بانک مقالات کشاورزی

نوع بهره برداري از اراضي فاكتور بسيار مهمي در ايجاد فرسايش و رسوب حوزه هاي آبخيز به شمار مي رود. به دليل عدم توجه به مساله قابليت و تناسب اراضي اكثرا از اراضي به صورت نامناسب و نامعقول استفاده مي شود كه اين استفاده نابجا شدت فرسايش و توليد رسوب افزايش داده است. به منظور مطالعه نقش كاربري اراضي نامناسب در توليد فرسايش ورسوب و پيش بيني تاثير بهره برداري مناسب در تقليل فرسايش و رسوب، حوزه آبخيز پارسل C سد قشلاق سنندج انتخاب شد. ابتدا با استفاده از نقشه هاي توپوگرافي 1:50000 وعكس هاي هوايي 1:50000 و 1:20000 و تصاوير ماهواره اي كاسموس 1:250000 و 1:50000، نقشه هاي مورد نياز حوزه تهيه گرديد. سپس مقدار فرسايش و رسوب ويژه در حوزه مطالعه محاسبه و نقشه شدت فرسايش ترسيم شد. براي پيش بيني تاثير بهره برداري مناسب از اراضي در كاهش ميزان فرسايش و رسوب، اقدام به بهينه سازي ضريب كاربري اراضي (Xa) شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه اراضي ديم رها شده كه داراي فرسايش شديد مي باشند با توليد رسوب ويژه 587.17 متر مكعب مربع در سال و اراضي زراعي آبي كه داراي شدت فرسايش كم مي باشند با توليد رسوب ويژه 84.54 متر مكعب بر كيلومتر در سال به ترتيب بيشترين و كمترين نقش را در رسوبدهي حوزه آبخيز مورد مطالعه دارا مي باشند. اعمال مديريت مناسب مي تواند ميزان فرسايش و رطوب حوزه را حدود 66.35 درصد كاهش داده و شدت فرسايش حوزه را از كلاس متوسط به كم بهبود بخشد. همچنين حجم كلي رسوباتي كه ساليانه از حوزه خارج مي شود 190 درصد كاهش مي يابد.

شستشو و از دسترس خارج شدن عناصر غذايي موجود در خاك از بارزترين اثرات زيان بار اقتصادي و اجتماعي ناشي از فرسايش است كه مي تواند در نتيجه تبديل اراضي مرتعي به ديم به وجود آيد و به دنبال آن تخريب شديد اراضي حادث گردد. لذا آگاهي از مقادير كمي فرسايش خاك ناشي از تبديل اراضي مي تواند در برآورد دقيق و ارزشمند اثرات نامطلوب، پنهان و غيرملموس فرسايش موثر عمل نموده و اين امر به برنامه ريزي هاي استراتژيك در جهت توسعه پايدار كمك خواهد نمود. اين در حالي است كه نحوه عملكرد فرسايش و چگونگي توليد رسوب در چنين اراضي در همه جا يكسان نمي باشد و لازم است تا فرآيند تبديل اراضي مرتعي به ديم كاري و نحوه تاثير آن بر پديده فرسايش تعيين گردد. اين تحقيق با هدف تعيين تغييرات خصوصيات خاك شامل نفوذپذيري، ايجاد رواناب، توليد رسوب و عمق افق A در اثر تغيير كاربري زمين مرتعي به زمين زراعي ديم براي تعيين شيب مناسب براي ديمكاري انجام يافته است. منطقه مورد مطالعه در ارتفاعات منطقه قوشچي در آذربايجان غربي واقع شده است. نتايج اين بررسي نشان مي دهد كه نفوذپذيري و رواناب سطحي زمين هاي مرتبعي با اراضي ديم تفاوت معني داري نداشته است. با اين حالت گل آبودگي رواناب و مقدار رسوب ايجاد شده در كاربري زراعي بيشتر از اراضي مرتعي بوده است. اين تفاوت در شيب بيشتر از 30 درصد معني دار مي باشد كه نشان مي دهد كشت اراضي با شيب بيشتر از 30 درصد تخريب بيشتر خاك را به دنبال خواهد داشت.

در اين تحقيق سعي شده تا تاثير ضخامت رسوب بر ميزان نفوذپذيري خاك و تغييرات رطوبت خاك در عرصه شبكه گسترش سيلاب آب باريك بم بررسي گردد. به اين منظور يكي از شبكه هاي تغذيه كه رسوب بيشتري گرفته بود انتخاب و در قسمتي از آن يك شبكه شطرنجي 40×20 متري جهت اندازه گيري ميزان نفوذپذيري خاك و يك شبكه شطرنجي 5×5 متري براي اندازه گيري رطوبت خاك، در همان شبكه مشخص گرديد. نتايج بدست آمده طي تحقيق حاضر نشان داد كه با افزايش ضخامت رسوب، ميزان نفوذپذيري خاك ابتدا خيلي سريع و سپس به مقدار ناچيز كاهش مي يابد. روابط خطي و غيرخطي تهيه شده بين ضخامت رسوب و ميزان نفوذپذيري خاك به دليل عدم تطابق آنها با اطلاعات موجود، مورد قبول نبوده و علت آن را مي توان منطبق شدن خاك منطقه در اثر اختلاف بافت رسوب و خاك زيرين دانست. همچنين تغييرات رطوبت در طوب پروفيل خاك و تحت تاثير ضخامت مختلف رسوب نشان مي دهد كه، هرچه ضخامت رسوب بيشتر گردد، ميزان رطوبت خاك هم بيشتر مي شود و نوسانات رطوبتي در طول پروفيل خاك افزايش مي يابد و تغييرات رطوبت در شاهدها داراي اختلاف معني داري با ساير نقاط دارند.

بهره برداري بيش از حد و غيراصولي از مراتع مساله اي است كه در اكثر حوزه هاي آبخيز صورت مي گيرد بدون آنكه در برداشت و چرا از مراتع، مسائل حفاظت خاك و آب مورد توجه قرار گيرد. اين تحقيق با هدف بررسي تاثير شدت چرا بر ميزان توليد رواناب و رسوب در دو جهت جغرافيايي و در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي و به صورت كرت هاي خرد شده در سالهاي 1374 تا سال 1377 به اجرا در آمد، در اين طرح جهت جغرافيايي (A) به عنوان كرت اصلي و تيمارهاي شدت چرا و شخم به عنوان كرت هاي فرعي منظور گرديدند.
ابعاد كرتهاي فرعي 22×1.8 مترمربع بود كه جهت جمع آوري رواناب و رسوب مخازني در پايين دست آنها تعبيه شده بود و بعد از هر بارندگي ميزان رواناب موجود در مخزن محاسبه كمي گرديد. براي تعيين ميزان رسوب، نمونه هايي از رواناب به آزمايشگاه منتقل و ميزان رسوب تعيين مي گرديد.
نتايج اين تحقيق صرفا از ده بارندگي پاياني طرح (سال آبي 77-1367) بوده كه عمليات تجزيه واريانس انجام گرديده است كه نتايج ذيل به دست آمده است: شيب جنوبي از نظر ميزان رسوب با مقدار 2.2 گرم بر مترمربع نسبت به شيب غربي با ميزان 0.15 گرم بر متر مربع در سطح يك درصد برتر بود. تيمارهاي چراي بي رويه، كف بر و شخم به ميزان 2.12، 1.78 و 1.62 گرم بر مترمربع نسبت به چراي متعادل و قرق به ترتيب با ميزان 0.12 و 0.24 بيشتر بودند، در نهايت بارش شماره 9 و شيب و چراي بي رويه و كف بر و شخم به ميزان 35.8، 27.6 و 26.8 گرم بر مترمربع در سطح يك درصد نسبت به ساير تيمارها برتر بود. از نظر ميزان رسوب به ازا هر ليتر روانال 0.58 گرم رسوب در شيب جنوبي، 0.176 گرم رسوب در شيب غربي و همچنين در تيمار شخم 0.17 گرم رسوب توليد شد.

به منظور بررسي نكات قابل توجه و شناخت مسائل و مشكلات موجود در اجراي طرح هاي تحقيقاتي تاثير پخش سيلاب بر خصوصيات خاك، لزوم توجه به روش كار، عملكرد و نتايج حاصله در تحقيقات اجرا شده پيشين ضروري به نظر ميرسد. به دنبال احداث ايستگاه هاي تحقيقاتي، آموزشي و ترويجي پخش سيلاب بر آبخوان ها درسطح كشور، رفتار سنجي و پايش عوامل مختلف از جمله پايش خصوصيات خاك نيز در دستور كار قرار گرفته است. بررسي سوابق موجود نشان ميدهد كه در طي سال هاي گذشته درنقاط مختلف كشور طرح هاي تحقيقاتي مرتبط با موضوع اجرا شده و يا در دست اجرا مي باشد. بررسي نتايج اين طرح ها نشان دهنده بهبود كيفيت برخي از خواص فيزيكي و شيميايي خاك، افزايش برخي عناصر و در نتيجه افزايش حاصلخيزي خاك و ايجاد شرايط مناسب براي رشد گياهان مرتعي و نهال هاي كاشته شده مي باشد. در اين نوشتار با بررسي منابع مختلف داخلي وخارجي و در نظر گرفتن شاخص هايي همچون مدت زمان اجراي طرح، تعداد دفعات سيلگيري، محل ها، شيوه و عمق نمونه برداري، برخي پارامترهاي فيزيكي و شيميايي مورد ارزيابي و ميزان دستيابي به هدف مورد توجه قرار گرفته است.

در سالهاي اخير نوار ساحلي درياي خزر در محدوده استان گيلان بويژه مصب رودخانه هاي بزرگ نظير دلتاي سفيد رود، در اثر عوامل محيطي قاره اي و دريايي تغييرات بسيار چشمگيري داشته است. تغيير در موقعيت اين سواحل موجب وارد آمدن خسارات فراوان و جبران ناپذيري شده است. تغييرات دبي آبهاي ورودي از خشكي، ميزان متفاوت آورد رسوب از خشكي و ماهيت جابجا شونده و فرسايش پذيري رسوبات ساحلي از جمله عوامل قاره اي و تغييرات تراز آبي دريا، الگوي جريانها و امواج درياي خزر در گيلان به شمار مي روند. در اين تحقيق سعي خواهد شد دامنه اثر هر يك از عوامل غالب در نقاط مختلف سواحل گيلان تعيين شود. از طرفي با استفاده از اطلاعات عكسهاي هوايي دو دوره 1346 و 1373 در مقياس1.20000 و نرم افزارهاي Ilwis و photoshop ميزان و نرخ فرسايش و رسوبگذاري برآورد گرديد. در اين تحقيق از ساير نقشه هاي زمين شناسي و توپوگرافي با مقياس  1.20000و  1.50000و همچنين پيمايش هاي ميداني جهت تكميل اطلاعات استفاده شده است. واحدهاي رسوبي كه تغييرات آنها مورد بررسي قرار گرفته است واحدهايي هستند كه در بخش چينه شناسي بعنوان واحد كواترنر معرفي شده اند. اين واحدها به تفكيك محيط رسوبي كه در آن واقع شده اند عبارتند از واحد Qm, Qt2, Qt1 مربوط به محيط خشكي، واحدهاي Qts, Qsp متعلق به محيط خشكي و از محيط واحدهاي Qt3, Qt2, Qt از محيط خشكي و زير محيط رودخانه اي و بالاخره واحدهاي Q2be, Q2b, Qbm مربوط به محيط حد واسط و زير محيطهاي نمودار ساحلي هستند. در سواحل گيلان پيشروي تحت فرسايش دريا در مناطق آستانه اشرفيه 84.08، تالش 52.49، انزلي 45.81، لسكوكلايه 1430.69، رودسر 678.5 هكتار مي باشد. پسروي تحت رسوبگذاري ساحل در مناطق ساحلي استان گيلان به ترتيب در آستانه اشرفيه 276.99، تالش 48.31، انزلي فاقد پسروي، لسكوكلايه 0.04 و رودسر 5.46 هكتار برآورد شده است.

آبها در مناطق خشك و نيمه خشك داراي مقدار زيادي املاح محلول هستند كه مقدار جزئي آن نيازهاي گياهان را تامين نموده و مابقي در خاك انباشته مي گردند. در صورتيكه تدبيري در اين باره انديشيده نشود با گذشته زمان باعث شور شدن اراضي گرديده و آنها را از حيز انتفاع خارج مي سازد. بنابراين بررسي وضعيت آبهاي سطحي و زيرزميني از نظر شوري و قليائيت و ميزان عناصر سمي جهت جلوگيري از خسارتي كه به كشاورزي و محيط زيست وارد ميشود بايستيي مورد توجه قرار گيرد كه در اين راستا اين تحقيق انجام گرفته است. براي اين منظور بر اساس تعداد شهرستانهاي استان وسطح حوزه هاي آبريز تعداد 108 نمونه از آبهاي سطحي و زيرزميني بصورت تصادفي نمونه آب تهيه و با استفاده از روشهاي متداول در موسسه تحقيقات خاك و آب كشور تجزيه گرديده و خصوصيات مختلف آن تعيين و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج حاصله نشان داد كه مشكل عمده آبهاي سطحي استان مشكل شوري بوده بطوريكه اكثر اين آبها در كلاس سه و بالاتر قرار دارند كه براي مصارف كشاورزي و شرب مساله ساز هستند و از نظر عناصر بود و نيترات در محدوده آبهاي بدون محدوديت تا محدوديت كم طبقه بندي مي شوند. همچنين 44 درصد نمونه آبهاي زير زميني مناسب براي كشاورزي و شرب بوده و 48 درصد داراي كيفيت متوسط و تنها 8 درصد در كلاسهاي نامناسب قرار دارند كه براي كشاورزي و شرب نامناسب مي باشند و كليه نمونه آبهاي زير زميني نيز از نظر ميزان بر و نيترات بدون محدوديت تا محدوديت كم ارزيابي مي شوند.

سالانه 50 ميليارد تومان از بروز زمين لغزش ها و 500 تا 3000 ميليارد تومان به طور متوسط با وقوع سيلاب ها به كشور خسارات وارد مي شود.
بررسي روند تغييرات كاربري جنگل ها و مراتع و توسعه شهرها و اراضي كشاورزي و پيامد تخريبي آن كه منجر به بروز انواع فرسايش و افزايش رسوب زايي و كاهش كيفيت آب مي شود چنانچه بايد مورد مطالعه و ارزيابي قرار نگرفته است. لذا به منظور شناسايي وضعيت موجود از پراكنش انواع فرسايش، ميزان تغييرات و تخريب كاربري جنگل و مرتع پيامد ناشي از آن در ويژگي هاي زيست محيطي رودخانه كرخه، اين مطالعه طراحي و انجام شده است. در اين مطالعه با بررسي تغييرات كاربري و فرسايش در دو مقطع زماني تصاوير ماهواره اي سال هاي 1367 و 1381 حوزه آبخيز كرخه و مقايسه خصوصيات فيزيكي و شيميايي رودخانه كرخه اعم از كاتيون ها، آنيون ها، درجه گل آلودگي، اسيديته و شوري مهمترين و موثرترين عوامل كاهش كيفي رودخانه كرخه را مورد ارزيابي قرار مي دهد.
توسعه اراضي شهري و زراعت آبي زير حوزه ها گاماسياب و قره سو و كشگان در مقاطع زماني سال هاي 67-81 و كاهش بارندگي و دبي در مقطع زماني سال هاي 79-81 مهمترين عامل كاهش درجه اسيديته و افزايش شوري و آنيون ها و كاتيون هاي رودخانه كرخه محسوب مي شود.

جهت بررسي و ارزيابي عمليات آبخيزداري در يك حوزه بايد كليه عمليات اجرايي آبخيزداري اجرا شده در يك حوزه مورد بررسي قرار گيرد. در اين تحقيق ارزيابي ميزان موفقيت يا عدم موفقيت هر يك از عمليات آبخيزداري بر روي سه متغيره كه شامل عمليات مكانيكي، بيولوژيك و مديريتي مي باشد، در كليه زير حوزه ها مورد بررسي و ارزيابي واقع گرديد. در اين جا جهت بررسي وضعيت فعلي حوزه و مقايسه شرايط پيش از شروع عمليات آبخيزداري اقدام به بررسي تغييرات رطوب گرديد. در اين بررسي مجموعه فعاليت هاي مكانيكي حوزه شامل احداث گابيون و سدهاي خشكه چين و بيولوژيك شامل علوفه كاري، بوته كاري، نهال كاري و بذرپاشي به تفكيك مورد ارزيابي واقع شده و عملكرد مثبت و منفي آنها تشريح شده است. نتايج مطالعات رسوب نشان از كاهش چشمگير و معني داري دارد كه مهمترين دليل آن را مي توان اعمال عمليات گسترده بر رووي پهنه هاي فرسايشي دانست.

يكي از اهداف احداث ايستگاه پخش سيلاب قره چريان استان زنجان افزايش ذخيره رطوبتي خاك بوده است. بدين منظور بررسي تغييرات رطوبت خاك در عرصه پخش سيلاب و مقايسه آن با عرصه شاهد، به تعداد شش پروفيل خاك در عرصه پخش و دو پروفيل ديگر در عرصه شاهد تا عمق 1.5 متري حفر گرديده است. جمعا به تعداد 36 درصد حسگر مربوط به دستگاه رطوبت سنج خاك (TDR) در ميان هر يك از لايه هاي خاك پروفيل هاي مذكور جايگذاري شده است و به مدت دو سال از نيمه ارديبهشت تا آخر مهر با فواصل زماني يك هفته رطوبت خاك يادداشت برداري گرديده است. با استفاده از مقايسه آماري پراكندگي به روش فيشر و ميانگين سري داده ها به روش دانكن، زير گروه هاي همگن و متفاوت از هم تعيين گرديده اند. نتايج بدست آمده نشان مي دهد كه رژيم رطوبتي خاك بين عرصه پخش سيلاب و شاهد از تفاوت معني داري برخوردار بوده و بيشترين اختلاف تغييرات رطوبت خاك بين عرصه پخش سيلاب و شاهد تا اوايل تيرماه بوده است. از اوايل تيرماه به بعد منحني هاي تغييرات رطوبت خاك نسبت به زمان با شيب كمتر ادامه يافته و به يكديگر نزديكتر شده اند. ضمنا در اين دوره زماني نيز تفاوت آماري معني داري بين مقدار رطوبت در لايه هاي مختلف وجود داشته و اين اختلاف متاثر از عمق و بافت لايه ها بوده است.

استان قم با وسعتي معادل 410، 11 كيلومتر مربع، تحت تاثير 7 اقليم قرار دارد كه اقليم خشك بياباني معتدل بيش از 50 درصد از سطح استان را فرا گرفته است. همچنين 6 منطقه داراي فرسايش ابكندي با مساحتي بالغ بر 6427.6 هكتار با سه اقليم مختلف در استان شناسايي گرديدند كه در اين بين 3 منطقه با اقليم هاي خشك بياباني معتدل (مناطق قشلاقي البرز و نيزار) و نيمه خشك گرم (منطقه راهجرد) داراي وسعيت بيش از 500 هكتار هستند. آبكندهاي مورد مطالعه همگي از نوع جانبي بوده و در امتداد زهكش طبيعي منطقه تشكيل شده اند و از نظر تكاملي جزء آبكندهاي ناپيوسته مي باشند. شكل پلان عمومي و مقطع عرضي آنها به ترتيب پنجه اي و v شكل مي باشد و از نظر عمق، در گروه آبكندهاي متوسط (1 تا 10 متر) قرار مي گيرند. شكل پلان هدكت در غلب آبكندها، نقطه اي و شاخه اي بوده كه نشان دهنده تاثير رواناب سطحي بر ايجاد و گسترش آنها مي باشد. همچنين نيمرخ عمومي هدكت نيز در بيشتر آبكندها مايل بوده كه بعضا اشكال غار مانند نيز در مناطقي كه خاك آنها داراي املاح زياد بويژه سديم ميباشد، ديده مي شود كه اين امر بواسطه وجود فرآيندهايي نظير لوله اي شدن و استخر كنشي در آنها است. از عوامل عمده در تشكيل آبكندهاي استان قم مي تواند به وقوع سيل و باران هاي شديد در گذشته و همچنين وجود املاح زياد در برخي مناطق (به عنوان عوامل طبيعي) و شخم در جهت شيب، رها شدن آب آبياري در انتهاي اراضي زراعي، تخريب پوشش گياهي و طراحي نامناسب آبگذرهاي جاده اي (به عنوان عوامل انساني) اشاره نمود.

پديده ناپايداري شيب ها، از جمله مخاطرات طبيعي است كه موجب خسارت هاي مالي، جانبي و تخريب منابع طبيعي فراوان در كشور مي گردد. فرسايش خاك و تهديد مناطق مسكوني و مزارع، جاده ها، مخازن سدها و … از جمله مواردي است كه در نتيجه وقوع لغزش در زمينهاي مستعد حركات توده اي وجود دارد. اگرچه اين پديده در بسياري از نقاط كشور وجود دارد، ليكن متاسفانه اين پديده شوم كمتر از ديدگاه اقتصادي و اجتماعي مورد توجه قرار گرفته است. لازمه برخورد اصولي با هر پديده اي از جمله بلاياي طبيعي انتخاب شيوه مناسب و علمي جهت بررسي و مقابله با آن پديده مي باشد. همانگونه كه مي دانيم همواره بدنبال وقوع بلاياي طبيعي بخشي از سرمايه هاي ملي چه انساني و چه فيزيكي در رويارويي با پديده هاي مذكور به هدر مي روند. كه اين موضوع ايجاب مي كند تا ابعاد اين بلايا مورد بررسي دقيق قرار گيرد. از مناطق پر لغزش ايران، حوزه آبخيز هراز مي باشد. در اين مقاله سعي شده است ابعاد اقتصادي و اجتماعي زمين لغزش امامزاده علي در كيلومتر 80 جاده هراز كه در خرداد سال 1377 بوقوع پيوسته و باعث وارد شدن خسارات زياد به منازل مسكوني، اراضي كشاورزي و تاسيسات زر بنايي شده است مورد بررسي قرار گيرد. ابتدا مباني نظري بررسيهاي اقتصادي اجتماعي به بحث گذاشته مي شود سپس اطلاعات حادثه در منطقه هراز از قبيل ميزان تخريب و نوع خسارات وارده و نحوه وقوع حادثه را بررسي و نيز تجزيه و تحليلهاي كارشناسي صورت گرفته و به رشته تحرير در آمده است. بر اثر زمين لغزش تنها در منطقه هراز بقعه متبركه سن تن از امامزاده ها كه در پايين دست جاده هراز قرار داشته اند بطور كامل تخريب شده اند. همچنين سه دهنه مغازه، يك باب تعميرگاه، يك واحد سالن غذاخوري، چندين منزل مسكوني، تعدادي دكل برق فشار قوي و مخابرات، باغات پايين دست جاده، تعداد 11 مزرعه پرورش ماهي و حدود 380 متر از طول جاده هراز تخريب شده است.

نقشه اشكال فرسايش در مطالعات فرسايش و رسوب به عنوان يكي از نقشه هاي پايه و بر اساس شواهد ظاهري فرسايش منطقه تهيه و ارايه مي گردد. با توجه به گستردگي كشور و تنوع در شرايط آب و هوايي، فيزيوگرافي، زمين شناسي، خاك شناسي، كاربري و پوشش گياهي، تفاوتهاي بسياري از نظر اشكال فرسايش اعم از سطحي، شياري، خندقي، توده اي در مناطق مختلف ملاحظه مي شود. جهت بررسي و مقايسه روش هاي مختلف تهيه نقشه اشكال فرسايش 1:250000 در مناطق كوهستاني، يك مطالعه در حوزه رودخانه هاي كن و سولقان در شمال غربي شهر تهران انجام گرفت. در مرحله اول، با روي هم گذاري لايه هاي زمين شناسي، پوشش گياهي و شيب: زمين شنساي، كاربري و شيب: حساسيت سنگها به فرسايش كابري و شيب، حساسيت سنگها فرسايش، كاربري و ارزيابي منابع و قابليت اراضي، به ترتيب نقشه هاي واحد كاري 1 تا 4 تهيه گرديد. در مرحله دوم، 53 نقطه كنترل زميني از نظر اشكال فرسايشي و شدت آنها مورد بررسي قرار گرفت. نتايج مويد آن بود كه نقشه هاي واحد كاري 1، 2 و تاحدوددي 3، روش مناسبي جهت جداسازي واحدهاي همگن از نظر اشكال فرسايش نيستند. در ضمن به دليل به وجود آمدن تعداد واحدهاي بسيار زياد و يكسان بودن اشكال فرسايش و واحدهاي مجاور، موجب صرف هزينه و نيروي كار زياد مي شوند. نقشه واحد كاري 4 باحداقل تعداد واحد بيشترين دقت را نشان داد. در 2 واحد از 6 واحد اين نقشه، 66.6 درصد و در 1 واحد، 85 درصد نقاط كنترلي داراي فرسايش مشابه بودند. در سه واحد ديگر، با كاربري كشاورزي و برونزدگي سنگي، تقريبا اشكال فرسايش در تمام نقاط يكسان بود. به علاوه برخي ناهمگوني در اشكال فرسايش واحدها به دليل نوع، عمق و خصوصيات خاك بود.

با توجه به توصيه هاي FAO به پرهيز از زراعت ديم در اراضي با شيب بيش از 12 درصد و با توجه به شيب اراضي تحت زارعت ديم در كشور ما كه هر از گاهي چند برابر اين حد مي باشد، در صورت استفاده از برخي روش هاي به زراعي از قبيل رعايت جهت شخم، مي توان از فرسايش خاك جلوگيري نموده و در افزايش توليد محصول اثر مبتني گذاشت. طي سال هاي آبي 1382-1381 و 1383-1382 در طرحي كه بدين منظور در ايستگاه پخش سيلاب سهرين - قره جريان استان زنجان و در اراضي شيب دار به اجرا در آمد، دو تيمار شخم در جهت و عمود بر جهت شيب در سه طبقه شيب 12-0، 20-12 و 40-20 درصد در 22 واقعه بارندگي منجر به رواناب و رسوب مورد مقايسه قرار گرفتند. آمار ثبت شده رواناب و رسوب و كميت و كيفيت محصول گندم دركرت هاي استاندارد، در قالب طرح كرت هاي خرد شده به روش بلوك هاي كامل تصادفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج مويد آن بود كه شخم عمود بر جهت شيب در هر سه طبقه موجب كاهش رواناب و رسوب شده است. كاهش رواناب و رسوب حاصل از تيمار شخص عمود نسبت به شخم در جهت شيب در طبقات 12-0، 20-12 و 40-20 درصد به ترتيب براي رواناب 83.28، 89.24 و 56.84 درصد و براي رسوب 91.16، 92.31 و 92.31 درصد بود كه از نظر آماري در سطح 1% معني دار است. مقايسه ميزان رواناب و رسوب حاصل از شخم عمود بر جهت شيب طبقه 20-12 و 40-20 درصد نسبت به شخم در جهت شيب طبقه 12-0 درصد و همچنين مقايسه ميزان رواناب و رطوب حاصل از شخم عمود بر جهت شيب طبقه 40-20 درصد نسبت به شخم در جهت شيب طبقه 20-12 درصد تفاوت معني داري را رد سطح 1% نشان داد كه اين امر خود دليلي بر اهميت نوع شخم در زراعت ديم روي دامنه ها مي باشد. با وجود افزايش شيب، شخم صحيح از ميزان فرسايش خاك كاسته است. به طوري كه شخم عمود بر جهت شيب، ميزان فرسايش خاك در شيب هاي 12-0، 20-12 و 40-20 درصد را به ترتيب 6.11، 7.73 و 7.73 برابر كمتر ازحد مجار مي رساند. كميت و كيفيت بذر گندم در تيمارهاي مختلف تفاوت معني داري را نشان نداد. با اين وجود شخم عمود بر جهت شيب موجب افزايش مقدار توليد در طبقات 12-0، 20-12 و 40-20 درصد، به ترتيب به ميزان 19، 21 و 9 درصد شده است.

انجام تحقيقات كاربردي در جهت جلوگيري از ايجاد آبكند و نحوه كنترل آنها نيازمند اطلاعات پايه درباره انواع آبكندها، ويژگيهاي خاكشناسي، شكل شناسي، كاربري اراضي و خسارات حاصل از آنها مي باشد. بنابراين اقدام به شناسايي ويژگيهاي شكل شناسي آبكندهاي كندوران و خصوصيات خاك وزمين شناسي و ويژگيهاي اقليمي آن منطقه شد. منطقه آبكندي كندوران دشت سيلابي نسبتا مسطح است با پستي و بلندي كم و شيب ملايم كه از مواد رسوبي ريز سيلابها در طي ادوار گذشته بوجود آمده است. داراي خاكي عميق تا خيلي عميق با بافت متوسط تا سيك (سيلت، سيلت لوم، شن لومي) همراه با شوري زياد تا خيلي زياد و املاح فراوان، از نظر زمين شناسي رسوبات دوران چهارم حاصل از سازند آغاجاري مي باشد. نزولات جوي در اين منطقه بصورت باران با شدت زياد مي باشد و بيشتر از 50 درصد آن درزمستان اتفاق مي افتد. ميانگين بارندگي سالانه 165 ميلي متر حداكثر بارندگي سالانه 392.7 و حداقل آن 43 ميلي متر مي باشد. حرارت متوسط سالانه 26.2 درجه سانتيگراد با حداقل 21.6 و حداكثر 30.8 درجه سانتيگراد است. در اين منطقه آبكندها بر روي دشت واقع شده و از نظر دوره تكامل پيوسته يا مسن مي باشند و پلان عمومي شبكه آبكند پنجه اي و از نظر عمق، داراي عمق متوسط (4-2 متر) مي باشد. پلان راس آبكند شاخه اي پروفيل راس آن عمودي و شكل مقطع آن U شكل مي باشد. با توجه به بررسيهاي انجام شده به نظر ميرسد دو دسته عوامل طبيعي و انساني در بوجود آمدن آبكندها در منطقه موثر باشند. عوامل طبيعي كه بستگي به خصوصيات طيعي منطه دارد شامل بارندگي با شدت زياد، املاح زياد موجود در خاك و سيلگير بودن منطقه و از عوامل انساني ميتوان به تخريب پوشش گياهي اشاره كرد.