جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولوی ( متولد 604 ه.ق در بلخ) از مشهورترین شاعران ایرانی است. نام کامل وی «محمد ابن محمد ابن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» نامیده می‌شده است. از برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته‌اند. زبان مادری وی پارسی بوده است.  
مولوی متولد بلخ (سرزمینی در شمال شرق خراسان) است، و در زمان تصنیف آثارش (همچون مثنوی) در قونیه  (واقع در ترکیهٔ امروزی) می‌زیست.

با آنکه جهانیان نیک می‌دانند که مولوی یک شاعر ایرانی است اما دولت ترکیه در برنامه‌هایی که به مناسبت سال جهانی مولانا برگزار کرده‌است، تلاش کرده‌ که مولانا را به عنوان یک چهره فرهنگی کشور خود به دنیا معرفی کند. در این میان کم‌توجهی مقامات ایران در سال‌های اخیر، در موفقیت دولت ترکیه نقش فراوانی داشته‌ است و این در صورتی است که به قول دکتر میرجلال‌الدین کزازی بزرگداشت مولانا را توسط دوستانمان در ترکیه به فال نیک می‌گیریم، اما نباید فراموش کنیم که این بزرگ مرد ادبیات جهان، نخست به ما (ایرانیان) تعلق دارد و سپس به دیگران. نباید کوتاهی کنیم.

موقعیت آرامگاه حضرت مولانا در نقشه زیر مشخص شده است.

آرامگاه مولانا، میان دو استان آنکارا و آنتالیا واقع شده و تا استانبول 8 ساعت فاصله دارد.