دانشمندان اداره كشاورزي ايالات متحده، هدايت تيمي را براي پيشبرد تحقيقات جاري در منطقه آزمايشي جورنادو در نيومكزيكوي جنوبي متعلق به اداره پژوهشي كشاورزي (ARS) به عهده گرفتهاند.
هدف اين تحقيق، تعيين توانايي پهپاد در زمينه نقشهبرداري از مناطق گسترده جغرافيايي و نمايش نتايج حاصل از آن و همچنين ايجاد يك برنامه عملياتي براي مشاهده از راه دور توسط پهپاد براي كاربردهاي بومشناختي است.
آنها در 5 سال گذشته، سيستمي ايجاد كردهاند كه ميتواند به جمعآوري اطلاعات، پردازش و تحليل جزئي عكسهاي هوايي پهپاد بپردازد و دادههاي حاصل از عكسبرداري از راه دور را به اطلاعات حاصل از نقشهبرداري زميني مربوط سازد.
هماكنون آنها در حال استفاده از 2 هواپيماي بدون سرنشين بت 3 (BAT 3) هستند. سيستم بت شامل يك پهپاد مجهز به جيپياس كاملا خودكار همراه با يك بال با دهانه 2 متري، يك پرتابگر، ايستگاه زميني مجهز به نرمافزار پروازي و طرحريزي ماموريت و همچنين سيستم اندازهگيري از راه دور است.
پهپاد مورد نظر، 3 سنسور، يك دوربين فيلمبرداري رنگي با قابليت پخش زنده فيلم در ايستگاه زميني، يك دوربين ديجيتال 10 مگاپيكسلي كنن (Canon) و يك دوربين چندطيفي را كه تصاوير را در 6 طيف از آبي تا نزديك مادون قرمز دريافت ميكند، حمل مينمايد.
اين پهپاد پس از پرتاب شدن ميتواند به طور خودكار يا به طور دستي از طريق كنترل راديويي فرود آيد.
اين هواپيماها عموما در ارتفاعات 700 پايي (213 متري) سطح زمين پرواز ميكنند. در اين ارتفاع دقت اسمي دوربين كنن 6 سانتيمتر و براي دوربين چند طيفي، اين مقدار 14 سانتيمتر است.
عكسبرداري با فاصله 75 درصدي از جلو (Forward Lap) و 40 درصدي از اطراف (Side Lap) براي تبديل عكسهاي فتوگرامتري به عكسهاي يكپارچه انجام ميشود. كامپيوتر اصلي سيستم براي هر عكس، زمان، موقعيت جيپياس، ارتفاع صعود، ميزان چرخش حول دماغه و محور بدنه و جهت را ثبت ميكند.
در حال حاضر براي كاربردهاي مشاهده از راه دور توسط پهپاد، علاقه فزايندهاي وجود دارد. دانشمندان در جورناداو دريافتهاند كه پهپاد ميتواند به دليل پرواز در ارتفاعات پايين، كار مشاهده از دور مناطق جغرافيايي را، با عكسبرداري با كيفيت بالاتر و هزينه كمتر در هر عكس نسبت به هواپيماي سرنشيندار انجام دهد.
بعلاوه، قابليت پرواز چند باره در يك فصل بر فراز يك منطقه مورد مطالعه و پرواز در چندين ارتفاع مختلف، فرصت مطالعات در زمينه كشف تغييرات محيطي را در اختيار محققان قرار ميدهد.
در حال حاضر محدوديتهايي شامل هزينههاي اوليه پهپاد، الزامات آموزش خدمه، دسترسي محدود به حسگرهاي باكيفيت و سبك و همچنين مقررات اداره هوانوردي فدرال براي به پرواز درآوردن پهپاد در آسمان، پيش روي محققان قرار دارد.