سینانیوز به از کی اس‌ای، پدرانی که ادای نوشیدن چای را در بازی با کودکانشان در می‌آورند، به همراه عروسک‌های پارچه‌ای پرشده فرزندشان مدرسه بازی می‌کنند، یا کتاب‌های داستان را با حالت نمایشی برای نوپایان خود اجرا می‌نمایند کاری بیشتر از ایجاد تصویر یک پدر خوب را انجام می‌دهند. آن‌ها ممکن است با این کار کودکانشان را در زمینه‌های آموزشی تقویت کنند، تقویتی که دست کم در دوران دبستان ادامه خواهد داشت، این نتیجه گیری‌ها را یک مطالعه تازه انتشار یافته بر روی خانواده‌های کم درآمد القا می‌کند. بنا بر این گزارش، پژوهش تازه انتشار یافته‌ای که برای ۱۵ سال ادامه داشت نشان می‌دهد پدرانی که با فرزندانشان بازی می‌کنند تفاوت بزرگی در رشد‌شناختی کودکان خود ایفا می‌نمایند.
جینا کوک، پژوهشگر روان‌شناسی خانواده و رشد در دانشگاه ایالتی یوتا که این مطالعه را انجام داد اظهار داشت: فقط بازی کردن با کودکانمان مهم نیست این نیز مهم است که چگونه با کودکانمان بازی می‌کنیم.
پژوهشگران این دانشگاه ۲۲۹ کودک از خانواده‌های با درآمد پایین را برای مدت ۱۵ سال تحت مطالعه قرار دادند. آن‌ها این کودکان را در هنگام بازی هم با مادر و هم پدر در نشست‌های جداگانه و شبه ساختار یافته بازی زیر نظر قرار دادند. آن‌ها آنگاه میزان تحریک را با درنظرگیری هم کمیت و هم کیفیت بازی ارزیابی نمودند. آن‌ها در سه سالگی میزان واژه گویی و در کلاس پنجم توان ریاضی و خواندن این کودکان را آزمودند.
پژوهشگران دریافتند که نه تنها چگونگی بازی کردن بلکه تناوب بازی شما با کودکتان بر موفقیت‌های آموزشی آن‌ها تاثیر دارد. به گفته کوک چگونگی بازی با کودکان پیامدهای درازمدتی دارد.
یکی از جنبه‌های متمایز این پژوهش توجه ویژه آن به تاثیر سهم همکاری‌های پدر در رشد یا عملکرد آموزشی کودکان بوده است که در مقایسه تاکنون کمتر مورد توجه قرار داشته است. کوک و همکارانش گزارش مطالعه خود را در یک شماره ویژه پدران در مجله علمی علم خانواده منتشر ساختند.
به گفته کوک، نکته این مطالعه این بود که تا حدود یک دهه پیش پدر‌ها به اندازه مادر‌ها در خانه نبودند. در بسیاری از پژوهش‌ها ما فقط با مادر‌ها حرف می‌زدیم و آن‌ها را مورد مشاهده قرار می‌دادیم. اما این مطالعه به هر دو نگاه کرد.
