گروه انديشه و علم: موضوع «انتخاب قتل نفس از ديدگاه اسلام» در قالب مقالهای به قلم حجتالاسلام عباس نيكزاد استاديار و سيد غلامعلی جورسرايی، دانشيار دانشگاه علوم پزشكی بابل بررسی شد.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) نمايندگی ساری شعبه مازندران، موضوع «انتخاب قتل نفس از ديدگاه اسلام» در قالب مقالهای به قلم حجتالاسلام عباس نيكزاد، استاديار و عضو هيات علمی، گروه آموزشی معارف اسلامی، دانشگاه علوم پزشكی بابل و سيد غلامعلی جورسرايی، دانشيار و عضو هيئت علمی، مركز تحقيقات بهداشت باروری و ناباروری حضرت فاطمه زهرا(س)، دانشگاه علوم پزشكی بابل بررسی شد.
در چكيده اين مقاله آمده است: انتخاب قتل نفس از موضوعات جديدی است كه از نظر احكام وضعی و يا تكليفی، پژوهش همه جانبهای را می طلبد. پايين آمدن قدرت تحمل بشر امروزی دربرابر درد و امكان بهرهگيری از اشياء تسهيل كنندة مرگ و همچنين امكان زنده نگه داشتن طولانی مدت بيماران صعبالعلاج، باعث گرديده تا توجه بيشتری نسبت به آن پيدا شود.
اين مقاله میافزايد: از ديدگاه اسلام، قتل نفس و يا كشتن ديگران، از گناهان كبيره محسوب شده و قرآن كشتن يك فرد را معادل كشتن همة انسان ها به حساب آورده و می فرمايد: «يكديگر را نكشيد و خود را نيز در معرض قتل قرار ندهيد. از آن روی، خدا شما را از قتل باز می دارد كه به شما مهربان است.» و اين گونه آيات انسان را هم از قتل يكديگر و هم از قتل نفس باز میدارد.
اين مقاله تصريح دارد: اقدام به خودكشی و يا كشتن ديگران، با اعتقاد به رحمت خداوندی منافات دارد. قتل نفس از روی ترحم بر خود، پرهيز از درمان به دليل ترحم بر خويش، قتل بيمار با اذن او و به قصدترحم بر او، مرگ بيمار به واسطه امتناع پزشك ازدرمان، قتل بيمار بدون اذن و به قصد ترحم و يا قتل بيمار مبتلای به مرگ مغزی از جمله مواردی هستند كه حتی اكراه و تهديد نيز، مجوزی برای قتل نفس و خودكشی نخواهد بود.
اين مقاله میافزايد: تقاضا و يا اذن شخص، مجوزی برای ارتكاب قتل نفس نبوده و يكی از دلائل مهم حرمت آن، جلوگيری از تسری بخشيدن آن است. البته در نگاه عرف و عقل، مرگ ناشی از پرهيز از درمان، خودكشی محسوب نمی شود. زيرا فرد اقدام عملی برای تسريع در مرگ خود نكرده است. همچنين امتناع پزشك از درمان بيمار، قتل نفس به حساب نمی آيد و قصاص و ديه ای بر آن بار نيست، ولی به دليل كوتاهی در حفظ و نجات جان مسلمان، گناه بزرگی را مرتكب شده است.
اين مقاله خاطرنشان میكند: اگر بدون اذن بيمار كاری انجام گيرد كه موجب مرگ او گردد، صرف قصد و انگيزه دلسوزانه و راحت نمودن بيمار، مانع صدق قتل نفس نشده و چنين كاری شرعاً ناروا و حرام است.
اين مقاله درباره قتل بيماران مبتلا به مرگ مغزی، بيان میدارد: برابر نظر بعضی از فقها، بيمار مبتلا به مرگ مغزی مرده به حساب می آيد، اما عدهای ديگر، دليل ذكر شده را برای مرگ مغزی كافی نمیدانند.
