تشخیص آلودگی به ویروس ایدز فقط با آزمایش خون میسر است. باید توجه داشت كه از زمان ورود ویروس به بدن انسان تا زمانی كه شواهد آزمایشگاهی آن ظاهر شود، بین ۲ هفته تا ۱۶ ماه فاصله وجود دارد كه به آن دوره‏ی پنجره (Window period) گفته می‏شود. در این دوران، فرد آلوده كننده است، ولی هیچ یك از علایم آزمایشگاهی متداول را ندارد.

● درمان
متاسفانه تاكنون درمان قطعی‏ای برای این بیماری كشف نشده است. اولین داروی ضد ویروسی كه در سال ۱۹۸۷ علیه آن كشف شد، «زیدو و ورین‏» نام دارد كه فقط پیدایش علایم ایدز را به تاخیر می‏اندازد و علاوه بر داشتن عوارض زیاد، پس از مدتی ویروس نسبت‏به آن مقاوم شده و به عنوان درمان قطعی كارآیی ندارد. سایر داروهای كشف شده نیز اثر درمانی كامل ندارند. در حال حاضر، تنها می‏توان برای عفونت‏های فرصت‏طلب و سرطان‏ها درمان‏های لازم را به كار برد و یا از داروهای تقویت كننده‏ی سیستم ایمنی استفاده نمود.

● راه‏های سرایت
۱. برقراری تماس جنسی با فرد آلوده به ویروس ایدز كه در حدود ۸۰ درصد موارد آلودگی در دنیا و ۱۰ درصد موارد آلودگی در ایران را به خود اختصاص داده است.
۲. استفاده‏ی مشترك از سرنگ آلوده در بین معتادین تزریقی كه عامل انتقال ویروس در ۱۲ درصد موارد آلودگی در جهان و ۶۴ درصد موارد آلودگی در ایران بوده است.
۳. انتقال ویروس ایدز از مادر آلوده به فرزند، هنگام بارداری، حین زایمان و پس از آن. این راه مسؤول ۵ درصد موارد آلودگی در جهان و ۱ درصد موارد آلودگی در ایران می‏باشد.
۴. استفاده از خون و فرآورده‏های خونی آلوده، كه در حال حاضر، فقط ۳ درصد موارد آلودگی در دنیا و ۶ درصد موارد آلودگی در ایران را شامل می‏شود.
انتقال از طریق تیغ سلمانی، استفاده‏ی مشترك از مسواك و لوازم حجامت و خال كوبی نیز مشاهده شده است.

● راه‏های عدم سرایت
۱. معاشرت‏های اجتماعی معمولی در منزل یا محل كار;
۲. دست دادن;
۳. بزاق و روبوسی;
۴. اشك;
۵. عطسه و سرفه;
۶. لوازم منزل;
۷. توالت و حمام عمومی;
۸. استخرهای عمومی;
۹. اغذیه;
۱۰. وسایل غذاخوری;
۱۱. رد و بدل نمودن اشیا;
۱۲. حیوانات و حشرات.