ضیا عربشاهی
* حاضر نیستم با لابی به جایی برسم 
خیلی رك بگویم كه من هیچ وقت راضی نیستم كه با لابی به جایی برسم. من كه سرمایه ملی این كشور هستم، نباید بگویم كه حتما یك تیم به من بدهید، بلكه خودشان باید دنبال من بیایند. یك مثال ساده برایتان می‌زنم. آقای ایكس از مربیگری یك تیم بركنار شده بود. مجری‌ برنامه‌ها سریع او را به تلویزیون آوردند. در صورتی كه او حتی پنج درصد بازی‌های ملی من هم ندارد. این در حالی است كه من در سال 2003 مدرك A خود را از AFC گرفتم و شش ماه پس از آن هم مدرك لیسانس پیشرفته‌ام را گرفتم. در حال حاضر هم دو كلاس توجیهی ثبت‌نام كرده‌ام. یكی از آن‌ها منچستر است كه برای حضور در آن هفت ماه است كه در نوبت هستم. چرا نباید از من استفاده كنند؟ من كه 12 سال در پرسپولیس بودم و قبل از آن هم چهار سال در پاس بازی می‌كردم، چرا استفاده‌ای از من نمی‌شود؟ در سال 55 به عنوان عضو در تیم منتخب تهران حضور داشتم. افرادی همچون یاگودیچ، عسگرزاده، یاوری، رضا وطنخواه، حسن حبیبی در آن زمان مربیان من بودند. در حالی كه من یك فرد 16 ساله بودم كه در كنار خودم بازیكنان بزرگی همچون حسین كازرانی را می‌دیدم كه سال‌های سال كاپیتان تیم ملی بود یا مجید حلوایی یا محسن هوشنگی را می‌دیدم كه همه از بازیكنان بزرگ مملكت بودند كه در آن زمان در پاس بازی می‌كردند. در 12 سالی كه در پرسپولیس بودم همواره قهرمانی به دست می‌آوردیم. 10 سال قهرمان شدیم كه 6 سال از آن پشت سر هم بود. درست است كه لیگ وجود نداشت و جام قدس برگزار می‌شد، اما سطح آن خیلی بالاتر از همین لیگ برتر بود. نمی‌خواهم بازیكنان فعلی را كوچك كنم، اما بازیكنانی كه در آن زمان بازی می‌كردند واقعا بزرگ بودند. 
* فوتبال شده لابی بازی! 
من در یك برنامه «90» گفتم كه قطبی تنها یك آنالیزور است و گزینه خوبی برای هدایت تیم ملی نیست. گفتم او خیلی قشنگ با كلمات بازی می‌كند و نباید بگذاریم با لابی‌ها به جایی برسد. آنهایی كه می‌گویند مافیا فوتبال را می‌گرداند، همین لابی‌ها بود كه این افراد را به فوتبال ما آورد. متاسفانه الان فوتبال شده لابی‌ بازی. من بچه سید كه لابی ندارم باید چه كار كنم؟ امثال من كه در دوره حضور خود در تیم ملی هر شش ماه یكبار زن و بچه خود را برای حضور در اردوها ترك می‌كردند، چرا الان نباید حتی یك بیمه ساده داشته باشند؟ چرا وقتی همسر من سكته مغزی كرد، هیچ كدام از مسئولان فدراسیون حالی از من نپرسیدند؟ چرا باشگاه پرسپولیس یك نماینده نفرستاد كه بداند من در چه وضعیتی هستم. چرا برای من كه اگر پنج دقیقه دیرتر به زمین بازی می‌آمدم، لیدرها سرشان را از فنس‌های ورزشگاه بیرون می آوردند كه چرا هنوز ضیاء عربشاهی هنوز وارد زمین نشده است و همه تماشاگران زمانی كه من به زمین نیامده بودم، استرس داشتند و حتی خود علی پروین كه مربی ما بود بدون من استرس داشت، باید حالا چنین وضعیتی داشته باشم؟ او زنده است و می‌تواند این موضوع را از خودش بپرسید، اما این تلخ نیست؟ 
متاسفانه الان فوتبال شده لابی‌ بازی. من بچه سید كه لابی ندارم باید چه كار كنم؟ امثال من كه در دوره حضور خود در تیم ملی هر شش ماه یكبار زن و بچه خود را برای حضور در اردوها ترك می‌كردند، چرا الان نباید حتی یك بیمه ساده داشته باشند؟ چرا وقتی همسر من سكته مغزی كرد، هیچ كدام از مسئولان فدراسیون حالی از من نپرسیدند؟ چرا باشگاه پرسپولیس یك نماینده نفرستاد كه بداند من در چه وضعیتی هستم.

 * به جرات می گویم اینشتین فوتبال هستم 
چند وقت پیش با حسین فركی صحبت می‌كردم كه یكی از مربیان با اخلاق فوتبال است. درد دل‌هایم را با او مطرح كردم. فركی به من گفت من در این فوتبال چند سال صبر كردم تا به حق خودم رسیدم. تو هم باید همین كار را بكنی، اما تا زمانی كه به آن وضعیت برسی، زمان می‌برد. من كه سال 2003 مدرك A خود را گرفته‌ام، همین الان باید به فوتبال بیایم. پس دیگر چه زمانی می‌‌خواهند از من استفاده كنند. 10 سال دیگر؟ آن زمان یك فردی در سازمان لیگ پیدا می‌شود و می‌گوید افراد بالای 60 سال نمی‌توانند مربیگری كنند! همه این اتفاقات در مملكت ما می افتد. دلیل آن هم این است كه آن فرد فوتبالی نیست، اما ادعا می‌كند كه همه چیز را بلد است. به جرات می گویم كه اینشتین فوتبال هستم، چرا كه هم استقلالی‌ها و هم پرسپولیسی‌ها و هم رسانه‌ها من را قبول دارند، پس حتما فرد قابل اعتمادی هستم. 
* مربی داریم نه سرمربی 
اسفند سال گذشته بود كه در یك دوره توجیهی مربیگری شركت كردم و دیدم 100 مربی در آن دوره حضور دارند. در آن نشست من گفتم این 100 نفر مدرك A دارند و شاید 100 نفر دیگر نیز پیدا شوند كه مدرك A داشته باشند، اما این‌ها مربی هستند، ما سرمربی نداریم. سرمربی باید سه، چهار ركن داشته باشد. یكی از آن‌ها مدیریت است و در راس همه آن‌ها باید روانشناس خوبی باشد. البته الان خیلی راحت‌ شده چرا كه هم مربی بدنساز است و هم ماساژور، آنالیزور و دكتر روانشناس. با این حال یك مربی باید همه این محاسن را داشته باشد. در همان بازی پرسپولیس با تراكتورسازی اگر دقت كنیم، می‌بینیم كه قلعه نویی بهترین بازیكن خود یعنی محمد ابراهیمی را در نیمه اول استفاده نكرد، اما همین بازیكن در نیمه دوم با تكنیك خوب خود و با توجه به این كه مدافعان پرسپولیس خسته شده بودند، شرایط بازی را به سود تراكتورسازی عوض كرد. اگر یك مربی علم و دانش روز فوتبال را داشته باشد، اما بالاتر از آن‌ها كه تفكر است را در اختیار نداشته باشد به مشكل بر می‌خورد. مثلا من مربی در كلاس مربیگری شركت می‌كنم و علم این كار را دارم،‌ اما تا زمانی كه تفكر كوچ كردن را بلد نباشم، مربی خوبی نیستم. 
 
ضیا عربشاهی
* بازیکنان امروزی حرفه‌ای نیستند 
چند شب پیش به یك سالن ورزشی رفته بودم كه چند بازیكن را در آنجا دیدم. ساعت از 12 نیمه شب هم رد شده بود اما متاسفانه بازیكنان ما هنوز نمی‌دانند كه چه زمانی باید بخوابند كه خود را برای تمرین یا مسابقه روز بعد آماده كنند. من زمانی كه فوتبال بازی می‌كردم پس از تمرین فقط استراحت می‌كردم تا برای فردا آماده شوم نه اینكه شب تا صبح بیدار باشم. نه اینكه تا نیمه شب در قهوه‌خانه‌های سنتی باشم. 
چند شب پیش به یك سالن ورزشی رفته بودم كه چند بازیكن را در آنجا دیدم. ساعت از 12 نیمه شب هم رد شده بود اما متاسفانه بازیكنان ما هنوز نمی‌دانند كه چه زمانی باید بخوابند كه خود را برای تمرین یا مسابقه روز بعد آماده كنند. من زمانی كه فوتبال بازی می‌كردم پس از تمرین فقط استراحت می‌كردم تا برای فردا آماده شوم نه اینكه شب تا صبح بیدار باشم. نه اینكه تا نیمه شب در قهوه‌خانه‌های سنتی باشم.
* دنیزلی باید هنر خود را در بحران پرسپولیس نشان دهد 
چرا پرسپولیس باید در هفته‌‌های اخیر این قدر بی‌انگیزه بازی كند؟ وقتی این تیم در تبریز چهار گل می‌خورد، هوادارانش نه تنها ناراحت می‌شوند، بلكه در خانه برای خودشان مشكلاتی به وجود می‌آید. وقتی من بازیكن بی‌تفاوت و بی انگیزه بازی می‌كنم، واقعا برای پرسپولیس بد است. ما منكر دنیزلی نمی‌شویم. همه او را به عنوان یك مربی كار بلد قبول داریم، اما او باید در این مواقع خود را نشان دهد و ثابت كند كه مرد بزرگی است و می‌تواند تیم را از روزهای سخت نجات دهد. همان طور كه رویانیان تیم را از روزهای سخت نجات داد. نمی‌خواهم رویانیان را بزرگ كنم، اما او واقعا به پرسپولیس شخصیت داد. حالا یك حاشیه وارد تیم شده، تنها كسی كه می‌تواند این حاشیه را از بین ببرد و تیم را به روزهای خوبش بازگرداند، مربی تیم است. دنیزلی حالا باید هنر روانشناسی‌اش را نشان دهد. مهم‌تر از تمرین دادن و كوچ كردن برای یك مربی روانشناسی است و این كه بازیكن را از نظر روحی ـ روانی آماده بازی‌ها بكند. 
* آقای رویانیان! کسانی که به دنبال تخریب هستند را به باشگاه راه ندهید 
ما باید به فوتبال‌مان از رده‌های پایه توجه كنیم. در همه جای دنیا بهترین مربی‌شان را برای تیم‌های پایه‌شان انتخاب می‌كنند. اگر در اینجا یك مربی خوب برای تیم‌های پایه انتخاب كنند و از لحاظ مالی هم او را تامین كنند، آن مربی می‌تواند هر سال 5 بازیكن نونهال خوب را به رده نوجوانان بفرستد و این بازیكنان كم‌كم به رده بزرگسالان می‌رسند اما الان در كجای كشور ما چنین كارهایی انجام می‌شود؟ متاسفانه من مدیرعامل فقط به دنبال این هستم كه نتیجه بگیرم و هزینه‌های الكی می‌كنم. من سر تمرین پرسپولیس رفتم و شرایط به گونه‌ای بود كه من خودم به بازیكن پرسپولیس نگاه كردم و گفتم آقا سلام! به اندازه موهای سرش من فوتبال بازی كرده‌ام. به هیچ وجه هم در حد و اندازه بازیكنان دوران من نبود چرا كه آن‌ها همه بزرگ بودند. حتی شنیده‌ام یك بازیكن پرسپولیس كه اگر من مربی این تیم بودم، به هیچ وجه از او استفاده نمی‌كردم، گفته است من 2 میلیارد می‌ارزم. اما به نظر من تو 2 قران هم نمی‌ارزی. بازیكن باید در اختیار تیم و مربی باشد و وقتی تماشاگر بازی او را می‌بیند لذت ببرد نه اینكه دور خودش بچرخد و به نفع تیم مقابل كار كند. به همین خاطر من مربی باید با این بازیكن بیشتر كار كنم. اما كدام‌یك از مربیان این كارها را می‌كنند؟ حبیب كاشانی گفته بود كه تنها می‌توان از 30 پیشكسوت پرسپولیس در تیم‌های این باشگاه استفاده كرد اما آیا همین 30 نفر را هم روی كار آوردند. متاسفانه لابی‌هایی كه در فوتبال هست باعث شد این مربیان به پرسپولیس بیایند. در حال حاضر نسلی كه من در آن حضور داشتم با یكدیگر لج شده‌اند و به دنبال این هستند كه دیگری را پایین بیاورند. یعنی وقتی باشگاه من را می‌خواهد بقیه هم‌دوره‌ای‌های من می‌آیند من را خراب می‌كنند و این به فوتبال ما ضربه می‌زند. آقای رویانیان! من به جرات می‌گویم كه افرادی كه دیگران را خراب می‌كنند، اصلا در باشگاه راه ندهید. 
من از باشگاه پرسپولیس و رویانیان که فرد صالحی است می‌خواهم از نظرات تک تک پیشکسوتان استفاده کند و آن کسی که اصلح است را انتخاب کند. نه آن فردی که دیگران را برای منافع خودش تخریب می کند چراکه به نظر من این نوع افراد سم هستند. حالا باز هم مثال زیاد است. اگر بگویم حتما متوجه می‌شوید. یکی از دوستان و هم دوره‌ای‌های من که الان مدیرعامل یک باشگاه است زمانی یک سرپرست را منصوب کرد اما پس از مدتی او را از کار برداشت. همان شخص سرپرست با من صحبت کرد و پشت سر آن مدیرعامل حرف زد که من به او گفتم آن مدیرعامل مثل شما رفیق من است. من با شما همبازی نبودم و پیشکسوت من هستید اما من و او شب و روز با هم بودیم. اگر حرفی دارید جلوی خودش بزنید. وقتی این حرفها را زدم خودش پشیمان شد و از من عذرخواهی کرد. بدترین چیز همین تخریب کردن دیگران است. 

 * هیچ موقع برای خودم چیزی نخواستم 
همیشه این را گفته‌ام زمانی بود كه می‌خواستند مجید سبزی و فتح‌ آبادی را به عنوان مربیان تیم‌های پایه منصوب كنند. پروین به من گفت این‌ها توانایی ندارند اما من گفتم اتفاقا خیلی خوب هم دارند. مگر آن‌ها فوتبالیست پرسپولیس نبوده‌اند؟ پس باید از آن‌ها استفاده كنیم. هیچ موقع برای خودم چیزی نخواستم. فقط چیزی را می‌خواستم كه به سود سایر دوستان و هم‌دوره‌ای‌هایم باشد. حتی زمانی كه انصاری فرد مدیرعامل پرسپولیس بود من را صدا كرد و گفت می‌خواهم تو را مربی تیم‌های پایه پرسپولیس كنم. به انصاری‌فرد گفتم من برای این كار 200 میلیون پول می‌خواهم. او از حرفم تعجب كرد اما واقعیت این است كه اگر امثال محمد پنجعلی و مجتبی محرمی بخواهند تیم‌های پایه را در دست بگیرند، باید با چنین قراردادی و درآمد ماهیانه یك میلیون تومان كار كنند. زمانی كه فوتبال بازی می‌كردند، پولی نمی‌گرفتند و این كمترین حق‌شان است. من به باشگاه پیشنهاد دادم كه شما 10 درصد پولی را كه می‌خواهید به بازیكنان بزرگ خود بدهید، جدا كنید و آن را به فوتبال پایه اختصاص دهید. چیزی از آن بازیكن كم نمی‌شود و باشگاه هم ضرر نمی‌كند اما در عوض تیم‌های پایه سر و سامان می‌گیرد. هر زمان كه تیم‌های پایه قوی باشند، فوتبال ما قدرتمند می‌شود. زمانی كه من به پرسپولیس آمدم، بازیكنان پایه این تیم افرادی مثل رضا عابدیان، حسین عبدی، فریبرز مرادی و نادر محمدخانی بودند اما حالا كدام یك از این افراد در پرسپولیس هستند؟ من برای آقای ایكس متاسفم كه مصاحبه می‌كند و می‌گوید چرا یك نفر دیگر را سرپرست پرسپولیس گذاشته‌اید؟ من می‌خواهم بپرسم مگر قرار بود شما به صورت مادام‌العمر سرپرست پرسپولیس باشید؟ من چنین سمت‌هایی نمی‌خواهم كه دوست و هم‌بازیم را خراب كنم كه به جای او سرپرست شوم. برخی افراد هستند كه با یك چلوكباب خودشان را می‌فروشند. همین افراد دیگران را تخریب می‌كنند. من به عنوان یك بازیكن از 22 بازیكن تاریخ فوتبال ایران كه هواداران هم به این موضوع اذعان دارند و به عنوان كسی كه هروقت می‌خواهند یادی از گذشته بكنند، می‌گویند یاد ضیاء عربشاهی و امثال او بخیر. از رویانیان می‌خواهم كه در باشگاه پرسپولیس به پیشكسوتان توجه بیشتری بكند. حداقل افرادی كه لیاقت بیشتری برای پست گرفتن دارند، موردتوجه قرار بگیرند. 
من برای آقای ایكس متاسفم كه مصاحبه می‌كند و می‌گوید چرا یك نفر دیگر را سرپرست پرسپولیس گذاشته‌اید؟ من می‌خواهم بپرسم مگر قرار بود شما به صورت مادام‌العمر سرپرست پرسپولیس باشید؟ من چنین سمت‌هایی نمی‌خواهم كه دوست و هم‌بازیم را خراب كنم كه به جای او سرپرست شوم. برخی افراد هستند كه با یك چلوكباب خودشان را می‌فروشند. همین افراد دیگران را تخریب می‌كنند.
 
تیم فوتبال پرسپولیس
* با فردوسی‌پور مناظره کنم، رویش را کم می‌کنم 
چند وقت پیش در مصاحبه‌ای گفتم كه برخی افراد در حال خراب كردن هم‌دوره‌ای‌های خود هستند. من خودم زمانی كه شنیدم باشگاه پرسپولیس قصد دارد چند پیشكسوت را با خود به قطر ببرد خوشحال شدم. من با تیم ملی به 70، 80 كشور دنیا سفر كرده‌ام. اما نباید به خاطر یك سفر، همبازی‌هایم را شب و روز با آنها زندگی می‌كردم خراب كنم. من كه یك عمر فوتبال بازی كردم و زحمت كشیدم، حالا هیچ شغل و درآمدی ندارم. چه كسی باید به فكر من باشد. مگر من كه یازده سال برای تیم ملی بازی كردم بیمه بودم؟ اگر عادل فردوسی‌پور با من مناظره كند رویش را كم می‌كنم. بعد می‌گویند در فوتبال مافیا است. در همین برنامه‌ها افرادی مثل مجید صالح و مجتبی تقوی به عنوان كارشناس می‌آمدند. حالا همین‌ها تیم دارند. مجتبی تقوی بیشتر بازی ملی دارد یا من و محمد پنجعلی و امثال ما؟ مثال‌های زیادی در این زمینه وجود دارد. محمد نمازی كه 30 سال در كانادا زندگی می‌كرد، به یكباره دستیار كی‌روش شد. وقتی كه برای دیدن علی دایی به بیمارستان رفته بودم به نمازی گفتم كه چقدر زود به دستیاری تیم ملی رسیدی. یا همین ماركار آقاجانیان. همه این رفت و آمدها با لابی‌ها صورت می‌گیرد. 
* به خاطر تیم‌داری 160 میلیون تومان ضرر کردم 
فیفا فردی را به نام ایجنت تعریف كرده كه ما در فارسی به آن می‌گوییم دلال و واسطه‌گر. حالا سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال مثل بنگاه‌های املاك می‌تواند 200 نفر را به عنوان ایجنت رسمی در فوتبال مشغول به كار كند اما من هم مثل خیلی‌های دیگر از همین دلالی در فوتبال ضرر دیدم. زمانی در مدرسه فوتبالم بین 700 تا 800 بازیكن داشتم كه هیچ كس نتوانست تعداد بازیكنان مدرسه خود را به بالاتر از 200 نفر برساند. برخی افراد آمدند و به من گفتند كه یك تیم بخر. من اصلا آنها را نمی‌شناختم. به من گفتند حتی برای تیم اسپانسر هم می‌گیریم. من 42 میلیون تومان پول زن و بچه‌ام را دادم و چهار تیم در رده‌های پایه خریدم. دوباره به من گفتند یك تیم بزرگسال هم بخر تا در هر پنج رده تیم داشته باشی. دوباره 12 میلیون از پولم را دادم و یك تیم بزرگسال خریدم. 10 میلیون تومان ورودی مسابقات لیگ یك تهران بود. برای تمرینات همه تیم‌ها هر هفته بیشتر از 250 هزار تومان پول می‌دادیم. در مجموع 160 میلیون تومان از پول خودم را دادم و بعد از 8 ماه فهمیدم كه اسپانسر قصد داشته از یك موسسه خیریه و از بچه‌های یتیم پولی بگیرد و به تیم ما بدهد. به محض اینكه این موضوع را فهمیدم، گفتم این پول را نمی‌خواهم. متاسفانه دردهای فوتبال ما زیاد است. پس از آن مساله من گفتم دیگر تیم نمی‌خواهم و به هیات فوتبال گفتم تیم‌ها برای خودتان. من هیچ موقع نمی‌آیم خودم را خراب كنم. 
* شکست مقابل عربستان، بدترین خاطره دوران ورزشی 
در همان جام ملت‌های سنگاپور كه همه تیم‌ها را به راحتی می‌بردیم در نیمه نهایی به عربستان خوردیم. متاسفانه روی یك اشتباه و تعویض بدی كه انجام شد بازی را باختیم. شاهین بیانی در دقایق پایانی بازی می‌خواست توپ را دفع كند، اما به اشتباه دروازه‌ خودمان را باز كرد. همان شب از شدت استرس و ناراحتی كه داشتم، درد شدیدی در ناحیه كتف خود احساس می كردم و آن شب تبدیل به بدترین خاطره دوران فوتبالی من شد. 

 * پدرم هر هفته یک پیژامه برایم می‌خرید! 
پدر من یك فرد نظامی بود و همیشه دیسیپلین خاص خودش را داشت. البته فردی نبود كه بداخلاق باشد، اما همیشه به من می‌گفت درس‌ات را بخوان. من از همان اوایل كودكی علاقه زیادی به فوتبال داشتم، اما اصلا با من بازی نمی‌كردند ولی من با توپ پلاستیكی دائما بازی می كردم و با هر دو پایم شوت زنی می‌كردم. به قول معروف با توپ خو گرفته بودم و آن را اصلا از خودم جدا نمی‌كردم. از بس فوتبال بازی می‌كردم پدرم هر هفته‌ یك پیژامه برایم می‌خرید و در عرض یك هفته‌ زانوی همه شلوارهایم پاره می‌شد. 
* به بچه‌هایم گفتم در کشوری که برای آن زحمت کشیده‌ام می‌مانم 
تا همین الان چندین بار فرزندانم به من گفته‌اند كه به خارج بیا و در همین جا مربیگری كن، اما من هیچ وقت كشورم را كه برای آن زحمت كشیده‌ام و جوانی‌ام را در آن گذاشته‌ام ترك نخواهم كرد. منتظرم كه بالاخره روزی یك نفر زنگ تلفنم را بزند و بگوید به تیم من بیا. اما متاسفانه مشكلات زیادی برای قدیمی‌ها وجود دارد. همین چند روز پیش شنیدم كه پسر علی جباری پیشكسوت استقلال فوت شده است اما استقلال در بازی بعدی‌اش حتی یك بازوبند مشكی هم به احترام پسر بازیكن سابق خود به بازیكنانش نداد. این‌ها درد است. جباری بازیكن بزرگ استقلال و تیم ملی بوده است. متاسفانه افرادی كه همدیگر را تخریب می‌كنند در استقلال هم هستند. 
تا همین الان چندین بار فرزندانم به من گفته‌اند كه به خارج بیا و در همین جا مربیگری كن، اما من هیچ وقت كشورم را كه برای آن زحمت كشیده‌ام و جوانی‌ام را در آن گذاشته‌ام ترك نخواهم كرد. منتظرم كه بالاخره روزی یك نفر زنگ تلفنم را بزند و بگوید به تیم من بیا
 
ضیا عربشاهی
* به نیکبخت گفتم چرا به پیشکسوتت احترام نگذاشتی؟ 
واقعا ما در آن زمان علی پروین را با جان و دل دوست داشتیم. هیچ كس نباید منكر این موضوع شود كه پروین بازیكن بزرگی در این فوتبال بوده است. او واقعا اسطوره این فوتبال است. پروین خیلی آدم باهوشی بود. او واقعا شعور فوتبالی بالایی داشت به ویژه در مربیگری. امیر قلعه نویی هم این ویژگی را دارد. حالا می‌گویند هر بازیكنی نمی‌تواند مربی خوبی شود، اما اگر از بین 100 بازیكن 10 تای آن‌ها مربی خوبی می‌شوند آن كسی كه فوتبالی نبوده ممكن است در یك میلیون نفر تنها یك نفر مثل ژوزه مورینیو یا آلكس فرگوسن مربی خوبی شود. متاسفانه من دیدم كه یك بار در یك برنامه تلویزیونی از انتخاب منصوریان برای تیم امید انتقاد می‌كردند. مجری برنامه می‌گفت منصوریان در تیم‌های قبلی‌اش نتیجه‌ نگرفته، پس اینجا هم نباید باشد. اما من می‌گویم همه ما ایراد داریم و باید به هم كمك كنیم كه ایراد‌هایمان برطرف شود، نه این كه یكدیگر را تخریب كنیم. همه باید به پیشكسوتان احترام بگذارند چرا كه خودشان هم روزی پیشكسوت می‌شوند. یك بار زمانی كه قطبی مربی پرسپولیس بود با نیكبخت صحبت كردم و به او گفتم چرا با مربی قبلی خودت دست ندادی؟ یك روز هم شما مربی می شوید و بازیكن این كار را تكرار می‌كند. 
* بزرگترین حسرت زندگی ضیا عربشاهی 
بزرگترین حسرتی که خوردم زمانی بود که همسرم در بیمارستان بود. شما خودتان را جای من بگذارید. به عنوان کسی که سال‌های سال برای تیم پرسپولیس و تیم ملی زحمت کشیده‌اید، حتی یک دفترچه بیمه ندارید. آن هم با این هزینه‌های هنگفت. چرا باید اینطور باشد؟ با این حال رئیس و پرسنل بیمارستان سورنا واقعا به من لطف زیادی کردند که هیچ موقع آن را فراموش نمی‌کنم. من 33 شبانه روز در آن بیمارستان بودم و چیزهایی را در آن زمان دیدم که فهمیدم کسی که منم منم می‌کند مثقالی و حتی کمتر از آن هم نیست. 
* بعد از انقلاب حراستی بودم 
من خودم بعد از انقلاب حراستی بودم و مثل این افرادی نیستم که فقط بلدند بگویند ما 30 سال برای نظام خدمت کردیم. در مسابقاتی که در دهلی هند برگزار می شد از آنجا که این شهر بعد از انقلاب پناهنده های زیادی داشت، ما پس از پیروزی مقابل کره جنوبی با افرادی مواجه شدیم که پرچم شیر و خورشید دست‌شان بود و شعار می دادند. من و چند نفر دیگر جلوی آنها رفتیم . آن شعار "الله اکبر" معروف را سر دادیم و تا چند شب پس از آن نیز اعلامیه پخش می‌کردیم. البته هیچ وقت از این موضوع صحبت نکرده بودم و حالا که بحثش به میان آمد گفتم. از خودم تعریف نمی‌کنم اما مملکت و نظامم را دوست دارم. اما متاسفانه بعضی‌ها تا تلویزیون روی تصویرشان زوم می کند شروع به ذکر فرستادن می کنند که این به غیر از ریا چیزی نیست. 
من خودم بعد از انقلاب حراستی بودم و مثل این افرادی نیستم که فقط بلدند بگویند ما 30 سال برای نظام خدمت کردیم. در مسابقاتی که در دهلی هند برگزار می شد از آنجا که این شهر بعد از انقلاب پناهنده های زیادی داشت، ما پس از پیروزی مقابل کره جنوبی با افرادی مواجه شدیم که پرچم شیر و خورشید دست‌شان بود و شعار می دادند. من و چند نفر دیگر جلوی آنها رفتیم . آن شعار "الله اکبر" معروف را سر دادیم و تا چند شب پس از آن نیز اعلامیه پخش می‌کردیم. البته هیچ وقت از این موضوع صحبت نکرده بودم و حالا که بحثش به میان آمد گفتم. از خودم تعریف نمی‌کنم اما مملکت و نظامم را دوست دارم. اما متاسفانه بعضی ها تا تلویزیون روی تصویرشان زوم می کند شروع به ذکر فرستادن می کنند که این به غیر از ریا چیزی نیست.
از میان حرف‌های عربشاهی 
** من به همراه سه نسل متفاوت در تیم ملی حضور داشتم. اگر با رضا وطنخواه به مشکل برنمی‌خوردم بیشتر هم می‌توانستم بازی کنم. یادم می‌آید در یک تمرین تیم ملی همه توپ‌های برگشتی از سانترها را بدون استثنا گل می‌کردم، به حدی که عابدزاده واقعا اذیت می‌شد. اما با وجود شوت‌های خوبی که می‌زدم ناگهان وطنخواه به من گفت "برو سانتر کن". سیروس قایقران و مجید نامجومطلق به همراه سایر بازیکنان از این تصمیم خنده‌شان گرفته بود! 
** بهترین نسل تیم ملی در جام جهانی 1978 بود و بعد از آن هم تیم جام 1998 فرانسه خیلی خوب بود. با این حال بعد از آن سال دیگر به آن صورت ستاره‌ای در فوتبال ما ظهور نکرد. حالا بازیکنانی مثل علی کریمی و فرهاد مجیدی بهترین بازیکنان ایران هستند. دلیل آن هم توجه نکردن به فوتبال پایه است. 
** من و مجتبی محرمی خاطرات زیادی با هم داشتیم. هر وقت با هم بودیم فقط می‌خندیدیم. الان هم همین جور هستیم. حتی یک بار نشده برای هم اخم کنیم یا کلاس بگذاریم. در سال 67 با تیم ملی با تیم‌هایی مثل آلمان شرقی بازی کردیم و در اردوها فقط می خندیدیم. 
** من خیلی پسر خوبی هستم. همه فدراسیون‌ها به من احترام می‌گذاشتند، چرا كه یك بازیكن با اخلاق بودم و در عمر بازیگری‌ام هیچ كارت زرد و قرمزی دریافت نكردم. وقتی هم من را می‌زدند، می‌خندیدم و می‌گفتم عیبی ندارد. الان یك بازیكن را می‌زنند، كرنش می‌كند و به بازیكن حریف فحش می‌دهد. متاسفانه یكی از اصلی‌ترین علت‌های كاهش احترام به پیشكسوتان این است كه برخی مدیران كه به كارشان وارد نیستند، بازیكن سالاری می‌كنند و همین باعث می‌شود كه بازیكن فكر كند به جای بزرگی رسیده است. 
 

 تیم فوتبال پرسپولیس
** کمیته پیشکسوتان فدراسیون هم کار خاصی نمی‌کند. هر کمیته‌ای هدفی دارد و اگر این کمیته هدف ندارد پس کارش هم هیچ فایده‌ای نخواهد داشت. حداقلش این است که به درد دل بازیکنان قدیمی رسیدگی کند و دائما به آنها سر بزند. 
** عباس کارگر مثل سکه‌ای است که پشت و رویش یکی است. او و پرویز جعفری به من خیلی کمک کردند. نه از نظر مادی بلکه پس از سکته مغزی همسرم هر روز با من در تماس بودند و حال من را جویا می شدند. 
** تشکر می کنم که برای شنیدن حرفهایم آمدید. عذر می‌خواهم که خانه ما درویشی بود. درست است که اکثر مدیران ما الان بالاتر از سیدخندان ساکن هستند اما من بچه جنوب شهرم و به آن افتخار می‌کنم. شما رسانه‌ها باید همیشه به یاد پیشکسوتان باشید. همین چندروز پیش مهدی حیدری بازیکن سابق اکباتان به من می‌گفت وام قرض الحسنه‌ای که گرفته است در عرض سه، چهار سال به 20 میلیون تومان تبدیل شده است. متاسفانه او الان وضعیت خوبی ندارد و چه خوب بود اگر باقی پول خود را می‌بخشیدند. او همین الان برای بازپرداخت این وام مجبور شده است از چندنفر دیگر پول قرض کند و این وافعا بد است.