۱۷ ارديبهشت بمباران زندان دوله‏تو

زندان دوله‏تو در چنین روزی از سال ۱۳۶۰ هجری شمسی توسط رژیم بعثی عراق بمباران شد.
نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در روزهای آغازین خود به‏سر می‌برد که غائله کردستان را به خود دید. صهیونیست‌ها که «کردستان» را به‏عنوان نقطه مرکزی بحران در منطقه می‌شناختند، با حربه براندازی نظام توسط گروهک‌های فرصت‌طلب سعی داشتند در کردستان جنگ داخلی به‏وجود آورند.
البته گروهک نهضت آزادی هم با شعار «خودمختاری برای کردستان و آزادی برای ایران» این آتش را دامن می‌زد. «مهرآسا» استاندار وقت کردستان - که از نیروهای نهضت آزادی بود - به‏همراه برخی از مسئولین رده بالای منطقه که آن‌ها هم وابستگی‌هایی داشتند، شرایط را برای تحقق خواسته‌های نامشروع دشمنان مهیا کردند.
اما توجه و عنایت خاص حضرت امام خمینی (ره) نسبت به موضوع کردستان، اگرچه در‌‌ همان زمان غائله را از ریشه نخشکاند اما زمینه قطع حضور دشمنان و بیگانگان را در منطقه فراهم ساخت و با یاری خدا، این منطقه از میهن اسلامی، سرانجام آرامش خود را بازیافت.
با این‏همه، قضایای کردستان به‏سادگی اتفاق نیفتاد. خیل بی‌شماری از رزمندگان دلاورمان در آن منطقه به طرق فجیع به شهادت رسیدند. از آن جمله می‌توان به کسانی اشاره کرد که در زندان‌های مخوف گروهک‌ها زندانی بودند و شکنجه‌های قرون وسطایی را تحمل می‌کردند و اکثراً به شهادت رسیدند.
زندان دوله‏تو واقع در روستایی به‏همین نام و تحت کنترل حزب دموکرات کردستان ایران قرار داشت که حدود چند صد تن از زندانیان نیروهای دولتی اعم از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ارتش جمهوری اسلامی ایران، ژاندارمری جمهوری اسلامی ایران، جهاد سازندگی و نیز پیشمرگان کرد مسلمان در آن نگهداری می‌شدند.
پس از آشوب‏های منطقه‏ای در کردستان و اعزام نیروهای نظامی برای آرام ساختن استان کردستان، گروهک منحله‏ دمکرات، تعدادی از این نیروهای فداکار را اسیر و در زندان دوله‏تو زندانی می‌‏سازد. گروهک دموکرات که از نگهداری، مواظبت و تأمین این زندان مخوف به تنگ آمده بود، دست به دامان رژیم بعثی شد.
جنایت‏کاران رژیم وقت عراق در تاریخ هفدهم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۶۰ هجری شمسی، با برنامه‏ای حساب‏شده به بمباران زندان دوله‏تو پرداخته و دلاوران میهن اسلامی را که در اسارت گروهک منحله دموکرات بودند، به خاک و خون کشیدند. البته در این میان، تعدادی از اسرا زنده ماندند.