سوره الانعام
وَمَا عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَيْءٍ وَلَـكِن ذِكْرَى لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ «69» وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُواْ دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَن تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللّهِ وَلِيٌّ وَلاَ شَفِيعٌ وَإِن تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لاَّ يُؤْخَذْ مِنْهَا أُوْلَـئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُواْ بِمَا كَسَبُواْ لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُواْ يَكْفُرُونَ «70» قُلْ أَنَدْعُو مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَنفَعُنَا وَلاَ يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَى أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدَىَ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ «71» وَأَنْ أَقِيمُواْ الصَّلاةَ وَاتَّقُوهُ وَهُوَ الَّذِيَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ «72» وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ بِالْحَقِّ وَيَوْمَ يَقُولُ كُن فَيَكُونُ قَوْلُهُ الْحَقُّ وَلَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّوَرِ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ «73»
و چيزى از حساب ستمكاران [ مغالطه گر ] بر عهده كسانى كه [ به ناچار سخنان آنان را مي شنوند ولى از نشستن با آنان ] مي پرهيزند نيست ; بلكه [ بر عهده اهل تقواست كه ياوه گويان را ] پند دهند ، تا [ از گفتار باطل و بى پايه خود ] بپرهيزند . « 69» و كسانى كه دينشان را بازى و سرگرمي گرفتند ، و زندگى دنيا آنان را فريفت ، و اگذار ; و [ مردم را ] با قرآن اندرز ده ; كه مبادا كسى [ در روز قيامت ] به [ كيفر ]آنچه [ از گناهان ] مرتكب شده [ از رحمت و ثواب ] محروم ماند [ و به هلاكت سپرده شود ] ; و او را جز خدا سرپرست و ياور و شفيعى نباشد ; و اگر [ براى رهايى اش از عذاب ] هر گونه عوض و فديه اى بدهد از او پذيرفته نشود . آنانند كه به سبب آنچه [ از اعمال زشت ] مرتكب شده اند [ از رحمت و ثواب ] محروم مانده [ و به هلاكت سپرده شده ]اند . و به خاطر آنكه همواره [ به آيات الهى ] كفر مي ورزيدند براى آنان نوشابه اى از آب جوشان و عذابى دردناك است . « 70» بگو : آيا به جاى خدا معبودى را بپرستيم كه نه سودى به ما رساند و نه زيانى ؟ و پس از آنكه خدا ما را هدايت كرد [ به سبب شرك و بت پرستى ] به فرهنگ و فضاى جاهليت بازمان گردانند ، مانند كسى كه شياطين عقلش را ربوده اند و در زمين سرگردان [ و بى هدف و گمراه ]است ، در حالى كه براى او يارانى است كه وى را به سوى هدايت دعوت مي كنند كه به جانب ما بيا [ ولى او به سبب سرگردانى و حيرت زدگى نمي پذيرد . ]بگو : يقيناً هدايت خدا همان هدايت [ واقعى ] است ، و ما مأموريم كه تسليم پروردگار جهانيان باشيم . « 71» و [ نيز فرمان يافته ايم ] به اينكه نماز را بر پا داريد و از خدا پروا كنيد ، و اوست كه به سويش گردآورى مي شويد . « 72» و اوست كه آسمان ها و زمين را به درستى و راستى آفريد ; و روزى كه [ اراده اش به آفريدن چيزى تعلق گيرد ]مي گويد : باش ، پس بى درنگ مي باشد ; گفتارش حق است ; و روزى كه در صور دميده شود فرمانروايى و حاكميّت مطلق ويژه اوست ، داناى نهان و آشكار است ، و او حكيم و آگاه است . « 73»
