به گزارش خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا)، شاید یكی از دغدغه های امروز جامعه ترغیب جوانان به ازدواج باشد، پرداختن گسترده به این موضوع در رسانه های دیداری و شنیداری، برگزاری برنامه ها و جلسات متعدد در مراكز علمی و موارد مشابه گواه این مدعاست، اما افزایش طلاق در میان زوجهای جوان در كنار ترغیب جوانان به ازدواج به مشغله ای جدی برای پژوهشگران و صاحبنظران اجتماعی و روانشناسان تبدیل شده است.
هرچند ازدواج سنتی حسنه بوده و در دین مبین اسلام بسیار بر آن تاكید شده اما رشد گسترده آمار طلاق میان زوجین خبر از ترغیب جوانان به ازدواج بدون آماده كردن آنان دارد، عدم یادگیری مهارتهای كافی برای ورود به زندگی مشترك و ناتوانی در مواجهه با مشكلات موجود موجب از هم گسیختگی بنیان خانواده و یا ادامه زندگی با نارضایتی می شود.
خیرالله صادقی از پژوهشگران دانشگاه علوم پزشكی كرمانشاه می گوید: مطابق آماری كه دادگستری تهران ارایه داده از هر پنج ازدواج دو ازدواج به طلاق می انجامد، دو زوج نیز با مشكلات متعدد به زندگی ادامه می دهند و تنها یك زوج یعنی 20 درصد از زوجها با رضایت زندگی می كنند.
این پژوهشگر داشتن گرایش با نگرش مثبت به همسر را مهمترین عامل بقای زندگی مشترك می داند و می افزاید: این زوجها نسبت به اشتباهات یكدیگر بی تفاوت نیستند اما باور دارند ویژگیهای خوب همسرشان بیش از معایب اوست.
وی اضافه می كند: زوجهای موفق به ازدواج به عنوان تعهدی درازمدت و امری مقدس اعتقاد دارند و به این مهم نیز واقف هستند كه معنای تعهد آن است كه ممكن هست برای مدتی از زندگی خود نیز ناخشنود باشیم.
صادقی ، قداست زندگی را به معنای نیالودن آن به عشق ممنوع و عدم برقراری روابط خارج از تاهل می داند و می گوید: متاسفانه برخی از زوجهای جوان به این امر تعهد چندانی ندارند و در سختیها نیز چندان به هم وفادار نیستند.
این پژوهشگر برخی ادعاها مبنی بر اینكه تنها روابط جنسی موجب مشكل زوجین می شود و یا تنها عامل خوشبختی این مساله است را رد می كند و می افزاید: در بررسیهای به عمل آمده زوجین خوشبخت روابط رضایت بخش جنسی را به عنوان مهم ترین دلیل خوشبختی خود عنوان نكرده اند و زوجهای ناموفق نیز در كنار سایر مشكلات خود مشكل جنسی را هم به عنوان یكی از مشكلات و نه مشكل اصلی بیان كرده اند.
وی در خصوص خودداری از ابراز خشم می گوید: بسیاری از زوجهای موفق معتقدند كه بیان آشكار خشم ممكن است آثار نامطلوبی بر زندگی آنان داشته باشد ، برخی از كارشناسان نیز بر این باورند كه بیان خشم احتمال پرخاشگری را افزایش می دهد این در حالی است كه برخی دیگر از خانواده ها معتقدند كه بیان آزادانه احساسات منفی ممكن است به كاهش خشونت فیزیكی بیانجامد.
صادقی عدم اعتقاد به رابطه برابر و یا معادل بین زن و شوهر را یكی دیگر از كلیدهای زندگی موفق می داند و اظهار می دارد: این طرز تفكر كه ازدواج یك مساله 50-50 است می تواند برای زندگی زناشویی مخاطره آمیز باشد زیرا اعتقاد به این امر كه یكی بیشتر به دست آورده و دیگری كمتر، خود موجب نارضایتی می گردد.
وی داشتن علایق مشترك در ضمن داشتن علایق خاص فردی را نیز بسیار مهم می داند و می گوید: هویت زن و شوهر نباید از بین برود و هر یك لازم است هویت خود را در زندگی مشترك حفظ كنند زیرا در عشق بارور هر یك از طرفین مجال رشد و گسترش پیدا می كنند و هر چند فعالیتهای مشتركشان زیاد است اما هیچ یك در دیگری مستغرق و مستهلك نخواهند شد.
دكتر حسن امیری استاد دانشگاه و از دیگر پژوهشگرانی است كه بر تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر زندگی زوجها تاكید می كند و می گوید: تجربه نشان داده كه وجود سه مولفه مهم ایمان به خدا، صداقت و تعهد اخلاقی، رفتاری، انسانی و اجتماعی از ایجاد اختلال و از هم پاشیدگی بنیان خانواده جلوگیری می كند.
وی می افزاید: همه ما در زندگی با موقعیتهایی روبه رو هستیم كه اگر به درستی عمل نكنیم سلامت روانی خود و دیگران را به خطر خواهیم انداخت و یادگیری مهارتهای زندگی یكی از بهترین راههای آمادگی برای رویارویی با موقعیتهای مختلف است.
دكتر امیری با اشاره به تاثیر مثبت آموزش مهارتهای زندگی بر ارتقای تواناییهای روانی و اجتماعی افراد می گوید: فراگیری این تواناییها فرد را برای برخورد موثر با كشمكشها و مشكلات پیش رو یاری می بخشد و به او كمك می كند تا با محیط سازگاری بیشتری پیدا كند.
این استاد دانشگاه ، تقویت و تغییر نگرشهای فرد، عزت نفس، تعیین هدف، شناسایی ارزشهای فردی، برقراری ارتباط مطلوب و یادگیری مهارتهای بین فردی را از جمله مهمترین آثار یادگیری مهارتهای زندگی عنوان می كند.
وی با انتقاد از عدم آموزش مهارتهای زندگی به فرزندان در خانواده و اجتماع اضافه می كند: مهارتهای زندگی امری اكتسابی هستند و فرد با آموزش آنها را فرا می گیرد اما در خانواده های ما به فرزندان امور مختلف آموزش داده می شود اما مهارتهای زندگی جدی گرفته نمی شود و در آینده موجب ایجاد مشكلات برای فرد می شود در حالیكه با مسلح شدن به مهارتهای زندگی ضریب اطمینان و امنیت روانی، اجتماعی و معنوی خود و خانواده را بالا برده و جامعه ای سالمتر خواهیم داشت.
