استفاده از روشهای بهبود دهنده برای نگهداری سیب به دلیل تولید بالا در ایران و ضایعات نسبتا زیاد آن ضرورت دارد. براین اساس یکی از روشهای مناسب، بکارگیری پوشش های خوراکی نانوکامپوزیت با پایه گیاهی است که پژوهشگران دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس در تحقیقی به تولید نانوکامپوزیت های زیستی برای پوشش دهی سیب دست یافتند.
در این راستا علاوه بر حفظ کیفیت محصول و افزایش زمان نگهداری، کمترین اثرات مخرب بر محصول و محیط زیست وارد آمده و همچنین هدف دیگر تعیین مدل مناسبی برای پیش بینی تغییرات خواص فیزیکی و کیفی سیب براساس شرایط و زمان انبارداری و نوع پوشش عنوان شده است.
در این راستا سیب زرد دماوند برای آزمایش انتخاب شد که در ابتدا پوشش نانوکامپوزیت با بستر کیتوسان و نانوذره رس به همراه گلیسیرین (نرم کننده) و توئین (پایدارساز و افزاینده کشش سطحی) به روش اختلاط محلولی تولید شد و برای بررسی تاثیر پوشش نانوکامپوزیت و مقایسه آن با پوششهای دیگر دو پوشش کیتوسان و واکس کارنوبا نیز انتخاب و به همراه نانوکامپوزیت برای پوشش دهی سیب مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج بررسی نشان داد که کمترین افت وزن سیب مربوط به تیمار پوشش واکس کارنوبا بوده که تا حدود 22 تا 30 درصد به ترتیب در دو شرایط محیطی و سردخانه ای افت وزن نمونه را کاهش داد. روند تغییرات چگالی در شرایط محیطی نزولی بوده و پوشش واکس کارنوبا نسبت به پوشش های دیگر افت کمتری داشت. شدت رنگ روشنایی در شرایط محیطی روند نزولی داشته و کمترین تغییرات مربوط به دو پوشش واکس و نانوکامپوزیت بود.
