رحلت استاد عبدالجواد ادیب نیشابوری 
استاد عبدالجواد ادیب نیشابوری، معروف به ادیب اول در چنین روزی از سال ۱۳۰۵ هجری شمسی رحلت نمود.
استاد عبدالجواد ادیب نیشابوری، معروف به ادیب اول در حدود سال ۱۲۴۲ش (مصادف با ۱۲۸۱ق) در یکی از روستاهای اطراف نیشابور قدم به عرصه حیات گذاشت. معظمله در سن چهار سالگی بر اثر بیماری آبله نابینا گردید و پس از مداوای بسیار، اندکی از بینایی چشم چپ را بهدست آورد. ادیب اول، دارای حافظهای قوی بود و در اندک زمانی خواندن و نوشتن فارسی و عربی را فراگرفت.
ادیب نیشابوری در سن شانزده سالگی عازم مشهد مقدس شد و درس خود را ادامه داد. کمکم به تدریس روی آورد و هر سال حوزه درسش رونق مییافت و شاگردان فاضلی در حلقه درسش پرورش یافتند. با اینکه بر اثر کمبینا بودن، مطالعه برایش بسیار سخت بود ولی معظمله، معلومات فراوانی را با مطالعه کسب نمود.
ادیب نیشابوری علاوه بر فنون ادبی؛ در حکمت الهی و طبیعی، نجوم، حساب، جبر و هندسه و... مهارت داشت و از طب علمی، فقه، اصول، حدیث و رجال نیز بهرهای وافی داشت. دیوان اشعار ادیب اول تحت عنوان «لئالی مکنون» و نیز رسالهای در جمع بین عروض فارسی و عربی و شرح معلقات سبعه از جمله آثار این عالم معاصر است.
سرانجام این شاعر وارسته و مربی نمونه پس از چهل و سه سال تدریس، در تاریخ ششم خرداد‌ماه سال ۱۳۰۵ هجری شمسی (برابر با پانزدهم ذیالقعده ۱۳۴۴ق) در سن شصت و چهار سالگی رحلت کرد و در حرم مطهر رضوی (ع) در مشهد مقدس به خاک سپرده شد.
