بانک مقالات کشاورزی

تحقيق حاضر به منظور بررسي نقش بارش بيش از 10 ميلي متر در روز، سطح آبخيز خندق، شيب آبراهه، شيب عمومي حوزه خندق، درصد پوشش گياهي، ميزان املاح محلول و درصد ذرات خاك بر رشد 14 خندق كوچك و متوسط در حوزه آبخيز سرخ آباد مازندران انجام شد. ارتباط عوامل مذكور با رشد خندق از طريق اندازه گيري هاي صحرايي و بررسي روابط رگرسيوني بررسي گرديد. نتايج تحقيق دلالت بر نقش بارز املاح محلول خاك در تشكيل و توسعه فرسايش خندقي منطقه مذكور داشته است.

يكي از روشهاي برآورد فرسايش استفاده از آمار رسوب ايستگاه هاي هيدرومتري و رسوب سنجي است. تحليل همبستگي مي تواند ارتباط بين امار رسوب و خصوصيات حوزه آبخيز را به خوبي نشان دهد. در اين تحقيق ابتدا با انتخاب 11ايستگاه هيدرومتري و رسوب سنجي كه از آمار و اطلاعات كافي برخودار بوده و پراكنش مناسبي در منطقه داشتند متغيرهاي مختلف موثر بر رسوبدهي اندازه گيري شدند. همچنين ميزان رسوب معلق 30 ساله ايستگاه ها به روش حد وسط دسته ها و تلفيق آمار آبدهي ماهانه و روزانه برآورد گرديد. با تجزيه و تحليل رگرسيون چند متغيره مناسب ترين رابطه آماري بين رسوبدهي معلق و مشخصات حوزه آبخيز ايستگاه ها به دست آمد. با توجه به اين معادله پارامترهاي درصد اراضي جنگل كم تراكم و نيمه متراكم و دبي متوسط ساليانه، رابطه مثبت و درصد سازندهاي زمين شناسي مقاوم و نسبتا مقاوم به فرسايش ما قبل كواترنر رابطه منفي با ميزان رسوبدهي معلق حوزه آبخيز گرگان رود دارند. اين سه متغير بر روي هم بيش از 96 درصد تغييرات رسوبدهي معلق را بيان كرده و اشتباه معياري در حدود 0.19 دربرآورد دارند.

فرآيند فرسايش عامليست كه وجود و ارزش آب و خاك را به خطر انداخته، با هدر دادن آنها همواره سبب خسارت سنگين و گاه جبران ناپذيري مي گردد. فرسايش خندقي از انواع فرسايشي آبي است كه در اكوسيستمها و اقاليم مختلف ايجاد شده و با توجه به ابعاد نسبتا وسيع، توسعه سريع و توليد رسوب، سبب تخريب گسترده اراضي مي گردد. جهت كنترل اين پديده لزوما شناخت مكانيسم تشكيل و عوامل موثر بر آن از اهميت ويژه اي برخوردار است لذا جهت شناخت ابعاد مختلف اين پديده در حوزه سرخ آباد استان مازندران مطالعات اجمالي صورت گرفته،پارامترهاي ليتولوژي، شيب، عمق خاك و پوشش زمين شامل 3 پارامتر فرعي مورد بررسي قرار گرفت. اين مطالعات بر مبناي نقشه هاي پايه 1:50000 صورت گرفت. با بررسي نسبت سهم شركت هر پارامتر در منطقه رخساره خندقي در كل خوزه مي توان ميزان دخالت هر يك از اين پارامترها را در پديد آمدن رخساره خندقي تعيين نمود. نتايج بررسي ها نشان مي دهد كه عامل ليتولوژي با توجه به تغييرات عمده نسبت به سهم شركت آن در مناطق خندقي از اهميت ويژه اي برخوردار بوده، پس از آن عامل پوشش زمين از درجه اهميت برخوردار است.

عامل فرسايش پذيري خاك بيان كمي و كيفي حساسيت ذاتي ذرات يك خاك معين به جدا شدن و انتقال توسط عوامل فرسايشي بوده و در واقع مبين تاثير بسياري از خصوصيات خاك و اثرات متقابل آنها مي باشد. از عوامل مديريتي موثر بر عامل مذكور تغييرات كاربري اراضي مي باشد كه نوع استفاده از اراضي را بيان ميكند. ضرورت هاي توسعه و سياست گزاري ناموزون برخي از سازمانها، سبب تغيير كاربري اراضي شده است. كه به تبع آن نه تنها فرسايش پذيري خاك تغيير يافته است بلكه خسارات جبران ناپذيري به اراضي مذكور وارد كرده است. بر اساس اين بهره برداري بهينه از اراضي و استفاده از فناوريهاي نوين در اين زمينه، مستلزم تحقيقات كافي در زمينه شناخت منابع اراضي و ارزيابي آنها براي كاربري هاي اصولي مي باشد. تحقيق حاضر، تغييرات فرسايش پذيري خاك را در كاربري و واحدهاي اراضي حوزه چم انجير در استان لرستان مورد برآورد و ارزيابي قرار داده است. پس از تهيه نقشه پايه از طريق سيستم اطلاعات جغرافيايي عمل نمونه برداري از 150 نقطه در واحدهاي مطالعاتي با استفاده از دستگاه موقعيت ياب جهاني انجام شد. فرسايش پذيري نمونه هاي خاك با تكيه بر بافت خاك (روش هيدرومتر)، ساختمان خاك، نفوذپذيري نهايي (استوانه مضاعف) و مواد آلي (روش والكلي بلاك) و از طريق نموگراف ويشمائر تعيين گرديده و از طريق سيستم GIS به كل حوزه تعميم داده شد و نقشه فرسايش پذيري خاك تهيه گرديد. نتايج نشان داد كه با تغيير كاربري اراضي و واحدهاي اراضي، مقدار عامل فرسايش پذيري خاك تغيير مي كند. بطوريكه بيشترين و كمترين آن به ترتيب در كاربري اراضي تحت آيش و كشت آبي و درواحدهاي اراضي كوه و دشت رسوبي برآورد گرديد. از دلايل عمده تغييرات فرسايش پذيري در انواع كاربري ها و واحدهاي اراضي متفاوت بودن مقدارمواد آي در اراضي مذكور، چراي مفرط دامها، عبور بيش از اندازه ماشين الات كشاورزي، و افزايش بي رويه، جمعيت درمنطقه مورد مطالعه بوده است.

ساليانه حدود 1 درصد حجم ذخيره مخازن (سدها) توسط انباشت رسوبات كاسته مي گردد. يكي از روشهاي برداشت رسوبات، آبشويي رسوبات مي باشد اگر سطح تراز آب پايين باشد آبشويي به طور موثر رسوبات را برداشته و از داخل دريچه تحتاني سد شستشو مي نمايد. مدلهاي رياضي مختلفي در زمينه آبشويي رسوبات درمخازن و پيش بيني پروفيل رسوبات بعد از انجام عمليات آبشويي رسوب بكار رفته اند. در اين مطالعه يك مدل رياضي يك بعدي با جريان يكنواخت در مورد آبشويي رسوب در مخزن تهيه شد است. اين مدل با فرض داشتن پروفيل اوليه رسوب و استفاده از روش تفاضلهاي محدود تهيه شده است. نتايج اين مدل براي و سري داده ها يآزمايشگاهي و يكسري داده هاي واقعي مورد ارزيابي قرار گرفت و نتايج حاصل از مدل در مقايسه با مقادير واقعي در حد رضايت بخشي بود. مقايسه نتايج اين مدل با مدل HEC-6، مزيت اين مدل و ضعف مدل HEC-6 در پيش بيني پروفيل بستر فرسايش يافته در اثر آبشويي مخصوصا در فواصل دور از محل دريچه تختاني را نشان مي دهد.

اطلاعات دقيق و صحيح از ميزان رسوبدهي معلق در ايران بسيار كم است و بين اندازه گيري ها و برآوردهاي انجام شده نيز اختلافات زيادي مشاهده مي شود. بعلاوه هيچگونه اولويت بندي قابل قبولي بين حوزه هاي آبخيز اصلي كشور از اين نظر در دست نيست. در اين تحقيق به منظور ارايه برآوري قابل اعتماد، ابتدا رسوبدهي 209 ايستگاه رسوب سنجي كه داراي آمار مناسبتري بودند، محاسبه و بر اساس آن متوسط رسوبدهي كشور در حدود 2 تن در هكتار بدست آمد كه بسيار كمتر از برآوردهاي قبلي است. همچنين متوسط رسوبدهي حوزه هاي آبخيز اصلي و حوزه هاي درجه 2 كشور (مطابق تقسيم جاماب) محاسبه شد و اولويت بندي آنها انجام گرفت. حوزه هاي اروميه، مركزي و قره قوم كمتر از متوسط و حوزه هاي خزر و خليج فارس بيشتر از متوسط مي باشند. حوزه هاي جازموريان، ميناب، بلوچستان جنوبي و مارون و زهره بيشترين رسوبدهي را به خود اختصاص دادند. بر اساس اطلاعات بدست آمده نقشه هاي رسوبدهي كشور در مقياس 1:1000000 نيز تهيه گرديد. در اين نقشه ها علاوه بر اطلاعات پايه مشتمل بر شبكه رودخانه ها، محل ايستگاه ها و غيره، اطلاعات مربوط به رسوبدهي شامل رسوبدهي كل، رسوبدهي ويژه، گل آلودگي بصورت نقطه اي و رسوبدهي ويژه سطح حوزه ها نشان داده شده است.

حل معادلات در راستاي دستيابي به متغيرهاي متفاوت، بويژه در تكرارهاي زياد زمان بر مي باشد. همچنين احتمال خطا به دليل تبديل واحدها و تكرار محاسبات در آنها زياد است. يكي از روشهاي رفع و يا كاهش اين معايب تهيه راهنماي حل مساله بصورت ترسيمي يا نوموگراف مي باشد. نظر به عدم وجود نوموگراف تخمين حجم رسوبات در سدهاي اصلاحي در اينمقاله سعي شد تا نوموگرافي جهت برآورد حجم رسوبات در آنها ارايه گردد. نوموگراف مربوطه بر اساس مباني رياضي حاكم بر تخمين حجم رسوبات انباشته در پشت سدها اصلاحي با ارتفاع مفيد 0.5 تا 3 متر، عرض كف آبراهه 0.5 تا 10 متر، شيب كف بين 2% تا 3% و شيب ديواره هاي 100% و 200% تهيه و به عنوان نتيجه اين تحقيق ارايه گرديده است. مقايسه نتايج كاربرد نوموگراف بدست آمده با راههاي آناليتيكي دلالت بر دقت قابل قبول نوموگراف تهيه شده دارد.

دو عامل بارش و شرايط فيزيوگرافي حوزه در بروز سيلاب موثر مي باشند. براي مطالعه حجم و دبي سيلاب در حوزه هاي فاقد آمار جريان، از تبديل بارش به رواناب استفاده مي شود. بين مقدار، وسعت و مدت بارش روابطي حاكم است به طوري كه هرچه مدت بارندگي بيشتر شود، گستردگي آن نيز افزايش مي يابد. تعيين مقدار واقعي بارش به ازاء مساحتهاي مختلف امري لازم در مطالعات هيدرولوژي و منابع آب محسوس مي شود. بدين منظور ابتدا كليه رگبارهاي اتفاقي در طول دوره آماري 31 ساله (1377-1346) كه داراي مقادير حداكثر و بيشترين فراگيري را داشته استخراج و در ميان آنها (210 رگبار) تعداد 46 رگبار به عنوان رگبارهاي حداكثر و فراگير منطقه و رگبارهاي انتخابي معين شده است. با استفاده از آمار باران نگارهاي موجود در منطقه، تداوم رگبارهاي انتخابي از 1 ساعته الي 48 ساعته مشخص گرديده تا در رسم منحني هاي همباران در هر تداوم از آنها استفاده شود.
رسم منحني هاي همباران در تداوم هاي مختلف با استفاده از نرم افزار ILWIS به روش هاي گراديان بارندگي و ژئواستاتيستيك (زمين آمار) انجام گرفته و با انتقال داده ها به نرم افزار Excel محاسبات لازم براي رسم منحني هاي اوليه DAD انجام گرديد و بر اساس مساحت بين محدوده همباران و ميانگين بارش حاصله از منحني هاي اوليه DAD منحني هاي نهائي DAD ترسيم و ارايه شده است.
نتايج حاصله نشان مي دهد كه با افزايش مساحت در كليه تداوم ها عمق بارش كاهش پيدا مي كند و روند كاهش در منحني هايي كه از روش گراديان بارندگي تهيه شده نسبت به روش ژئواستاتيستيك نسبتا بيشتر بوده است. حداقل مساحتي كه حداكثر بارش در آن اتفاق افتاده، بر اساس طبقه بندي 5 ميلي متري به طور متوسط 28 كيلومتر مربع به دست آمده است. علاوه بر اين تغييرات بارندگي در مساحتهاي ثابت در تداوم هاي 36 تا 48 ساعته و 24 تا 36 ساعته اختلاف بيشترين را نسبتبه بقيه تداوم ها نشان مي دهد.

در تحقيق انجام شده، با استفاده از زبانهاي برنامه نويسي شي گرا، شامل VS++, C++, Avenue و در محيط نرم افزار ArcView3.2a، يك مدل توزيعي طراحي گرديد كه قادر است زمان تمركز سلولهاي حوزه آبخيز را تا سلول خروجي حوزه محاسبه نموه و آن را بصورت يك نقشه رستري توليد نمايد. اطلاعات ورودي مدل شامل لايه هاي مدل ارتفاعي رفومي زمين، شدت بارندگي، ضريب مانينگ، شبكه آبراهه اي حوزه و از مهمترين لايه هاي اطلاعاتي خروجي آن ميتوان لايه هاي شيب، الگوي جهت جريان آب، جريان تجمعي آب و سطوح هم تمركز حوزه نام برد. در مدل طراحي شده، سلولهاي حوزه آبخيز به دو دسته كل شامل سلولهاي آبراهه اي و سلولهاي سطح حوزه طبقه بندي مي شوند. محاسبه زمان تمركز سلولهاي آبراهه اي با استفاده از معادل كريپچ و سلولهاي سطح حوزه با استفاده از معادله موج سينماتيك انجام مي گيرد. از مدل بارش - رواناب RAFTS به منظور ارزيابي صحت برآورد زمان تمركز حاصل از مدل استفاده شد. نتايج حاصله از مدل زمان تمركز، نشان مي دهد كه زمان محاسبه شده، انطباق مناسبي با زمان مشاهده اي دارد.

خواص مناسب فيزيكي و شيميايي خاك، كمك موثري در مديريت پايدار و كاربري صحيح از اراضي خصوصات در امر حفاظت خاك و كنترل فرسايش آن دارد. هدف اين تحقيق بررسي ارتباط نحوه كاربري اراضي و كيفيت خاك، تعيين شاخص هاي كيفي خاك مي باشد تا راهگشايي لازم را به سوي مديريت و بهره برداري بهينه از اراضي باشد. به همين منظور، در سه كاربري زراعت ديم، مرتع و جنگل دست كاشت، در دامنه شمالي و جنوبي، در شيبي حدود 25 تا 35 درصد، جمعا در طول شش ترانسكت و در هر ترانسكت 4 پروفيل حفر گرديدند. پس از تشريح خصوصيات نيمرخ ها، نمونه برداري از لايه هاي مختلف انجام گرفت. نمونه هاي خاك در آزمايشگاه به منظور تعيين پارامترهاي كيفي خاك شامل پتاسيم قابل جذب، فسفر فابل جذب، مواد آلي خاك و ازت كل مورد تجزيه قرار گرفتند. نتايج حاصل با نرم افزار آماري SPSS مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه مقدار مواد آلي، فسفر و پتاسيم قابل جذب وازت كل در كاربري مرتع به ترتيب، 2.7 درصد، 3.56 پي پي ام، 438 پي پي ام و 95 درصد مي باشد، در حاليكه در كاربري زراعت مقدار اين عناصر به ترتيب 2.82 درصد، 2.5 پي پي ام، 180 پي پي ام و 145 درصد مي باشد. بررسي آماري نتايج فوق نشان ميدهد كه كاربري مرتع در اراضي شيبدار 25 تا 35 درصد، نقش مهمي را در بهبود وضعيت فيزيكي و شيميايي خاك دارد. بعلاوه، در اين كاربري افزايش مواد آلي و بيوماس خاك نشان دهنده افزايش حاصلخيزي و حفاظت خاك بيشتر بوده و طبعا جلوگيري از فرسايش آن را به دنبال دارد.

وجود ذرات معلق يكي از انواع آلودگي هاي فيزيكي آب است. عليرغم كنترل منابع آلودگي نقطه اي در جهان، تغييرات مهمي در كاهش توليد ورود مواد آلاينده به منابع آبي پديده نيامد، درياچه زريوار يكي از منابع آب موجود در فهرست تالابهاي سازمان جهاني محيط زيست و يك ذخيره گاه اكولوژيك و منبع تامين آب كشاورزي پايين دست به حساب م يآيد. در حوزه مورد بررسي چهار تيپ كاربري اصلي جنگل، مرتع، زراعت و شهر وجود دارد. براي اندازه گيري ميزان توليد ذرات معلق از سطح هر كاربري نقشه استفاده از زمين تهيه شد. ميزان رواناب سطح كاربري ها با در نظر داشتن صريب رواناب متوسط سالانه حوزه، نقشه گروههاي هيدرولوژيك خاك و به كمك روش استدلالي تعيين شد. آناليز آزمايشگاهي نمونه هاي رواناب حاصل از بارش سطح هر كاربري براي اندازه گيري كل ذرات معلق در 3 تا 6 تكرار و در 4 تيمار انجام شد. مقايسه كاربري ها از نظر توليد مواد آلاينده و انتقال آن به درياچه زريوار با استفاده از تجزيه واريانس و مقايسه ميانگين ها صورت گرفت و كاربري ها بر حسب ميزان توليد ذرات معلق درجه بندي شدند و در نهايت بار سالانه آلودگي وارده به حوزه برآورد شد. تحليل نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه ترتيب توليد آلودگي كاربري ها به صورت كاربري شهري، زراعت، مرتع، چمنزار و جنگل مي باشد.

در حال حاضر در مدلهاي معمول در برآورد فرسايش و رسوب، تاثير پوشش سنگي بطور واقع در نظر گرفته نشده و يا به ندرت در بعضي از مدلها تاثير آن تنها به صورت كيفي مورد توجه قرار داده شده است. براي اصلاح مدلهاي ارايه شده در برآورد فرسايش و رسوب و لحاظ نمودن تاثيرات پوشش سنگي، لازم است مطالعات متعددي روي اثرات پوشش سنگي در تغيير خصوصيات فيزيكي خاك از قبيل ظرفيت نفوذپذيري، فرونشست، سله سطحي و همچنين خواص هيدرولوژيكي سطح خاك صورت گيرد. خواص مذكور به نوبه خود مي تواند در كاهش يا افزايش ميزان رواناب و فرسايش ناشي از آن موثر باشد. جهت تعيين تاثير پوشش سنگي يا سنگريزه اي در ميزان رواناب و فرسايش خاك، آزمايشهايي چند با كاربرد شبيه سازي بارش در آزمايشگاه فرسايش خاك موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع صورت گرفت. دو نمونه خاك از حوزه هاي ساوه و امامه به مقدار تقريبي صد كيلوگرم در تشتك فلوم شيب پذير پذير قرار داده شد. براي هر آزمايش، بستر خاك در معرض سه شدت مختلف بارندگي و براي هر شدت بارندگي نيز تركيبي از چهار شيب متفاوت روي بستر خاك در فلوم آزمايشي اعمال گرديد. جهت آگاهي از تاثير تغييرات درصد پوشش سنگي خاك درميزان رواناب و توليد رسوب، 6 تيمار مختلف از پوشش سنگي در دو حالت آزاد و فرو رفته طراحي و در معرض شبيه سازي باران با شيب و شدتهاي فوق الذكر قرار گرفت. بررسيهاي انجام شده نشان داد كه عليرغم تصور كلي كه وجود پوشش سنگي در روي بستر خاك، موجب كاهش رسوب ناشي از فرسايش آبي مي گردد، تاثير تغييرات پوشش سنگي روي نمونه هاي خاك حوزه ساوه (با بافت لوم شني) و امامه (با بافت رسي سيلتي) به ترتيب از صفر تا حدود 15 درصد و بين صفر تا 20 درصد منجر به افزايش رواناب و رسوب نسبت به تيمار شاهد گرديده است. به تدريج كه درصد پوشش سنگي افزايش مي يابد ميزان رسوب نسبت به تيمار شاهد كاهش چشمگيري نشان داده است. نتايج بدست امده نشان داد كه وجود پوشش سنگي تاثير عمده اي در خصوص فيزيكي و هيدرولوژيكي بستر خاك دارد و بايد تاثير آن در مدلهاي برآورد فرسايش به طور كمي منظور شود.

با توجه به اجراي پروژه هاي متعدد پخش سيلاب در نقاط مختلف كشور، بررسي ميزان تاثير پخش سيلاب بر خصوصيات فيزيكي خاك و نفوذپذيري شبكه هاي پخش در ايستگاه آبخوان ميانكوه در استان يزد در وسعت هفتاد هكتار انجام و پارامترهاي دبي و حجم سيلاب ورودي، مدت زمان سيل گيري، حجم سيلاب خروجي، مدت زمان نفوذ كامل سيلاب، ميزان نفوذپذيري خاك بعد از هر سيل گيري و ميزان بار رسوب معلق، اندازه گيري شد. نتيجه اين تحقيق نشان ميدهد كه از ميزان نفوذپذيري شبكه هاي پخش بعد از هر سيل گيري كاسته مي شود و شدت كاهش نفوذپذيري در شبكه هاي پخش شماره يك بيشتر از ساير شبكه ها مي باشد و در نهايت پخش سيلاب شماره يك بيشتر از ساير شبكه ها مي باشد و در نهايت پخش سيلاب باعث تغيير بافت خاك هم شده است.

براي مبارزه با فرسايش راه هاي مختلف بيولوژيكي و مكانيكي وجود دارد. در كشور ما هم هر دو راهكار مورد استفاده قرار گيرد. يكي از راهكارهاي بيولوژيكي كه توسط دولت و با صرف هزينه هايي سنگين انجام مي شود اجراي طرحهاي مرتعداري است. در اين تحقيق نقش و تاثير اجراي 13 طرح اجرا شده در استان ايلام مورد بررسي قرار گرفته است. براي اين منظور سه پارامتر درصد پوشش گياهي، توليد علوفه خشك و امتياز مربوط به وضعيت مرتع در سال شروع طرح و حال حاضر محاسبه و با استفاده از آزمون t با هم مقايسه شدند. نتايج نشان ميدهد كه اختلاف اين سه پارامتر در سال شروع طرح با حال حاضر در سطوح  1و 5 درصد معني دار مي باشد كه نشانگر تاثير اجرايي اين طرح ها مي باشد. بنابراين بر اجراي هرچه بيشتر اين طرحها تاكيد مي گردد.

فرسايش و توليد رسوب پديده پيچيده اي كه بر اساس شرايط حاكم بر مناطق مختلف ممكن است يك يا چند عامل در تشديد بيشتر آن موثر باشد. در اكثر نقاط عامل نوع و نحوه استفاده از اراضي در مقايسه با ساير عوامل موثر در فرسايش نقش بيشتري را در توليد رسوب دارد. از اين رو براي تعيين نقش و ميزان مشاركت اين تغييرات استفاده از اراضي در طول به زمان متغير مستقل و تغييرات فرسايش و توليد رسوب به عنوان متغير وابسته در حوزه آبخيز طالقان مورد بررسي قرار گرفته است. روش تحقيق در اين پژوهش مبتني بر استفاده از عكسهاي هوايي، تصاوير ماهواره اي همراه با بازديد هاي صحرايي براي تهيه نقشه انواع فعلي و گذشته از اراضي طي سالهاي 1349، 1366 و 1380 بوده است. به طوري كه همزمان آن مقادير بار معلق در فواصل زماني سال 50-49، 66-50 و 80-67 بر اساس آمار رسوب برآورد و نهايتا با استفاده از مدل تجربي EPM ميزان رسوبدهي زير حوزه ها محاسبه شده است. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان دهنده اين است كه در فواصل زماني 1349-1380 سطح اراضي تخصيص به مرتع 15 درصد افزايش و سطح اراضي تخصيص داده شده به زراعت و كشاورزي آبي به ترتيب 11.1% و 3.8% كاهش اشته است. نتايج حاصل از بررسي مقادير بار معلق ساليانه نيز در دوره 1366-1349 و 1380-1367 متغير بوده به طوري كه مقدار آن در دوره 66-49 افزايش و دوره 66-50 كاهش يافته است. بر اساس بررسي هاي انجام شده علت افزايش رسوب در دوره 66-49 بيشتر مربوط به تغييرات جوي به ويژه رخداد ترسالي ها و خشكسالي ها و تغيير در مقدار بارش و پراكنش آن بوده است وعلت كاهش رسوب از سال 1367 تا 1380 مربوط به تغييرات در نوع و نحوه استفاده از اراضي و تغييرات وي مي باشد. شايان ذكر است كه به علت عدم وجود آمار طويل المدت از روند تغيير در نوع و استفاده از اراضي و اندكي تغييرات مساحت انواع بهره برداري از اراضي، تفكيك اين دو از هم مشكل بوده است. همچنين نتايج حاصل از تجزيه و تحليل همبستگي بين متغيرهاي مستقل انتخابي با توليد رسوب خروجي از زير حوزه ها به عنوان متغير وابسته از طريق ايجاد روباط رگرسيوني حاكي از اين است كه عامل موثر در رسوب دهي زير حوزه هاي آبخيز در دوره 66-49 مربوط به متغيرهاي دبي و وسعت اراضي تحت كشت ديم و در دوره 80-67 مربوط به متغيرهاي وسعت اراضي تحت پوشش مرتع و متغير بارش مي باشد. با توجه به نتايج حاصل از اين تحقيق توصيه مي شود به دليل تاثير مستقيم تبديل اراضي مرتعي به اراضي كشاورزي به ويژه براي زراعت ديم در دامنه هاي پرشيب، در صورتي كه مهار فرسايش و كنترل رسوبات در اين حوزه آبخيز و ساير آبخيزها با شرايط مشابه مد نظر باشد، ضرورت دارد. در اولين گام اقدام به استفاده و بهره برداري از اراضي در سازگاري با تناسب، قابليت و توان طبيعي توليد اراضي شود.