میلیونها نفر از مردم از بیماری روحی رنج می برند که با ( ریشه ) بیولوژیکی در بدن در خلال فصلهای زمستان و آخر پاییز یک نوع حالت دلسردی و غم را تجربه می کنند . دل به هیچ کار مثبتی نمی دهند ، کتاب نمی خوانند و اصولاً فعالیتهای روزانه آنها را قانع و راضی نمی کند .
مشکلات عمده دیگر آنها کاهش بهره دهی روزانه در کار آنها و کاهش ارتباط با دوستان و فامیل است .
بعضی از علائم افسردگی فصلی « فیزیکی » می باشد.
مردم دچار اشتهایی کاملاً متضاد با فصل تابستان و بهار هستند و حالت گرسنگی عجیب و غیر قابل کنترلی نسبت به شیرینی ، غذای نشاسته دار، شکلات و نان پیدا می کنند . این عدم تعادل در خوابیدن و برخاستن از خواب روزانه نیز اتفاق می افتد .
علیرغم خواب کافی در شب اینگونه افراد بسختی صبح از خواب بر می خیزند و در طول روز از بی رمقی و ضعف شکایت دارند .
هر چه روزها در پاییز و زمستان کوتاهتر می شوند این علائم بیشتر نمود پیدا می کنند؛ بطوریکه در خلال ماههای ژانویه و فوریه ( دی و بهمن ) بالاترین شدت بیماری وجود دارد .
این علائم به احساس گناه ، عدم تمرکز ، عدم تصمیم گیری و دست آخر به احساس مرگ در فرد می انجامد .
