمرکز و آرامش فکری (Meditation)، تقویت روحی و عصبی و آموزش دفاع شخصی اشاره کرد.

تحقیقات به عمل آمده نشان می دهید که تاچی قادر است تا بیماریهای شدید، مزمن و حتی ژنتیکی را درمان کند. برای مثال با تمرین تاچی می توان امراض قلبی را درمان و یا از بروز آنها جلوگیری کرد. همچنین این ورزش می تواند استرس – که عامل بسیاری از بیماریهاست - را از بین برد.

تمرینات تنفسی این ورزش همچنین می تواند به سالم ماندن ریه و بهبود جریان گردش خون در بدن نیز کمک کند. آهستگی و نرمی در تمرینات تای چی باعث می شود تا تمرکز فکری بالا رود که این مساله خود به کنترل دستگاه عصبی فرد در شرایط بحرانی و فشارهای عصبی بسیار کمک می کند.

آمار نشان می دهد که افرادی که تای چی تمرین می کنند کمتر عصبی شده و حتی از دروغ گفتن نیز پرهیز می کنند.

توصیه می شود که این با آموختن این ورزش، هرروز آنرا تمرین کنید. برای آموزش اول لازم است تا با سبک های آن آشنا شوید.

سبک های تای چی

در تای چی پنج سبک اصلی وجود دارد که از میان آنها برخی سبکهای مدرن نیز بوجود آمده اند :

- سبک چن (Ch’en)

- سبک یانگ (Yang)

- سبک وو یا وو هاو (Wo or Wo Hao)

- سبک وو یا وو یچاون یو (Wu or Wu Ch’aon yu)

- سبک سان (Sun)

فهرست سبکهای بالا به ترتیب ارشدیت آنها هستند. البته ترتیب محبوبیت آنها بدین صورت است: یانگ، وو، چن، سان و وو هاو.

سبکهای مدرن زیادی نیز در این ورزش وجود دارند. برای مثال سبک hybird و offshoots از مهمترین این سبکهای مدرن هستند.

چنانچه مایل به یاددگیری تای چی هستید، با یکی از مربیان این ورزش درمورد روشهای آموزشی و سبکهای آن مشاوره کنی .

جام ملت‌های اروپا در سال 2012 چهاردهمین دوره مسابقات فوتبال خود را پشت سر می‌گذارد.

مسابقات فوتبال یورو 2012 از روز 19 خرداد در 2 کشور لهستان و اوکراین با حضور 16 تیم از قاره اروپا برگزار خواهد شد.

برای آشنایی بیشتر با جام ملت‌های اروپا، رکوردهای ادوار گذشته را بررسی کرده‌ایم:

امسال (2012) دومین‌بار است که دو کشور مشترکا میزبانی برگزاری مسابقات را بر عهده دارند.

پرافتخارترین تیم: آلمان با سه بار قهرمانی در سال های ۱۹۷۲، ۱۹۸۰ و ۱۹۹۶ و سه بار نایب قهرمانی.

بیشترین حضور (با احتساب یورو 2012): آلمان با 11 بار حضور؛ روسیه با 10 بار حضور (با احتساب تیم‌های شوروی و کشورهای مشترک المنافع).

قهرمانان جام ملت‌های اروپا

بیشترین میزبانی: فرانسه با احتساب میزبانی در سال ۲۰۱۶، با سه بار میزبانی در صدر و ایتالیا و بلژیک با دو بار میزبانی در رده دوم قرار دارند.

برترین گلزن: میشل پلاتینی، کاپیتان سابق تیم ملی فرانسه و رئیس فعلی یوفا با ۹ گل زده در جام ملت‌های اروپا ۱۹۸۴ بهترین گلزن تاریخ این مسابقات است.

ناکام‌ترین تیم: انگلستان تنها تیمی است که با 7 بار حضور در این مسابقات هرگز به قهرمانی دست نیافته است و فقط یک بار به مقام سومی رسیده است.

ناکام‌ترین فینالیست: اتجاد جماهیر شوروی با 4 بار شکست در 5 بازی فینال.

موفق‌ترین میزبان: در میان میزبان‌های تاریخ این بازی‌ها، سه کشور اسپانیا، ایتالیا و فرانسه توانسته‌اند در خاک خود جام قهرمانی بالای سر ببرند.

پرسابقه‌ترین بازیکن: لوتار ماته‌ئوس (آلمان)، لیلیان تورام (فرانسه)، الساندور دل پیرو (ایتالیا(، پیتر اشمایکل (دانمارک)، آرون وینتر و ادوین فان‌درسار (هلند) با حضور در ۴ دوره.

بیشترین بازی: ادوین فان درسار و لیلیان تورام هر کدام با ۱۶ بازی.

جوانترین بازیکن: انزو شیفو (بلژیک) با ۱۸ سال ۱۵۱ روز در مسابقات سال ۱۹۸۴ .

مسن‌ترین بازیکن: لوتار ماته‌ئوس (آلمان) با ۳۹ سال و ۹۱ روز در مسابقات سال ۲۰۰۰ .

موفق‌ترین مربی خارجی: اوتو ره‌هاگل، مربی آلمانی تیم یونان در سال ۲۰۰۴، تنها مربی تاریخ این بازی‌هاست که با تیمی به جز کشور متبوعش به قهرمانی رسیده است.

پرافتخارترین بازیکن: راینر بونهوف، بازیکن سابق تیم ملی آلمان غربی، تنها بازیکنی است که با تیمش دوبار قهرمان و یک بار نایب قهرمان شده است.

پرگل‌ترین بازی: ۹ گل، دیدار دو تیم یوگسلاوی و فرانسه در نخستین دوره بازی‌ها در سال ۱۹۶۰ که با نتیجه ۵ بر ۴ به نفع یوگسلاوی پایان یافت.

شگفتی‌سازترین تیم: دانمارک در سال ۱۹۹۲ به عنوان تیم دوم گروه در مرحله مقدماتی، جایگزین یوگسلاوی شد که به مسابقات نهایی راه یافته بود، اما به دلیل جنگ داخلی از حضور در بازی ها باز ماند. دانمارکی ها با غلبه بر آلمان در فینال برای نخستین بار جام را به خانه بردند. در سال ۲۰۰۴ هم یونان، در عین ناباوری برای نخستین‌بار به قهرمانی رسید.

طولانی‌ترین فینال: در پنج دوره بازی فینال به وقت اضافه کشیده شده است (۱۹۶۰، ۱۹۶۸، ۱۹۷۶، ۱۹۹۶، ۲۰۰۰) اما تنها در سال ۱۹۷۶ بود که کار به ضربات پنالتی کشید و چکسلواکی، آلمان غربی را شکست داد.

جام ملت‌های اروپا تا سال 2012 در مجموع 14 دوره برگزار شده است.

چهاردهمین دوره این مسابقات تحت عنوان یورو 2012 در 2 کشور لهستان و اوکراین برگزار شد.

در طول ادوار گذشته این جام معتبر اروپایی چهره‌های سرشناسی از فوتبالیست‌های اروپا به عنوان آقای گل هر دوره شناخته شده‌اند.

آقایان گل جام‌جهانی

برای آشنایی بیشتر علاقمندان این تورنمنت بزرگ و پرطرفدار، اشاره‌ای کرده‌ایم به نام و تعدا گل زده آقای گل ادورا گذشته جام ملت‌های اروپا:

سال 2012: ؟

سال ۲۰۰۸: داوید ویا - اسپانیا - ۴ گل

سال ۲۰۰۴: میلان باروش - جمهوری چک- ۵ گل

سال ۲۰۰۰: پاتریک کلایورت - هلند - ۶ گل / ساوو میلوسویچ - یوگسلاوی - ۶ گل

سال ۱۹۹۶: آلن شیرر - انگلستان - ۵ گل

سال ۱۹۹۲: دنیس برگ کمپ - هلند- ۳ گل / توماس برولین- سوئد- ۳گل / هنریک لارسن - دانمارک- ۳ گل / کارل هاینس ریدله - آلمان - ۳ گل

سال ۱۹۸۸: مارکو فان باستن - هلند- ۵ گل

سال ۱۹۸۴: میشل پلاتینی - فرانسه -۹ گل

سال ۱۹۸۰: کلاوس آلوفس - آلمان غربی- ۳ گل

سال ۱۹۷۶: دیتر مولر- آلمان غربی- ۴ گل

سال ۱۹۷۲: گرد مولر - آلمان غربی - ۴ گل

سال ۱۹۶۸: دراگان ژاییچ - یوگسلاوی - ۲ گل

سال ۱۹۶۴: خسوس ماریا پرادا - اسپانیا - ۲ گل / فرنس بنه - مجارستان - ۲ گل / دزو نواک - مجارستان- ۲ گل

سال 1960 :دراژان یرکوویچ - یوگسلاوی - ۲ گل / میلان گالیچ - یوگسلاوی - ۲ گل / والنتین ایوانف - شوروی - ۲ گل / ویکتور پولدلنیک، شوروی - ۲ گل / فرانسوا اویته - فرانسه - ۲ گل