چاي آويشن در درمان سردرد ، سرماخوردگي و مشكلات گوارشي نيز مفيد است و عصاره گياه تازه آويشن اثرات ضداسپاسمي دارد.
بعضي معتقدند افشره آويشن به همراه سركه در درمان بعضي از تومورها و سرطانها تاثير درمانكننده دارد و آويشن در بهبود برونشيت، آبريزش بيني، تب، نقرس، گلودرد، سياتيك، اختلالات طحال، ناراحتيهاي رحمي و سياه سرفه به كار ميرود.
استفاده از آويشن براي درمان سوختگيها، بوي ناخوشايند دهان، كوفتگيها، التهاب لثه و مشكلات پوستي معمول است.
سوزاندن اين گياه به دوركردن حشرات منجر ميشود و اسانس آن، حاوي تيمول است و ضدعفونيكننده، قارچكش دارد و بالاخره از خواص معروف آويشن، تقويت اعصاب، درمان افسردگي، رفع خستگي و بيخوابي است و به عنوان نشاطآور نيز مورد استفاده قرار ميگيرد.
عوارض جانبي
از عوارض جانبي اين گياه ميتوان به حساسيت پوستي، التهاب لب و زبان و در بعضي موارد بيماري تيروئيد نيز اشاره كرد.
در افراد با نارسايي قلبي، كودكان و زنان شيرده نيز مصرف آويشن توصيه نميشود.
اسانس (عصاره روغني) آن باعث التهاب پوست ميشود و مصرف بيش از حد گياه، باعث بروز آلبومين در ادرار خواهد شد.
بنابراين لازم است مصرف آويشن را در دوران بارداري ممنوع كرد و افراد ديابتي و مبتلايان به كوليت روده و ناراحتيهاي شديد گوارشي نيز نبايد از اين گياه استفاده كنند.
روش استفاده
معمولترين روش استفاده از آويشن به صورت جوشانده است كه 20 ـ 15 گرم پودر خشكشده گياه را در يك ليتر آبجوش به مدت 15 دقيقه دمكرده و سپس آن را صاف كنيد و سه بار در روز به اندازه يك استكان آن را ميل كنيد.
مصرف آن همراه عسل در درمان آنفلوآنزا و سرماخوردگي و التهاب حنجره و لوزه معمول است و فرآوردههاي جديدي از عصاره اين گياه در بازار دارويي ايران به شكل شربت و قطره به فروش ميرسد.
خوردن آن همراه انجير، سرفه را درمان ميكند، عرقآور است و رنگ و روي بيمار را بهبود ميبخشد.
دكتر هادي منوري - دكتراي داروسازي
