در سال 1971 گوردون مور يکي از موسسان اينتل پيشبيني کرد که هر دو سال يکبار، تعداد ترانزيستورهاي قابل پيادهسازي در سطح يک تراشه، دو برابر ميشود. اين روال حتي از پيشبيني مور نيز فراتر رفت و تقريبا هر 18 ماه، تعداد ترانزيستورهاي تراشهها به دو برابر رسيد. در واقع انسان به طور دائم به فناوري پيشرفتهتري براي ساخت ترانزيستورهاي کوچکتر و در نتيجه کم مصرفتر دست مييابد. اندازه تراشهها تقريبا هميشه ثابت باقي مانده است اما تراکم ترانزيستور در آنها بيشتر شده است. اين همان اتفاقي است که هنگام جهش از فناوري 45 نانومتري به 22 نانومتري رخ ميدهد. شرکت اينتل برنامههاي خود را طوري پيش ميبرد که قانون مور همچنان صحيح باقي بماند. اگر چه احتمالا زماني فرا ميرسد که نميتوان ترانزيستورها را کوچکتر کرد اما فعلا اين قانون صحيح باقي مانده است و فناوري ivy Bridge گامي ديگر از اينتل براي متراکمتر کردن ترانزيستورهاي يک تراشه است. نسل سوم پردازندههاي Core i با نام تجاري ivy Bridge شناخته ميشوند. اين پردازندهها که چند هفته پيش توسط اينتل به طور رسمي معرفي شدند، از فناوري 22 نانومتري بهره ميگيرند. اين در حالي است که پردازندههاي Sandy Bridge II از فناوري 32 نانومتري استفاده ميکردند.
پردازندههاي Sandy Bridge هنوز در بازار دسکتاپ ايران جاي خود را پيدا نکردهاند چرا که اين پردازندهها همچنان به نسبت مدلهاي قبلي خيلي گران محسوب ميشوند و ورود ivy Bridge به کاهش قيمت اين محصولات کمک شاياني خواهد کرد اما براي آن دسته از عاشقان راندمان بالا، بد نيست که خود پردازندههاي ivy Bridge نيز مد نظر قرار گيرد.
پردازندههاي ivy Bridge بيست درصد راندمان بيشتري نسبت به پردازندههاي پل شني دو دارند. فناوري ترانزيستور سه بعدي به کار گرفته شده در اين پردازنده باعث شده که اين پردازندهها 50 درصد مصرف انرژي کمتري نسبت به پردازندههاي نسل قبلي داشته باشند. اين يعني بسياري از لپتاپها در آينده ميتوانند به وسيله اين سري پردازندهها براي 12 ساعت کار دائم شارژ باتري داشته باشند. نسل دوم پردازندههاي پل شني به پردازنده گرافيکي داخلي نيز مجهز شدند. اين پردازنده گرافيکي ميتواند به عنوان يک پردازنده کمکي يا تنها پردازنده گرافيکي رايانه به کار گرفته شود. پردازندههاي ivy Bridge نيز به اين پردازنده گرافيکي داخلي مجهزند در حالي که راندمان پردازنده گرافيکي جديد در پردازش تصاوير سهبعدي، 50 درصد بهبود يافته است.
از منظر امنيتي، اين پردازنده اولين پردازندهاي است که به فناوري حفاظت شناسهاي (Identity Protection) مجهز است. اين فناوري، در آيندهاي نزديک، به عنوان شناسه کاربر معرفي ميشود. اگر شخصي به وسيله رايانهاي با شناسه متفاوت به حسابهاي کاربري اينترنتي وي دسترسي يابد (حتي اگر خود او باشد)، فرض ميشود که حساب کاربري مورد حمله قرار گرفته است و سوالات امنيتي جهت ممانعت از سرقت اطلاعاتي پرسيده خواهد شد. اگر چه اين اقدام ميتواند حريم شخصي کاربران را به طور بسيار جدي تهديد کند و هيچ کس نتواند بدون اين که شناسايي شود در اينترنت فعاليتي انجام دهد.
در کنار اين موارد بايد به اين موضوع نيز اشاره کرد که اين پردازنده نسبت به پردازندههاي سريهاي قبلي يک ضعف هم دارد. اين پردازنده اصلا پردازنده خوبي براي اورکلاک شدن نيست چرا که دماي آن به طور غيرقابل کنترلي افزايش مييابد و اينتل نيز هيچ اقدامي براي رفع اين محدوديت انجام نخواهد داد و رسما اعلام کرده است لطفا اين پردازنده را اورکلاک نکنيد!
