گروه انديشه و علم: احساساتگرايی و معلوماتمحوری دو اشكال جدی علوم اسلامی در جامعه ماست كه باعث ركود و عدم رشد ما شده است.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه قم، آيتالله محمدرضا نكونام، استاد درس خارج حوزه علميه قم، 28 خردادماه در ديدار با رئيس پارك علم و فناوری و مدير مركز رشد علوم انسانی قم با بيان اينكه دو نقد جدی به علمگرايی ما وارد است گفت: احساساتگرايی و معلوماتمحوری دو اشكال جدی علوم اسلامی در جامعه ماست كه باعث ركود و عدم رشد ما شده است.
وی با اشاره به اينكه مركز رشد واحدهای فناور علوم انسانی میتواند ساختارهای غلط و مرسوم در علوم اسلامی را تغيير دهد و نگاه نو در علوم انسانی ايجاد كند، افزود: علم به آن چيزی اطلاق میشود كه تازگی داشته باشد، در غير اين صورت زير و رو كردن دستاوردهای گذشتگان بازی با معلومات پيشينيان است.
استاد حوزه علميه قم با بيان اينكه نگاه دنيا به علم با رويكرد ما كاملا متفاوت است، اظهار كرد: علم در اسلام زمينه كاربردی معرفت و خودشناسی است و علوم غربی حاوی اين پشتوانه عظيم نيست.
آيتالله نكونام بيان كرد: يك فقيه و يا يك فيلسوف بايستی نگاه كاربردی به علم خود داشته باشد.
عضو جامعه مدرسين حوزه علميه قم با تاكيد براينكه سياستمداران بايد از رويكرد روزنامهای و سطحی دور باشند، گفت: يك سياستمدار واقعی بايد دارای مديريت و تدبير فكری و اجرايی باشد و ارزشهای دينی را ترويج كند نه اينكه با الگوگيری از جنجالهای سياسی در پی تشويش اذهان عمومی باشد.
وی با اعلام اين مطلب كه در قرآن حداقل 18 هزار عنوان مرتبط با انسان و جامعه ذكر شده است، گفت: اگر قرآن منبع علوم انسانی ماست پس بايد يك فقيه و مجتهد جامعالشرايط يك روانشناس و جامعهشناس زبردست باشد.
آيتالله نكونام با اشاره به اينكه دنيا پاسخگوی نيازهای معنوی ما نيست، اظهار داشت: اگر يك فقيه در اندوختههای خود موضوعشناسی و سپس ملاكشناسی نكند، نمیتواند يك حكم شرعی درست و خلاقانه صادركند.
استاد حوزه علميه قم با تاكيد براينكه بيش از هشت هزار روايت روانشناسانه از ائمه اطهار به ما رسيده است، گفت: حوزههای علميه ما بايد به سمت استفاده از اين علوم بروند و آن راگسترش دهند.
وی با بيان اين مطلب كه يك عالم مسلمان بايد يك متدين متمدن باشد، افزود: معيار ما در علمگرايی بايد اين باشد كه هر چيز خوبی كه از زبان هر كسی نقل میشود را جذب كنيم و اين موضوع خوب را به نفع جامعه اسلامی نشر دهيم.